دو پژوهش سینمایی در پژوهشگاه فرهنگ، هنر وارتباطات انجام می‌شود
دو پژوهش «سینما و مسائل زیست‌محیطی» و «تحلیل رویکرد سینمای ایران بعد از انقلاب به اخلاق اسلامی» توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام می‌شود.
دو پژوهش «سینما و مسائل زیست‌محیطی» و «تحلیل رویکرد سینمای ایران بعد از انقلاب به اخلاق اسلامی» توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام می‌شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، دو پژوهش «سینما و مسائل زیست‌محیطی؛ مطالعه چارچوب‌بندی پیام‌های بحران آب در سینمای مستند دهه 80 و 90 ایران» و «تحلیل رویکرد سینمای ایران بعد از انقلاب به اخلاق اسلامی: مطالعه فیلم‌های پرفروش چهاردهه» توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام می‌شود.
پژوهش «سینما و مسائل زیست‌محیطی؛ مطالعه چارچوب‌بندی پیام‌های بحران آب در سینمای مستند دهه 80 و 90 ایران» ازسوی فرزاد غلامی در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام می‌شود.
این پژوهش به نحوه چارچوب‌بندی موضوع بحران آب در سینمای مستند کشور می‌پردازد و تلاش می‌کند به این سوال پاسخ دهد که سینمای مستند، چگونه با مسأله زیست‌محیطی بحران آب مواجه شده و آن را به چه شیوه‌هایی چارچوب‌بندی کرده است؟
پژوهشگر در این مطالعه قصد دارد با استفاده از رویکرد چارچوب‌بندی، نحوه مواجهه سینمای مستند کشور با بحران آب را در سه سطح «تشخیص دلایل»، «ارائه راهکار» و «نحوه متقاعدسازی مخاطب»، تشریح نماید.
به عبارت دیگر می‌خواهد بداند سینماگران ایرانی در مواجهه با بحران آب، چه مسائلی را به عنوان دلایل بحران آب معرفی کرده‌اند؟ همچنین، در مواجهه با بحران آب، چه راهکارهایی را برای حل بحران آب ارائه می‌کنند؟ و درنهایت، مکانیزم‌ها و راهکارهای اقناعی سینماگران ایرانی در مواجهه با بحران آب چیست؟ که برای رسیدن به این هدف، 25 مستند شاخص حوزه بحران آب را که در دهه 80 و 90 شمسی ساخته شده‌اند، با استفاده از دو روش تحلیل محتوای کیفی و تحلیل رتوریک، تحلیل می‌کند و در نهایت با استفاده از یافته‌های پژوهش، پیشنهاداتی برای تدوین راهبردهای سینمای مستند در مواجهه با مسائل زیست‌محیطی به طور عام و بحران آب به طور خاص، ارائه می‌کند.
«تحلیل رویکرد سینمای ایران بعد از انقلاب به اخلاق اسلامی: مطالعه فیلم‌های پرفروش چهاردهه» عنوان پژوهش دیگریست که ازسوی علیرضا دهقان‌نیری در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، پژوهش می‌شود.
این پژوهش با قرار گرفتن در سنت مطالعات فرهنگی در حوزه سینما، در پی آن است تا از طریق تحلیل برخی آثار سینمایی، به فهم سوژه اخلاق و بنیادهای آن در بخشی از فضای گفتمان اجتماعی - فرهنگی جامعه ایران، در ایران بعد از انقلاب دست یابد.
این پژوهش با باور به اینکه اخلاق بازنمودشده در سینما، با جهان اجتماعی و مناسبات متحول‌شونده قدرت و ساختارهای اجتماعی پیوند دارد، معتقد است با تحلیل فیلم‌های سینمایی، می‌توان به تصویری از نظام اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و روانی یک جامعه و همچنین به خواسته‌ها، علایق و آرزوهای اقشار مختلف جامعه دست یافت.
پیش‌فرض این مطالعه این است که رسانه‌های جمعی به عنوان یکی از ابزارهای مهم اجتماعی‌سازی در دنیای مدرن با بازنمایی الگوهای هنجاری حاکم بر زندگی اجتماعی در قالب اجراهای نمایش‌گونه، نقش برسازنده و بازتولیدکننده هنجارها را در زندگی اجتماعی امروز بر عهده دارند و می‌توان از آن‌ها به عنوان یکی از ابزارهای قدرتمند برای بازنمایی و برساخت مناسبات و هنجارهای اخلاقی یاد کرد. با این پیش‌فرض، این پژوهش، تحلیل نمونه‌ای از آثار سینمایی برگزیده را به منظور شناخت ارزش‌های اخلاقی روایت‌شده در این فیلم‌ها طی چهار دهه بعد از انقلاب اسلامی و تغییرات احتمالی آن، هدف خود قرار داده است.
پژوهشگر معتقد است نتایج حاصل از این مطالعه، فرض نسبت ارزش‌های اخلاقی سینمایی با ممیزه‌های مهم اجتماعی را آزمون می‌کند و به شناخت روشمند اخلاق در آثار سینمایی می‌افزاید و همچنین به بازنگری در برنامه‌ریزی رسمی و اصلاح سیاست‌های سینمایی کمک می‌کند. در چهارچوب این هدف، این پژوهش بر آن است تا به مهم‌ترین ارزش‌های اخلاقی روایت‌شده در سینمای ایران بعد از انقلاب و تطورات آن بپردازد.