دیابتی ها تسلیم «تورم» دارو

قیمت هر بسته نوار تست قندخون در حال حاضر به طور میانگین بالای 200 هزار تومان است. هرچند به خاطر «سیاستگذاری نادرست متولی عرضه تجهیزات پزشکی و داروهای خاص»، در کنار بازار رسمی «فروش سهمیه ای نوار تست قندخون» که ورود به آن برای دیابتی های نوع یک، به‌شدت دشوار و در حکم یک ماراتن فرسایشی است، یک بازار سیاه نیز وجود دارد که برآیند این مدل عرضه، «نوسان شدید قیمت نوار تست قندخون» از 90 هزار تومان تا نزدیک 400 هزار تومان شده است.

در بازار رسمی، اولا سهمیه تعیین شده اصلا تناسبی با «توصیه پزشک» برای کنترل درست و مداوم قند خون توسط نوارهای تست ندارد. در این سهمیه بندی، داروخانه های مشمول عرضه با قیمت حمایتی، فقط یک بسته 50عددی از نوار تست قند خون به فرد دیابتی نوع یک می فروشند. این در حالی است که مطابق «اصل کنترل قند خون»، هر فرد دیابتی در طول روز دست کم 5 مرتبه نیاز به استفاده از نوار تست دارد و این، یعنی «نیاز به خرید حداقل 3 بسته 50 عددی».

به این ترتیب، دیابتی های نوع یک باید به بازار غیررسمی رجوع کنند؛ جایی که بسته ها حداقل با قیمت 150 هزار تومان در اختیارشان قرار می‌گیرد. تحقیقات میدانی «دنیای اقتصاد» از وضعیت «هزینه های ضروری دیابتی های نوع یک» که به شکل مرتب، در روز باید انسولین قلمی و نوار تست قند خون مصرف کنند، حاکی است: گسل قیمت بین «سبد دارو» و «توان خرید» برای این گروه به شکلی شده که «هزینه سلامت» برای این افراد ماهانه حداقل 2 میلیون تومان است. پرداخت این رقم بدون «پوشش مناسب بیمه»، برای خیلی از افراد دیابتی نوع یک، سخت یا غیرممکن شده است.

دولت‌های قبلی و همچنین دولت مستقر، وعده های مکرر برای «پوشش کامل بیمه ای نوار تست قند خون» را به دیابتی ها داده بودند، اما هنوز این وعده محقق نشده است. هر چند انسولین قلمی هم که سال هاست تحت پوشش بیمه قرار دارد، در بازار رسمی به سختی پیدا می‌شود و خیلی از دیابتی ها مجبور هستند آن را در بازار سیاه با قیمت 10 برابر «قیمت بیمه ای» آن، تهیه کنند.

یک انسولین قلمی زمانی که با بیمه درمانی خریداری می‌شود، حدود 20 هزار تومان قیمت آن است، اما همین انسولین اگر از بازار غیررسمی تهیه شود، 200 هزار تومان باید برای آن هزینه شود. دیابتی ها بعضا در ماه، 3 تا 4 قلم انسولین مصرف می کنند. افزایش قند خون از سطح نرمال آن در طول روز برای دیابتی های نوع یک، باعث آسیب شدید به قلب و عروق، کلیه و سایر دستگاه های اصلی بدن می‌شود.

بنابراین هر اندازه، «پایشگری» قند خون با نوار تست در طول شبانه روز، بیشتر و منظم باشد، اطلاع دقیقی از نوسان قند خون به دست می آید که می‌توان با تزریق به موقع انسولین در زمانی که قند خون بالا است، آن را در سطح نرمال تنظیم کرد. وجود گسل قیمت در این مسیر اما چنانچه با «بیمه درمان» پر نشود، دسترسی فرد دیابتی نوع یک به «انسولین و تجهیزات کنترل قند خون» قطع یا مختل می‌شود و این یعنی، تحمیل «هزینه های بیشتر برای دستگاه های اصلی بدن» در آینده که هم به اقتصاد خانوارها آسیب وارد می کند و هم تبعات برای بودجه درمانی در سال های آینده دارد.

طبق گزارش رسمی مرکز آمار، در حال حاضر «هزینه درمان و بهداشت» خانوارها در کشور نسبت به سال گذشته همین موقع 45 درصد افزایش پیدا کرده است. این تورم حوزه درمان و سلامتی، حتی از تورم مسکن در سبد هزینه خانوار که 36 درصد است، بیشتر است. خانوارهای نیازمند درمان و مراقبت از سلامتی، بیش از هر زمان دیگری به «انجام وظیفه دولت» در حوزه پوشش بیمه ای هزینه های پزشکی نیاز دارند.