رئال مادرید یعنی تاریخ غنی و شخصیت قهرمانی

عصر ایران؛ اهورا جهانیان - رئال مادرید با پیروزی مقابل لیورپول برای چهاردهمین بار فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد. این موفقیت در حالی رقم خورد که لیورپول تیم برتر میدان بود و از قبل هم پیش‌بینی می‌شد لیورپولی‌ها در این مسابقه، هجومی‌تر از رئال مادرید بازی کنند. با این حال قبل از مسابقه، کمتر کارشناسی می‌گفت که شانس لیورپول برای پیروزی در فینال بیشتر از شانس رئال است. رئال مادرید مظهر "شخصیت قهرمانی" است. رئالی‌ها حتی وقتی که زورشان کمتر از تیم حریف است، شانس بیشتری در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا بویژه در فینال این تورنمنت دارند. انگار که رئال صرفا با یازده بازیکن وارد زمین نمی‌شود بلکه "تاریخ رئال مادرید" هم با بازیکنان این تیم در زمین حضور دارد. یورگن کلوپ قبل از بازی فینال بر نقش مهم تجربه رئالی‌ها تاکید کرده بود ولی افزوده بود که بازیکنان لیورپول هم در پنج سال اخیر برای سومین بار است که راهی فینال چمپیونز لیگ می‌شوند و از تجربه کافی برای پیروزی در مسابقه فینال برخوردارند. حق با کلوپ بود. بازیکنان رئال و لیورپول همگی از تجربه کافی برخوردار بودند ولی رئال مادرید از "تاریخ کافی" هم برخوردار بودند؛ آن هم تاریخی موفقیت‌آمیز. در واقع ما با دو تیم با تجربه، از حیث حضور در فینال لیگ قهرمانان اروپا، مواجه بودیم که تیم برتر (لیورپول) شش بار ولی تیم ضعیف‌تر (رئال مادرید) سیزده بار قهرمان این مسابقات شده بود. و دقیقا به همین دلیل مادریدی‌ها خودشان را به فتح مجدد چمپیونز لیگ نزدیک‌تر می‌دیدند. اینکه چرا بین دو تیم باتجربه، تیمی که تاریخ غنی‌تری داشت شانس بیشتری هم برای پیروزی داشت، توضیحش سخت است. شاید بتوان آن را در ذیل عبارت مبهم ولی راهگشای "متافیزیک فوتبال" تشریح کرد. مثلا در نیمه‌نهایی جام جهانی 1982، فرانسه بهتر از آلمان بود ولی آلمانی‌ها بازی را بردند و به فینال رفتند. آن موقع بسیاری از کارشناسان گفتند بازیکنان تیم فرانسه کم‌تجربه بودند. فرانسوی‌ها دو سال بعد قهرمان اروپا شدند و در جام 1986 دوباره در نیمه‌نهایی رو در روی آلمان قرار گرفتند و باز هم باختند در حالی که این بار تیم کم‌تجربه‌ای نبودند. در واقع تاریخ موفقیت‌آمیز آلمان در جام جهانی، باعث شد ژرمن‌ها در حالی که اندکی ضعیف‌تر از فرانسوی‌ها بودند، دو دوره پیایی فرانسه را از رسیدن به فینال محروم کنند. اما جدا از نقش "تاریخ" در برتری تیمی که در یک مسابقه مهم تیم قوی‌تر میدان نیست، باید گفت در موفقیت دیشب رئال مادرید، کورتوآ گلر بلژیکی این تیم نقش چشمگیری داشت. او فقط سه بار سد راه گلزنی محمد صلاح شد و در برابر سایر بازیکنان لیورپول هم استوار ظاهر شد. لیورپول اگرچه نتوانست دفاع رئال مادرید را تار و مار کند ولی دست کم چند بار توانست خط دفاع رئال را بشکند و در آستانه گلزنی قرار بگیرد ولی هر بار کورتوآ مانع گلزنی این تیم شد. نکته دیگر درباره بازی دیشب، برتری فوتبال کلاسیک به فوتبال مبتنی بر پرس و مالکیت توپ بود. رئال مادرید چه با زیدان چه با آنجلوتی، مثل منچسترسیتیِ گواردیولا یا همین لیورپول کلوپ، بازی‌اش مبتنی بر پرس شدید تیم حریف و مالکیت بالای توپ نیست. رئالی‌ها تحت تاثیر فوتبال گواردیولایی قرار نگرفته‌اند و سبک بازی‌شان بیشتر یادآور تیم‌های بزرگ دهه 1990 یا دهه نخست قرن میلادی جاری است. اگرچه همیشه تفاوت‌هایی وجود دارد، ولی بین این رئال و رئالی که سال 2000 قهرمان اروپا شد، از حیث سبک بازی، تفاوت بنیادینی وجود ندارد. چهار بار قهرمانی رئال مادرید در سال‌های اخیر، در مقایسه با یک قهرمانی بارسا در سال 2015 و یک قهرمانی لیورپول در 2019 و یک قهرمانی چلسی در 2021 و البته قهرمان نشدن منچسترسیتی در چمپیونز لیگ طی سال‌های حضور گواردیولا، در مجموع نشان می‌دهد فوتبال مبتنی بر پرس شدید، توفیق کمتری نسبت به فوتبال نامبتنی بر این شیوه داشته است. اگر هم رئال را صرفا با بارسا و منچسترسیتی مقایسه کنیم، باید بگوییم بازی رئال مادرید علاوه بر پرس شدید، مالکیت بالای توپ را هم به عنوان "شیوه‌ای برای کسب پیروزی" رد می‌کند. یا در واقع نشان می دهد این شیوه بهترین شیوه برای موفقیت در یک مسابقه یا یک تورنمنت نیست. اگرچه موجب حیرت تماشاگران شود و بازیکنان تیم حریف را مرعوب کند. به هر حال رئال مادرید با پیروزی مقابل لیورپول، فاصله‌اش را با سایر تیم‌های اروپایی بیشتر کرد. رئالی‌ها اکنون چهارده بار قهرمان اروپا شده‌اند و میلان با هفت قهرمانی تیم دوم در میان فاتحان لیگ قهرمانان اروپاست.

همچنین پیروزی رئال مادرید در بازی دیشب، خاطره بد پیروزی این تیم مقابل لیورپول در فینال سال 2018 را پاک کرد. در آن بازی سرخیو راموس بر روی محمد صلاح خطا کرد و آسیب‌دیدگی صلاح و بیرون رفتنش از زمین مسابقه، باعث شد بسیاری بگویند رئال با ناجوانمردی قهرمان اروپا شد. اما دیشب رئالی‌ها نشان دادند که حتی بدون بازیکنان بزرگ چند سال قبل‌شان، باز هم می‌توانند لیورپول را در فینال شکست دهند؛ حتی اگر محمد صلاح در اوج آمادگی باشد و نود دقیقه هم برای لیورپول بازی کند.