رحمتی: مگر می‌شود آدم خانه‌اش را یادش برود؟!/ گلزن نساجی: بغضم ترکید، اشک‌هایم جاری شد
گلزن تیم فوتبال نساجی مازندران از دلیل جاری شدن بی اختیار اشک‌هایش پس از گلزنی مقابل تیم شهرش گفت.
به گزارش "ورزش‌سه"، دیدار پرحاشیه نساجی و آلومینیوم اراک در شروع رقابت‌های لیگ برتر برای یک نفر تا همیشه به خاطر خواهد ماند و آن هم کسی نیست جز احسان قهاری.
قهاری 25 ساله که پرورش یافته آکادمی نساجی است، در پنجره تابستانی جایی در تفکرات مهدی رحمتی پیدا نکرد، تا پس از سال‌ها راه جدایی از تیم شهری را در پیش بگیرد که دوست نداشت از آن جدا شود.
معنی‌دارتر اینکه هنوز چند دقیقه از بازی نگذشته بود که قهاری روی پاس مهدی لیموچی موفق شد با یک ضربه زیبا و دقیق پای چپ گل اول تیمش را به ثمر برساند. پس از این گل احساسات بر مدافع آلومینیوم پس از گلزنی مقابل تیم سابقش غلبه کرد و او نتوانست جلوی جاری شدن اشک‌هایش را بگیرد.
در پایان مسابقه که 3 امتیاز مسابقه با همین گل به حساب آلومینیوم اراک واریز شد، احسان قهاری جذاب‌ترین چهره برای خبرنگاران بود. پس مقابل آنها ایستاد و با بغض از احساس خود درباره بازگشت به قائمشهر و گلزنی مقابل تیم سابقش حرف زد.
او حرف‌هایش را اینطور آغاز کرد: اگر بخواهم ابتدا درباره بازی صحبت کنم، اینکه می‌دانستیم از بازی چه می‌خواهیم. دو بازی باخته بودیم و برای برد به این بازی آمده بودیم. این سه امتیاز را تقدیم به مردم خوب اراک می‌کنم.
قهاری سپس درباره دوران 6 ساله حضورش در نساجی حرف زد: گلی که زدم حاصل تلاش تمام بازیکنان تیم بود. اما به هر حال من 6 سال در نساجی بودم. روزهای خوب و بد زیادی داشتم. اشک‌هایی که جاری شد، دست خودم نبود. بغضم ترکید. حالا نمی‌گویم نامهربانی یا هر چیزی. نمی‌خواهم در مورد آن صحبت کنم.
قهاری سپس درباره تشویقش توسط هواداران قائمشهری هم صحبت کرد: من بچه این شهرم. تعصب این شهر را هم می‌کشم. اینجا بزرگ شده‌ام. اینجا خانه‌ام است. مگر می‌شود آدم خانواده‌اش را یادش برود؟!
