رسانه‌های ضدانقلاب دروغ گفتن را از چه کسی یاد گرفته‌اند؟

به گزارش مشرق، در ناآرامی‌های اخیر دشمنان داخلی و خارجی تمام قوا و نیروهای خود را به کار گرفتند و یک جنگ تمام عیار شناختی را علیه مردم ایران به کار گرفتند.

از حمایت‌های مالی و تجهیزاتی و آموزش به نیروها گرفته تا حمایت‌های رسانه‌ای بی‌سابقه از جریان اغتشاشگر؛ به طوری که تنها بررسی عملکرد 5 رسانه بی بی سی فارسی، ایران اینترنشنال، صدای آمریکا، رادیو فردا و من و تو و صفحات مجازی آنها نشان می‌دهد این رسانه‌ها در 46 روز (23 شهریور تا 9 آبان) مجموعا 38003 دروغ را درباره حوادث اخیر ایران منتشر کرده‌اند.

بررسی اخبار این روزهای رسانه‌های ضد انقلاب نشان می‌دهد آن‌ها تکنیک «دروغ پشت دروغ» را برای انجام عملیات روانی خود انتخاب کرده‌اند. یعنی آن‌قدر دروغ می‌گویند تا طرف مقابل زمانی برای پاسخ دادن پیدا نکند.

اما این روش از کجا کپی شده؟ این روش در اصل کپی‌برداری شده از تکنیک «گیش گالوپ» Gish Gallop است؛ هدف این تکنیک ایجاد خشم با دروغ‌های ممتد و پی‌درپی است، به‌صورتی که روی هر دروغ، مدت کوتاهی تمرکز می‌کنند و سریع به سراغ مطرح کردن دروغ بعدی می‌روند.

یوگنی اسکات، جامعه‌شناس آمریکایی در سال 1994 نام Gish gallop را بر روی این تکنیک گذاشت. این نام برگرفته از نام سیاستمدار آمریکایی (دوان گیش) بود که در مناظره‌ها به‌طور پی‌درپی استدلال‌های بی‌مبنا را مطرح می‌کرد و فرصت پاسخ به طرف مقابل نمی‌داد.

در این روش طرف مقابل با سِیلی از استدلال‌های سخیف، اطلاعات نیمه درست و دروغ مواجه می‌شود و زمانی برای پاسخ یک به یک به دروغ‌ها را ندارد؛ اگر هم بخواهد به هر کدام پاسخ دهد با دروغ بعدی مواجه می‌شود.

استفاده از گالوپ گیش اغلب به این دلیل به کار گرفته می‌شود که بسیاری از مردم اطلاعات و یا فرصت کافی برای پیدا کردن حقیقت را ندارند و قاعدتاً انتشار یک دروغ زمان کمتری نسبت به پیدا کردن حقیقت نیاز دارد.

از طرفی افرادی که از گالوپ گیش استفاده می‌کنند یا منابع خود را پنهان می‌کنند یا پیدا کردن آن را سخت می‌کنند تا رد دروغ‌ها دشوارتر و زمان‌بر شود. برای مثال شما را به یک مقاله چند صد صفحه‌ای ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند جان منبع در خطر است تا نامی از او برده نشود.

سبک‌های اصلی در روش گالوپ گیش که حتماً شما در خواندن اخبار رسانه‌ها و شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان زیاد با آن برخورد کرده‌اید عبارت است از «طرح ادعاهای کلی و غیر مستند»، «تکرار حرف‌های قبلی با کمی تغییر»، «رد اظهاراتی که هیچ‌کس عملاً انجام نداده»، «اظهارات درست یا نیمه درست بی‌ربط»، «اخبار کم ارزش یا بی ارزش» و «دروغ، دروغ و دروغ»