روایت جسورانه «سرجوخه»/ نمایش زندگی عریان اینفلوئنسرها
«سرجوخه» تلاش کرده در قالبی درام به سراغ سایت های شرط بندی و قمار برود و با محوریت اینفلوئنسرهای اینستاگرامی، پای آنها را به این ماجرا باز کند؛ ورود هوشمندانه صدا و سیما به این معضلات می تواند مسیر نمایش این مشکلات را برای سایر هنرمندان باز کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ سریال «سرجوخه» که این شب ها از شبکه سوم سیما به روی آنتن رفته، حاصل همکاری مجدد احمد معظمی در مقام کارگردان با ابوالفضل صفری تهیه کننده است. سریالی که در همان فضای پلیسی، این بار به سراغ برخی از معظلات اجتماعی رفته که تا کنون کمتر در صدا و سیما به آنها پرداخته شده است و مورد غفلت قرار گرفته اند.
«سرجوخه» تلاش کرده در قالبی درام به سراغ سایت های شرط بندی و قمار برود و با محوریت اینفلوئنسرهای اینستاگرامی، پای آنها را به این ماجرا باز کند. در بخشی از این سریال به خوانندگان و ورزشکارانی اشاره دارد که در ناآگاهی در دام این افراد گرفتار می شوند تا به خاطر شهرت و حضور آنها، هم دنبال کنندگان این سایت ها افزایش پیدا کند و هم اعتماد مردم جذب شده و باعث شود تا سود بالایی نصیب گردانندگان این سایت ها شود.
سامان صفاری و نیلوفر کوخانی که در سریال «خانه امن» با معظمی همکاری کرده بودند، در کنار حمیدرضا محمدی در نقش «غلامرضا» نقش های اصلی سریال «سرجوخه» را بر عهده دارند.
«سرجوخه با روایت دو قصه موازی، به زندگی دو شخصیت غلامرضا و کیان که از دو طبقه اجتماعی مختلف با انگیزه‌ها و کشمکش‌های متفاوت هستند می‌پردازد که هر دو در راه رسیدن به عشق موانع و اتفاقات زیادی سر راه‌شان قرار می‌گیرد که روند رسیدن را کندتر و جذابیت قصه را بیشتر می‌کند.» این خلاصه ای است که معمولا برای این سریال معرفی می شود و مهم تر از روایت ملودرام «سرجوخه» نشان دادن لایه های پنهان سایت های شرط بندی و نفوذ عوامل بیگانه در پشت پرده این سایت ها برای ضربه زدن به جامعه ایرانی است.
یکی از وظایف و رسالت های مهم صدا و سیما نشان دادن معظلات و مشکلات اجتماعی جامعه در لایه های پیدا و پنهان آن است تا مردم با آگاهی از این مشکلات، به فکر حل آنها و یا برخوردی عاقلانه و منطقی با آنها باشند؛ ساخت سریال در این باره یکی از راه های به روز و مفیدی است که می تواند بازده مثبت فراوانی در جامعه ایجاد کند. به جای موعظه، برگزاری همایش و رویداد و مواردی از این قبیل، ساخت سریالی با فیلمنامه ای پخته و به روز شده، می تواند جای خالی همه این همایش های سالیانه را پر کند؛ به شرطی که آن معظل اجتماعی درست چکش کاری شده باشد تا همه زوایای پیدا و پنهان آن به تصویر کشیده شود.
تلویزیون و رسانه ملی نشان داده که می تواند در نشان دان این معضلات پیشرو و در خط مقدم قرار گیرد و اصطلاحا میدان و جاده را برای سایر افراد باز کند تا هنرمندان در سایر حوزه ها نیز این اعتماد به نفس را پیدا کنند تا در این خصوص هنرنمایی کرده و با هنر خود این مشکلات را موشکافی کنند.
انتهای پیام /