روز عجیب و ناآرام روی سکوهای خلوت نقش جهان / سپاهان خون ریخت اما کارش در نیامد!

به گزارش "ورزش سه"، وقتی از یک ساعت قبل از شروع مسابقه در ورزشگاه نقش جهان حاضر شدیم و به کنار زمین رفتیم تا ورود بازیکنان به درون مستطیل سبزرنگ ثبت کنیم، می‌شد از همان ابتدا به این نتیجه رسید که سپاهان برای پیروزی در این بازی کار بسیار سختی در پیش خواهد داشت. حضور کم‌تعداد طلایی‌پوشان روی سکوهای نقش‌جهان به نسبت بازی‌های گذشته رگه‌هایی از ناراضی‌بودن هواداران را در بر داشت. با این حال جمعیت کم حاضر در ورزشگاه به شدت تیم‌شان را در طول مدت زمان گرم کردن تشویق می‌کردند و تقریبا تمام بازیکنان را به صورت انفرادی حمایت کردند تا برای دیدار با تیم چغر آلومینیوم انگیزه مضاعفی بگیرند. وقتی برای گرفتن ویدیو و عکس به تماشاگران نزدیک شدیم، می‌شد به وضوح از قول و قرار هواداران برای درآمدن از خجالت بازیکنان در انتهای مسابقه در صورت کسب نکردن سه امتیاز مطلع شد. جایی که آنها معتقد بودند نمایش ستاره با مبلغ دریافتی‌شان (اعداد و ارقام را از برچه اساسی تخمین می‌زدند؟) هم‌خوانی ندارد و با تکرار نحوه بازی مقابل فولاد و ذوب‌آهن این تیم به مشکل می‌خورد.

اما شروع بازی برای سپاهان بد نبود. با وجود دفاع چندلایه آلومینیوم که البته قابل پیش‌بینی و منطقی هم بود، سپاهانی‌ها چندبار فرصت نزدیک شدن به دروازه حریف و حتی باز کردن آن را پیدا کردند اما هربار یا در دادن پاس آخر دچار مشکل می‌شدند یا در زدن ضربه آخر. اتفاقی که چندبار در حرکات یاسین سلمانی و رامین رضاییان و فرشاد احمدزاده محسوس بود و محمد علی‌نژاد هم به جمع‌شان پیوسته بود تا در نهایت آن طور که باید و شاید موفق به رساندن توپ به مهاجم هدف نشوند. هرچند مغانلو هم از فرصت فوق‌العاده به دست آمده در ابتدای بازی و پیش از شکسته شدن سرش بهره کافی را نبرد و توپ را در شرایط تک به تک به بیرون زد.

با وجود بازی قابل قبول سپاهان در نیمه اول، بلافاصله پس از پایان بازی در 45 دقیقه نخست، هواداران سپاهان با شعار بیش از حد عجیب "بازیکن بی‌غیرت نمی‌خوایم، نمی‌خوایم" بازیکنان را به رختکن بدرقه کردند. اتفاقی که وقتی مسعود ریگی با تکان دادن سر و دست به آن گلایه کرد، جایش را به شعار "ریگی باتعصب" داد... هنگام خروج رامین رضاییان از زمین بازی، تشویق سپاهانی‌ها به اوج خودش رسید و آنها که از اخبار و شایعات موجود در رسانه‌ها به حضور رامین در تیم ملی واقف بودند، این بازیکن را جور دیگری تشویق کردند. اما همان سی ثانیه تعجب‌برانگیز شعاردادن علیه بازیکنان باعث شد تا لیدرهای این تیم بلافاصله با هواداران معترض وارد بحث ملایم شوند و سعی کنند آنها را آرام کنند.

با شروع بازی در نیمه دوم، چیزی که بیش از حد خلق هواداران و حتی خبرنگاران حاضر در جایگاه را تنگ کرده بود، مصدومیت‌ها و روی زمین ماندن‌های گاه و بی‌گاه بازیکنان آلومینیوم بود. اتفاقی که شعارهایی نرم هواداران سپاهان را در قالب اعتراض اولیه به دنبال داشت تا در نهایت در دقایق پایانی به ادبیاتی متفاوت و دور از عرف تبدیل شد. فرشاد احمدزاده و محمدرضا حسینی به عنوان دو وینگر اصلی سپاهان در ابتدای بازی، نمایش مدنظر مورایس را بازی نکردند تا ده دقیقه بعد از آغاز بازی در این نیمه، جای خودشان را به بازیکنان جدید بدهند. ضمن اینکه امید نورافکن هم جانشین علی‌نژاد شد. اما حضور عیسی مرادی و آریا یوسفی در ترکیب به جای دو بازیکن با تجربه سپاهان آن هم برای تغییر نتیجه، جای تعجب داشت چرا که اساسا انداختن بار تغییر نتیجه بر دوش دو بازیکن جوان و تازه‌وارد اردوی سپاهان چندان منطقی به نظر نمی‌رسید. هرچند بعد از مکالمه سرپایی با سرمربی سپاهان از نگرش خودم پشیمان شدم اما در هر صورت سپاهان نتوانست نتیجه مدنظرش از این تغییرات را به دست آورد.

تغییرات مثبت مهدی رحمتی در ترکیب آلومینیوم هم این تیم را به حفظ نتیجه در دقایق پایانی نزدیک‌تر کرده بود و حتی اگر ضربه قائدرحمتی نیم‌متر این‌طرف‌تر را هدف گرفته بود، آنها با یک سه امتیاز رویایی اصفهان را ترک می‌کردند. روند موقعیت‌سازی سپاهان در بازی برابر آلومینیوم به نسبت دیدار مقابل فولاد و ذوب بهبود یافته بود و آنها در نیمه دوم هم چندین بار فرصت باز کردن دروازه حریف را پیدا کردند اما هربار با کم‌تجربگی یا بی‌دقتی عناصر تهاجمی خودشان فرصت‌سوزی می‌کردند.