روش جدیدی برای اندازه‌گیری اثرات سمیت سلولی نانومواد استاندارد شد
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حوزه فناوری نانو از طریق تولید مواد جدید، محصولات و کاربرد‌ها به سرعت در حال پیشرفت است. هم‌زمان سوالات زیادی در مورد پتانسیل تأثیر برخی از این مواد بر سلامت انسان و محیط زیست مطرح شده است. یک برنامه تحقیقاتی بزرگ برای درک بهتر و تعیین کمیت پتانسیل مخاطرات در سطح بین‌المللی در حال انجام است. به علاوه مواد شیمیایی اعمال شده بر پوشش سطحی نانوذرات...
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حوزه فناوری نانو از طریق تولید مواد جدید، محصولات و کاربرد‌ها به سرعت در حال پیشرفت است. هم‌زمان سوالات زیادی در مورد پتانسیل تأثیر برخی از این مواد بر سلامت انسان و محیط زیست مطرح شده است. یک برنامه تحقیقاتی بزرگ برای درک بهتر و تعیین کمیت پتانسیل مخاطرات در سطح بین‌المللی در حال انجام است. به علاوه مواد شیمیایی اعمال شده بر پوشش سطحی نانوذرات در فرآوری یا در محصولات، به دلیل نسبت بالای سطح به حجم آن‌ها می‌توانند بر سمیت نانوذرات تأثیر بگذارند. سیستم‌های سلولی یکی از عناصر اساسی سیستم‌های زیستی زنده هستند. پایش پاسخ سمیت سیستم‌های مدل سلولی به مواجهه با نانوذرات درک عمیقی از اثرات نانوذرات و اینکه کدام یک از آن‌ها برای بررسی بیشتر ارزیابی ریسک موردنیاز است را فراهم می‌آورد. این استاندارد روشی برای ارزیابی اثرات نانواشیا و کلوخه‌ها و انبوهه‌های آن‌ها (NOAA) در زنده‌مانی سلول با استفاده از سنجش MTS است. آزمون طراحی شده شامل اجرای الزامات عملکردی و آزمایش‌های کنترلی برای مدیریت و مشخص کردن متغیر‌ها در نتایج آزمون است. سنجش MTS مورد اشاره در این استاندارد، یکی از آزمون‌های تجاری متعدد و در دسترس برای ارزیابی سمیت سلولی نانومواد است. این آزمون مبتنی بر سنجش MTS در کنار آزمون‌هایی مانند LDH (سنجش یکپارچگی غشای پلاسمایی)، ATP (سنجش متابولیسم انرژی) و BrdU (سنتز DNA) کمک می‌کند تا ارزیابی جامع‌تری از تأثیر کلی نانوذرات بر سلول‌ها انجام شود. برای تدوین این استاندارد ملی، به‌عنوان منبع از استاندارد بین‌المللی ایزو به شماره 19007 استفاده گردید که توسط سازمان بین‌المللی استاندارد (ایزو) در سال 2018 منتشر شده است. این استاندارد ملی با مشارکت خانم رابعه منهاج بنا (مدیرعامل شرکت راهبران توسعه سبز)، به‌عنوان دبیر تدوین استاندارد و متخصصانی از دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌های کشور، سازمان ملی استاندارد و کارشناسان ستاد توسعه فناوری نانو تدوین شد.