سایه خواننده‌های لس‌آنجلسی علت کم توجهی به موسیقی پاپ در اوایل انقلاب
یک کارشناس موسیقی گفت: در دهه اول انقلاب به دلیل فعالیت خواننده‌های خارج‌نشین در زمینه موسیقی پاپ، در داخل کشور در این زمینه فعالیت نداشتیم.
پدرام بهابادی، کارشناس حوزه موسیقی در گفتگو با برنامه «گفته‌های ناگفته» رادیو تبیین درباره رشد و افول موسیقی پاپ گفت: در بحث موسیقی پاپ تغییرات زیادی داشتیم، تولیدات موسیقی پاپ ایران قبل از انقلاب موجود است، اما بحث شعر و ترانه بعد از انقلاب مورد توجه بیشتری قرار می‌گیرد.
وی ادامه داد: این ترانه و شعر‌ها بعد از انقلاب یعنی سال 66 به بعد شروع می‌شود، در دهه اول انقلاب فعالیت موسیقایی زیادی در زمینه پاپ نداشتیم. در این زمان به خاطر اینکه موسیقی پاپ و خواننده‌هایی که به خارج رفتند هنوز بر این حوزه سایه افکنده بودند، اثرات کمتری داشت.
این کارشناس موسیقی بیان کرد: برهمین اساس لازم بود موسیقی‌هایی جدید و متفاوت از آنچه که قبل از انقلاب بود تولید شود. برای این کار‌های جدید باید ساز بندی‌ها و آهنگسازی‌های جدیدی انجام می‌شد و همین مسئله باعث شد در این سال‌ها آزمون و خطا‌های زیاد انجام شود، به طوری که ما امروز به پارامترا‌هایی رسیده ایم که می‌توانیم ادعا کنیم اگر این پارامتر‌ها اجرا شوند ما موسیقی پر مخاطبی خواهیم داشت.
بهابادی افزود: اینجا بود که نقش شعر وترانه روز به روز جایگاه خودش را در موسیقی ما باز کرد. آهنگ سازان و خوانندگان به سمت ترانه سرا‌هایی رفتند که کارهایشان قبلا فروش خوبی داشت. در دهه 70 تا 80 موسیقی علی رضا عصار، گروه آریان و محمد اصفهانی ملودی‌های خوبی داشتند و کار‌های خوبی تولید کردند.
وی بیان کرد: در دهه 80 تا 90 بازار موسیقی پاپ با یک رکود مواجه می‌شود، یعنی هر کسی که یک موسیقی تولید میکرد یک سری مخاطب داشت، اما اینکه همه از این موسیقی لذت برده و ترانه آن را حفظ کنند نبود.
این کارشناس موسیقی یکی از دلایل ایجاد رکورد موسیقی پاپ در این زمان را رومانتیک نبودن کامل جامعه دانست و گفت: از سال‌های 80 تا 90 ذائقه مخاطب تغییر می‌کند و جامعه به سمت پویایی می‌رود و هر آهنگی مخاطب خود را دارد. در واقع جامعه دچار یک دوگانگی شد. در سال‌های 80 تا 90 ادبیات جامعه هنوز بین نسل انقلاب و بعد از انقلاب گیر کرده است، به همین دلیل نمی‌توان موسیقی شاخصی در این دهه معرفی کرد.
بهابادی بیان کرد: اگر سال‌های 90 تا 1400 را بررسی کنیم در این دهه ترانه خیلی مهم می‌شود و خود خواننده‌ها هم می‌روند به سمت ترانه سرا‌هایی که در آلبوم‌ها فروخته شده‌ای مثل خواجه امیری یا یغما گلرویی خیلی خوب ترانه سروده و آلبوم‌های خوبی را منتشر کرده بودند.
وی افزود: در این دوره موسیقی تلفیقی داریم. در این دهه موسیقی پاپ به سمت موسیقی ترکیبی می‌رود، یعنی ترکیب موسیقی سنتی با موسیقی غرب. در این جا ترانه و شعر جایگاه ویژه پیدا می‌کنند.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری موسیقی و هنرهای تجسمی