"سرخ رگ"؛ دوراهی «کتمان» یا «پذیرش» معتاد!

خبرگزاری تسنیم - علیرضا رحیم بصیری، بخش مهمی از کارنامه سینمایی محمد کارت گره خورده با فیلم‌هایی است که ارتباطی مستقیم یا غیرمستقیم با مقوله «اعتیاد» دارند. از مستندهای کارت تا فیلم‌های سینمایی او و البته چندین تجربه موفق در عرصه فیلم کوتاه.

این کارگردان امسال در مقام تهیه‌کننده، با فیلم کوتاه «سرخ رگ» ساخته مهدی گنجی در جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور پیدا کرده است. فیلمی سرپا و قوی که به دلیل تعلیق مناسبش تا آخرین لحظه مخاطب را با خود همراه می‌کند. سوژه فیلم شاید تکراری باشد و بارها شبیه به آن تولید شده باشد اما روایت داستانی آن نو و جدید است و به همین دلیل می‌توان آن را یکی از آثار خوب امسال دانست.

ماجرای فیلم مربوط به شب خواستگاری دختری است که پدرش معتاد است و تلاش دارد حضور پدر را کتمان کند. در این بین، اتفاقاتی رخ می‌دهد تا در نهایت پسر 10-11 ساله با بازیگری طاها شادی‌فر داستان تبدیل به قهرمان فیلم می‌شود. او برخلاف بقیه اعضای خانواده که بر سر دوراهی کتمان یا پذیرش پدر معتاد قرار دارند، حضور پدر را از دریچه دیگری پذیرفته و تلاش می‌کند او را نجات بدهد.

محمد کارت در تجربیات خود در حوزه ساخت فیلم با زیرمتن اعتیاد، نشان داده که فضا را به خوبی می‌شناسد، روحیات افراد آسیب‌دیده از اعتیاد (چه خود فرد و چه اطرافیانش) را بلد است و نحوه نزدیک شدن به سوژه فرد معتاد را نیز آموخته است. فیلم کوتاه «سرخ رگ» هم برآمده از همان تجربیات اوست.

مهدی گنجی فیلمساز نام آشنایی است. اهالی سینما او را با فیلم مستند «من می‌خوام شاه بشم» می‌شناسند که سال‌ها پیش در جشنواره سینما حقیقت خوش درخشید. گنجی در سرخ رگ نشان داد که موقعیت‌سازی در فیلم کوتاه را بلد است. اکثر قاب‌های او شات بسته متمرکز بر سوژه‌ای است که قرار است دست به خلق بزند. به ویژه نوجوان 10-11 ساله فیلم که اتفاقات داستانی روی کاکل او می‌چرخد.

نکته قابل توجه درباره این فیلم و کارگردان آن به اتفاقی برمی‌گردد که عینا برای کارگردان فیلم رخ داده است. گنجی در گفت‌وگویی پیش از جشنواره گفته بود که ایده این فیلم از اتفاقی مربوط به دوران کودکی خودش شکل گرفته است. جایی که مجبور می‌شود برای یکی از اعضای فامیلش تزریق کند و همچنان آن اتفاق برایش یک تروما است.

قصه سرخ رگ ساده، بدون لکنت اما تاثیرگذار است و نویسنده به راحتی منظورش را به تماشاگر می‌رساند. این فیلم با تعلیق درست، دستش را تا آخرین لحظه رو نمی‌کند و مخاطب را پابه‌پای قصه می‌کشاند. البته به نظر می‌رسد که جای خالی موسیقی در سرخ رگ احساس می‌شود. نباید فراموش کنیم این فیلم حاصل همکاری 2 مستندساز صاحب سبک است و شاید دلیل سرپا بودن آن همین موضوع باشد.