سومین آزمایش ماهواره بر "سیمرغ"، مقدمه‌ای برای رونمایی از "سریر" و "سروش"
داستانی که با پرتاب ماهواره‌های ساخت ایران با استفاده از ماهواره بر‌های خارجی و حتی پرتاب آن‌ها از پایگاه‌های دیگر کشور‌ها آغاز شده و بعد به تولد موشک‌های ماهواره بر ایرانی، عبور گام به گام آن‌ها از آزمون‌های مختلف و پیشرفتشان رسیده که یکی از نسخه‌های به یادماندنی شان، ماهواره بر سفیر امید است.
روند توسعه فضایی کشورمان که در سال‌های اخیر در مقاطعی کند به نظر می‌رسید، حالا در حال شتابگیری دوباره است و نقطه شروع ماجرا رویدادی با اسم رمز "ظفر" است.
به گزارش «تابناک»؛ سال گذشته، زمانی که رئیس جمهور کشورمان در سفر به استان گلستان وعده سه پرتاب فضایی را داد، برخی تصور کردند که اتفاقی زودگذر را شاهدند و با فروکش کردن تب و تاب ها، بار دیگر رکود، عرصه فعالیت‌های فضایی کشورمان را در برخواهد گرفت.
این نگاهی است که طی سال‌های گذشته به کرات در تعابیر و تفاسیر افراد مختلف از عملکرد دولت روحانی در این حوزه بازتاب یافته، غافل از آنکه حضور ایران در باشگاه چند کشور فضایی جهان، بحثی فراتر از دولت‌های مستقر در میهنمان است.
این را می‌شود این روز‌ها به وضوح درک کرد چراکه پرتاب ماهواره ظفر در دستور کار قرار دارد که دومین تلاش کشورمان برای قراردادن ماهواره‌ای با این ابعاد و وزن در مدار زمین است؛ ماهواره‌ای تقریبا مشابه ماهواره پیام که سال گذشته به فضا پرتاب شد و یک گام کوچک تا قرارگرفتن در مدار کم آورد.
نکته جالب توجه در این میان که تا حدود زیادی تحت الشعاع قرار نگرفتن ماهواره پیام در مدار قرار گرفت، پیشرفت چشمگیر کشورمان در عرصه پرتاب‌های فضایی بود. پیشرفتی از جنس رونمایی رسمی از سیمرغ. ماهواره بری پیش رفته که بر شانه موشک‌های فضایی پرشماری ایستاده که محصول ایران هستند.
داستانی که با پرتاب ماهواره‌های ساخت ایران با استفاده از ماهواره بر‌های خارجی و حتی پرتاب آن‌ها از پایگاه‌های دیگر کشور‌ها آغاز شده و بعد به تولد موشک‌های ماهواره بر ایرانی، عبور گام به گام آن‌ها از آزمون‌های مختلف و پیشرفت شان رسیده که یکی از نسخه‌های به یادماندنی شان، ماهواره بر سفیر امید است.
در ادامه مسیر هم می‌توان به ماهواره بر‌های سفیر A. و سفیر B. اشاره کرد که این نسخه اخیر بعد‌ها با نام کلی ماهواره بر سفیر، سهم بزرگی در پرتاب‌های فضایی کشورمان عهده دار شد. ماهواره بری که در آخرین پرتاب ناکام مانده و به نظر می‌رسد که به موزه فضایی کشورمان سپرده شده است.
این گزاره زمانی پررنگ‌تر به نظر می‌رسد که بدانیم ماهواره بر سیمرغ و پایگاه فضایی ویژه پرتاب نسل جدید ماهواره بر‌های ایرانی یعنی پایگاه فضایی امام خمینی (ره) با پشت سرگذاشتن چندین مرحله و آزمایش‌های مختلف، به زوج ثابت پرتاب‌های فضایی کشورمان تبدیل شده اند.
همان زوجی که قرار است درساعات آتی ماهواره ظفر را به فضا بفرستند. ماهواره‌ای که پشت بندش ماهواره‌های با وزن بالاتر از راه خواهند رسید و ماموریت پرتاب شان به فضا بر عهده سیمرغ و نسل بعدی ماهواره بر‌های ایرانی است.
مثل مسیری که تا همینجا طی شده و سیمرغ برای بار چهارم است که در آن نقش آفرینی می‌کند. یکبار با پرتاب بار آزمایشی، بار دیگر با پرتاب ماهواره طلوع، سال گذشته با پرتاب ماهواره پیام و امروز با پرتاب ماهواره ظفر.
با این یادآوری که سیمرغ در آخرین پرتاب همه مراحل را با موفقیت پشت سر گذاشت و تنها به دلیل آنکه عایق بندی برخی قطعات مرحله دومش نتوانستند دوام بیاورند، پیش از آنکه به حداکثر سرعت برای قراردادن ماهواره در مدار برسد، فرمان انهدام درونی را صادر کرد.
اشکالی که با رفع آن، امید می‌رود سیمرغ بتواند ماموریت اخیرش یعنی قراردادن ظفر در مدار را به سرانجام برساند. ماموریتی که قطعه‌ای از پازلی بزرگتر است؛ عبور از سیمرغ و رسیدن به ماهواره بری بزرگتر با نام سریر که قرار است پشت بندش ماهواره بر بزرگتری با اسم سروش متولد خواهد شد.
مقدماتی شبیه آماده سازی هفت سین نوروزی که در حوزه فضایی در کشورمان هم مشابه پیش می‌رود. هفت سینی با جمع امثال سفیر، سیمرغ، سریر، سروش که نشان می‌دهد حوزه فضایی در کشورمان نه کند شده و نه کند خواهد شد و بر اساس برنامه‌هایی مفصل پیش خواهد رفت.