پس از اجرای قانون منع به کارگیری بازنشستگان، مأموریت مدیران صداوسیما که در سایر دستگاه‌ها مشغول هستند، تمدید نشده و صداوسیما برای جایگزینی بازنشسته‌ها، تمام توان مدیریتی و اجرایی خود را فراخوانده است؛ رویکردی که بر عملکرد و ترکیب مدیریتی سایر دستگاه‌ها از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تأثیر می‌گذارد و این تغییرات در ماه‌های پیش روی، آثار خود را به خوبی نشان می‌دهد.

چندی پیش حیدریان، از تودیع در جمع خبرنگاران گفته بود: «در وزارت ارشاد خواهم ماند و در کنار سینما هم هستم، دیگر برای جدا شدن من از سینما دیر شده است.» و ظاهرا این مسأله که به نظر یک شوخی می‌آید، جدی‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شد. آیا منطقی است که رئیس جمهور وزرای پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی را مکررا به نشست‌های هیأت دولت دعوت کند و آنها در مراسم رسمی فرهنگی در کنار وزیر فعلی بنشینند؟!

یکی از موارد، هزینه میزبانی است که هر جای دیگری احتمالا با یک رقم میلیاردی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد اما پردیس ملت به‌صورت رایگان در اختیار جشنواره است...

آیا اساسا حیدریان و دیگران مدیران همسو با او دستاوردی داشتند و مسیر صحیحی را پیش روی سینما قرار داده بود که ضرورتی بر تداوم آن باشد، یا باید پذیرفت که اساسا جنس فعالیتش از همان مدل «ریل گذاری» در دوره دولت‌های پیشین بود که فرجامش را دیدیم؟