شایع‌ترین دلیل آسیب‌دیدگی ورزشکاران / شباهت فیزیوتراپی در جام‌جهانی فوتبال و المپیک

علیرضا شهاب، فیزیوتراپیست تیم ملی فوتبال ایران و عضو کمیته پزشکی فدراسیون فوتبال در گفت‌وگو با ایسنا، به زوایای مختلف فیزیوتراپی ورزشی اشاره کرده که در ادامه مطالب عنوان شده از سوی وی آمده است. وی همچنین به عنوان رییس شاخه ورزشی انجمن فیزیوتراپی ایران می گوید در طول بازی های المپیک 2012 لندن، ورزشکاران با وجود عدم آسیب دیدگی در خدمات فیزیوتراپی شرکت می کردند و در طول مسابقات مقدماتی و دور نهایی جام جهانی فوتبال 2006، 2014 و 2018 به طور روزانه بازیکنان غیر مصدوم نیز جهت حفظ سطح آمادگی خود تحت نظارت و درمان فیزیوتراپیست ها بودند.

فیزیوتراپیست های ورزشی در پیشگیری و مدیریت صدمات ناشی از ورزش در همه سنین و در تمام سطوح نقش دارند و مشاوره ای مبتنی بر شواهد در مورد حضور ایمن در ورزش ارائه می دهند و به افراد کمک می کنند تا در نهایت سلامت حرکتی و به صورت امن در فعالیت ورزشی خود شرکت کنند و علاوه بر این، آن ها سبک زندگی فعال را ترویج می‌دهند تا به افراد در بهبود و حفظ کیفیت زندگی خود کمک کنند، همچنین آن ها نقش بسزایی در کمک به ورزشکاران در هر سنی و با هر سطح توانایی برای افزایش عملکرد خود دارند.

حوزه فعالیت فیزیوتراپیست های ورزشی

سازمان فیزیوتراپی ورزشی نیوزلندیک فیزیوتراپیست ورزشی را چنین تعریف می کند: یکی از اعضای کادر پزشکی که صلاحیت های پیشرفته را در ارتقاء و بهبود عملکرد ورزشکار به صورت ایمن در فعالیت های بدنی دارد و به ارائه مشاوره و اجرای درمان های توانبخشی و آموزشی با اهداف جلوگیری از آسیب دیدگی، بازیابی عملکرد مطلوب و کمک به افزایش عملکرد ورزشی می پردازد و کمک می کند تا ورزشکاران در هر سنی و توانایی، ضمن اطمینان از استاندارد بالای عملکرد در جهت دستیابی به اهداف عالی قهرمانی حرکت کند.

فیزیوتراپیست های ورزشی در طیف گسترده ای فعالیت و بسیاری از آن ها با ورزشکاران در بخش های خصوصی یا کلینیک کار می کنند، آن ها همچنین می توانند در ورزش های اجتماعی و باشگاهی در جلسات آموزشی شرکت کنند.

فیزیوتراپیست های ورزشی همچنین در کنار ورزشکاران نخبه در ورزش های رقابتی و حرفه ای فعالیت کرده و خدمات آن ها همراه با سایر متخصصان پزشکی، مربیان و کادر بدنسازز به تکمیل روند آمادگی ورزشکار کمک می کنند و به طور فعال در سازمان های مختلف ورزشی برای ارائه خدمات فیزیوتراپی، پیشگیری از آسیب، توانبخشی و برنامه های نظارت بر آسیب، نقش دارند.

نقش و حوزه صلاحیت فیزیوتراپی ورزشی

فدراسیون بین المللی فیزیکی درمانی ورزشی (IFSPT) شایستگی را که برای فیزیوتراپیست های ورزشی لازم است، شناسایی کرده و در کنار این شایستگی ها، مجموعه ای از مهارت ها یا استانداردهای خاص نیز وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرند. این شایستگی ها و استانداردها مربوط به نقش های مختلفی است که فیزیوتراپیست ورزشی انجام می دهند و شامل موارد متعددی است که در ادامه به آن اشاره شده است.

پیشگیری از آسیب

فیزیوتراپیست های ورزشی خطر آسیب ناشی از شرکت در یک ورزش یا فعالیت بدنی خاص را ارزیابی می کنند و اطلاعات لازم را در اختیار ورزشکار و مربی قرار می دهند تا جهت برنامه ریزی به منظور رفع ضعف های حرکتی موجود که احتمال بروز آسیب را افزایش می دهد اقدام شود سپس با همکاری و هماهنگی با سایر متخصصان به آموزش و درمان بازیکنان می پردازند تا از بروز آسیب در ورزشکاران جلوگیری به عمل آید.

مداخله حاد

فیزیوتراپیست های ورزشی مهارت هایی دارند که می توانند به طور صحیح به مدیریت آسیب حاد یا بیماری در زمان های مختلف مانند تمرین یا مسابقه بپردازند.

توانبخشی

فیزیوتراپیست های ورزشی از استدلال بالینی و مهارت های درمانی برای ارزیابی و تشخیص و درمان آسیب های مربوط به ورزش در همکاری با دیگر متخصصان استفاده می کنند و آن ها در طراحی و پیاده سازی درمان های مبتنی بر شواهد مهارت دارند که هدف آن بازگشت ایمن به سطح عملکرد مطلوب ورزشکار است.

افزایش عملکرد

فیزیوتراپیست های ورزشی از طریق ارزیابی مختصات فیزیکی و عملکرد به ارتقاء عملکرد ورزشکار کمک می کنند و می توانند برای بهینه سازی عملکرد ورزش در یک رویکرد تیمی چند رشته ای، مشاوره داده یا مداخله کنند.

بهبود سبک زندگی ایمن و فعال

فیزیوتراپیست های ورزشی در همکاری با سایر افراد حرفه ای در محیط تیمی برای بهبود مشارکت ایمن در ورزش و فعالیت های بدنی برای افراد با هر سطحی، توانایی لازم را دارند و فیزیوتراپیست ها تلاش می کنند تا مشاوره مبتنی بر شواهد در مورد فعالیت مطلوب و ورزش برای فرد و راه های به حداقل رساندن خطر آسیب و ارتقاء سطح سلامت حرکتی را ارائه دهند.

نقش فیزیوتراپیست ورزشی در ورزش های حرفه ای

فیزیوتراپی به بخشی جدایی ناپذیر از تیم پزشکی ورزشی تبدیل شده است و در بازی های المپیک 2012 لندن، فیزیوتراپیست ها بزرگترین گروه حرفه ای را که در بازی های المپیک کار می کرد، تشکیل دادند و نقش اساسی فیزیوتراپیست ورزشی در ورزشهای حرفه ای و در تمام سطوح دیگر ورزش همچنان برای درمان و توان بخشی آسیب ها و حفظ و ارتقاء عملکرد از طریق پیشگیری از آسیب، درمان و ریکاوری است.

به نظر می رسد برداشت رایج از نقش فیزیوتراپیست ورزشی در حمایت از ورزشکاران در حین مسابقات یا بازی های بزرگ این است که فیزیوتراپیست، ارائه دهنده مداخلات درمانی مربوط به آسیب ها است، در صورتی که فیزیوتراپیست ها نقش بسیار بزرگتری در حمایت از ورزشکاران آسیب دیده ایفا می کنند و در طول بازی های المپیک 2012 لندن، ورزشکاران با وجود عدم آسیب دیدگی در خدمات فیزیوتراپی شرکت می کردند.

یک فرض معقول برای این امر این است که جلسات فیزیوتراپی با تمرکز بر حفظ عملکرد بدنی و همچنین کمک به ریکاوری مناسب در حمایت از عملکرد ورزشی جایگاه ویژه ای دارند، همچنین بر اساس تجربه شخصی اینجانب، ارتباط هر روزه و نزدیک با ورزشکاران از سوی فیزیوتراپیست ها کمک می کند تا هر گونه اشکال یا نقص حرکتی که می تواند منجر به بروز آسیب گردد به سرعت شناسایی و اقدام لازم در جهت کنترل آن اعمال شود و در سه جام جهانی 2006، 2014 و 2018 در طول برگزاری مسابقات مقدماتی و هچنین دور نهایی مسابقات به طور هر روزه بازیکنان غیر مصدوم نیز جهت حفظ سطح آمادگی خود تحت نظارت و درمان فیزیوتراپیست ها بودند.

در عین حال باید توجه داشت که فیزیوتراپیست های ورزشی که با ورزشکاران کار می کنند نیز با چالش مدیریت مداوم آسیب های قبلی روبرو هستند و آسیب دیدگی بیش از حد در بین ورزشکاران به عنوان شایع ترین دلیل برای حضور در خدمات فیزیوتراپی مشخص شده است و به نظر می رسد مهمترین عاملی که باید مورد رصد فیزیوتراپیست ها در ارزیابی های پیش از فصل قرار گیرد سابقه آسیب قبلی است تا راهکار مناسب جهت کنترل عوارض آن آسیب ها اتخاذ شود.

بدیهی است که نقش فیزیوتراپیست در حوزه ورزش حرفه ای بسیار گسترده است و این نقش فراتر از درمان آسیب به یک نقش بسیار گسترده تر که شامل کمک به نگهداری و بازیابی توان سیستم اسکلت عضلانی و همچنین استراتژی های پیشگیری از آسیب بوده، ارتقاء یافته است.

فیزیوتراپیست های ورزشی نیز در موقعیت منحصر به فردی قرار دارند تا بتوانند نقش های موثری را در تیم بر عهده بگیرند. وسعت مجموعه مهارت های فیزیوتراپیست ورزشی که شامل مهارت هایی مانند درک مدیریت و مراقبت حاد آسیب، تسلط به انواع روش های درمانی فیزیوتراپی جهت کنترل آسیب بازیکن و رویکردهای مبتنی بر شواهد در پیشگیری و درمان آسیب و همچنین مفاهیم کلی بدنسازی است، فیزیوتراپیست های ورزشی را قادر می سازد تا در تعامل با اعضای دیگر کادر بر مراقبت های بهداشتی ورزشکاران در بخش های مختلف ورزشی ایفای نقش کنند.

نکته مهم دیگر زمان زیادی است که فیزیوتراپیست های ورزشی برای کار مستقیم با ورزشکاران می گذارند و این امر به برقراری ارتباط بسیار خوب با ورزشکار می انجامد و می تواند در موارد مختلف در جهت بهبود عملکرد تیمی موثر واقع شود.

انتهای پیام