شکار بیرویه حیات وحش در جهاننما + فیلم
به گزارش خبرنگار محیطزیست خبرگزاری فارس، چند وقتی است که اخباری مبنی بر شکار بیرویه مِرالهای منطقه جهاننما در استان گلستان شنیده میشود. بعضی از دوستداران محیطزیست مدعی هستند که در این منطقه شکار به علت وسیع بودن و نداشتن محیطبان به تعداد کافی به راحتی صورت میگیرد.
فعالان محیطزیست میگویند: «منطقه جهاننما با 2محیطبان اداره میشود، اما این منطقه حداقل باید 6 محیطبان داشته باشد، شکارچیها روز و شب به شکار مِرال میروند. شبها با انداختن پرژکتور و حرکت دادن آنها به یک سمت این حیوانات را شکار میکنند. یکی از پاسگاههای محیطبانی منطقه خالی است و مسافت زیادی تا پاسگاه بعدی است و عملاً محیطبانان نمیتوانند از تمام منطقه حفاظت کنند.
شکارچیان این موضوع را میدانند و به خوبی از این موضوع بهرهبرداری میکنند، شکار بیرویه مِرالها مخصوصاً مادهها جمعیت این حیوانات را به شدت کم کرده است. تعداد شکار زیاد است و میتوان لاشه حیوانات شکار شده را در منطقه مشاهده کرد.»
لاشه مِرال
محمود شکیبا رئیس اداره حفاظت و مدیریت حیات وحش، موزه تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی اداره کل حفاظت محیطزیست استان گلستان در مورد این موضوع به خبرنگار خبرگزاری فارس گفت: کمبود نیروهای محیطبانی در منطقه واقعیتی انکار ناپذیر است، در تمام کشور کمبود نیروی محیطبانی و شکار بیرویه وجود دارد.
وی ادامه داد: در مورد مِرال آمار دقیقی وجود ندارد، کم دیدن این حیوان دلیل بر نبودن آن نیست، البته منکر شکار در منطقه نمیشویم. در دل زیستگاه منطقه ییلاقی است که دو روستا در آن قرار دارد، در این مناطق رفت و آمد مردم انجام میشود و با این شرایط نمیتوان منکر خلاف در این منطقه شد، اما سرشماری تعداد مِرالها کار بسیار سختی است و تنها در زمان گاوبانگ و بعضی مشاهدات تعداد آنها را میتوان حدس زد.
شکیبا گفت: مِرال با کل و قوج و میش که در منطقه باز زندگی میکنند و میتوان آنها را مشاهده کرد، فرق دارند، مِرال در جنگل زندگی میکند و به سختی قابل مشاهده است و در فصل گاوبانگ با درصدی خطا حدس زده میشود. مردم باید به این آگاهی برسند که حیات وحش و محیطزیست مال خود آنها است و نسبت به این موارد احساس مسؤولیت کنند. مردم باید به محیطبانان کمک کنند و روی موضوع حیات وحش حساس باشند و مطالبهگر باشند.
لاشه مِرال
رئیس اداره حفاظت و مدیریت حیات وحش، موزه تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی اداره کل حفاظت محیطزیست استان گلستان افزود: باید مردم محلی کمک کنند تا بتوان این مناطق را مدیریت کرد، با بازنشسته شدن افراد قدیمی جایگزینی برای آنها وجود ندارد، تمام مناطق شمالی ما حساس است ودر آن شکار انجام میشود. در حال حاضر در منطقه بندر ترکمن تا مراوه تپه قاچاق پرندگان شکار اتفاق میاُفتد. تعداد زیادی از شکارچیان به دنبال پرندگان شکاری هستند. مردم باید از سازمان محیطزیست مطالبه کنند برای نیروی بیشتر و حفاظت از حیات وحش، در کشورهای خارجی ما اگر شکارچی داشته باشیم چندین برابر آن افراد محلی علاقمند هستند که از محیطزیست مراقبت میکنند و اگر کسی خطا کند خود آنها جلوی او را میگیرند، اما در اینجا افراد محلی با وجود مطلع بودن از این که چه کسانی شکار میکنند در بهترین حالت فقط سکوت میکنند.
گاوبانگ مگاوبانگ مِرال
وی در پایان گفت: تعداد مأموران ما کم است، نداشتن نیرو یکی از مشکلات بزرگ ما است. در 30 هزار هکتار در این منطقه، این دو نفر نمیتوانند کاری کنند حتی صدای تیر شنیده هم نمیشود. در جنگل گرفتن تخلف سخت است، باید مردم محلی به مأموران سازمان حفاظت محیطزیست کمک کنند. غیر از حفاظت باید آگاهی مردم را برای کمک به محیطزیست بالا ببریم، اگر به مردم آموزش لازم داده شود آنها میتوانند همیاران خوبی برای سازمان محیطزیست باشند.
از طرف منطقه حفاظتشده جهاننما که از دیدنیترین مناطق استان گلستان محسوب میشود. این منطقه در جنوب شرقی کردکوی قرار دارد، پس از پارک ملی گلستان، وسیعترین منطقه حفاظتشده استان به شمار میرود. از سال 1352 هجری شمسی زیر نظر سازمان حفاظت محیط زیست اداره میشود.
لاشه مِرال
همچنین جهاننما سالمترین و بکرترین جنگلهای میانبند (جنگلهای دامنه کوه) در شمال ایران را دارد. این منطقه جنوبیترین جنگل انبوه گلستان است که بهدلیل ارتفاعش بهعنوان بام استان گلستان نیز شناخته میشودجهاننما به دلیل شرایط خاص دارای حیات وحش غنی شامل گونههای کمیاب و در معرض خطر است که برخی گونههای مهم آن خرس قهوهای، روباه، شوکا، خوک وحشی، گربه جنگلی. سیاه گوش و پلنگ است.
پرندگان بومی و مهاجر این منطقه نیز از دیگر زیباییها بوده که از جمله انواع دلیجه، عقاب، سارگیه، قرقی، کبک، تیهو، بلدرچین، قرقاول، کرکس، هما، کبوتر جنگلی، شاهین، فاخته و توکا میباشد. پوشش گیاهی این شهرستان متنوع است، در کوهپایهها زمینهای زراعتی همراه با چمنزارها گسترش یافته و تا ارتفاع دو هزار متری را هم جنگلهای انبوه پوشانده است.
مرال جثهای بزرگ و قوی با دست و پایی بلند دارد. موها کوتاه، به رنگ خاکستری تیره و در تابستان متمایل به قهوهای هستند. مرالهای نر شاخهای بلند با شاخکهای نسبتاً منظمی دارند (بلندترین شاخ مشاهده شده 111 سانتیمتر طول داشته است). شاخ مرال ایرانی غالبا در جلوی پیشانی 2 شاخک به نام گرککُش دارد.
مارال ها از گوزن بزرگتر هستند و جزو بزرگترین پستانداران وحشی دنیا نیز محسوب می شوند. نرهای این گونه به مانند سایر گوزن ها دارای شاخ های به مراتب بزرگتر از گونه ماده هستند. از دشمنان مهم زندگی مرال ها می توان به گرگهای خاکستری و همچنین خرسهای قهوهای اشاره کرد. البته برخی از گونههای جانوری مثل گراز نیز گاهی به بچه مرالها حمله میکنند.
مرالها هنگام جفتگیری آوایی به نام گاوبانگی از خود سر میدهند. نرها در این وضعیت اقدام به جلب توجه مادهها میکنند و در این وسط ممکن هست درگیریهایی نیز بین نرها شکل گیرد تا نر غالب و قویتر بتواند قلمروطلبی کرده و مادهها را به سمت خود جلب نماید
در مدت زمان جفت گیری مارال ها؛ نرها با صدایی بلند ماده ها را به سمت خود جلب می کنند. در هنگام جفت گیری نیز گاها درگیری های شدیدی رُخ میدهد که به فرار نرهای ضعیف و یا زخمی شدن آنها میانجامد.
پایان پیام /