ضرر 23 تریلیون دلاری اقتصاد جهانی در 2050
به گزارش اکوایران؛ علاوه بر اینکه پیش‌بینی می شود تا با تغییرات اقلیمی شاهد زیان 23 تریلیون دلاری در جهان باشیم، ارزیابی‌ها نشان می‌دهد زیان‌های اقتصادی ناشی از تغییرات آب و هوایی، در طول زمان افزایش یابد و مهم‌ترین تاثیرات آن در فقیرترین کشورها ایجاد شود و این امکان وجود دارد که این کشورها ثروت خود را به ازای هر نفر 17 تا 30 درصد از دست دهند. براساس ارزیابی‌ها برخی از تغییرات آب و هوایی بر تجارت بین‌المللی شامل «افزایش هزینه های تجارت، به دلیل اختالل در زنجیره تامین و زیرساخت»، «تغییر در الگوهای تجارت، به دلیل سازگاری کشورها با آب و هوای متغیر»، «افزایش رقابت برای منابع، که میتواند منجر به درگیری های تجاری» شود.
با توجه به اهمیت این مقوله این پرسش مطرح می‌شود که این تغییرات چه تاثیری بر ایران که یکی از کشورهای تاثیرپذیر از تغییرات آب و هوایی محسوب می‌شود، چگونه خواهد بود. ارزیابی مرکز پژوهش‌های اتاق ایران نشان می دهد ایران کشوری است که به شدت در برابر تاثیرات تغییرات آب‌و هوایی آسیب پذیر است. این کشور در منطقه ای واقع شده است که در حال حاضر اثرات تغییرات آب‌و هوایی مانند خشکسالی، سیل و موج گرما را تجربه می کند. این تاثیرات احتمال در آینده شدیدتر خواهد شد و تاثیر قابل توجهی بر اقتصاد و تجارت ایران خواهد داشت.
اقدامات ایران برای تجارت سازگار
با توجه به اهمیت تغییرات اقلیمی بر آینده تجارت جهانی این پرسش مطرح می‌شود که ایران باید در این خصوص چه اقداماتی صورت دهد؟
براساس ارزیابی‌های صورت گرفته ایران برای سازگاری با تغییرات اقلیمی نیاز به تغییر سیاست‌های تجاری خود دارد، در این خصوص می توان توجه بیشتر به تجارت کالاو خدماتی که سازگار با تغییرات آب و هوا هستند در این راستا مطرح کرد.
از سوی دیگر برای عبور از این مشکل ایران نیاز دارد در تحقیق و توسعه فناوری‌های جدیدی سرمایه‌گذاری کند که میتواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و انطباق با تغییر آب‌و هوایی کمک کند.
یکی دیگر از راهکارهای حمایتی که ایران میتواند به واسطه آن محیط بهتری برای کسب و کارهای سازگار با تغییرات اقلیمی ایجاد کند، شامل ارائه معافیت‌های مالیاتی، یارانه‌ها و سایر مشوق‌ها برای مشاغلی است که در تلاش برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای هستند می شود.
از سوی دیگر ایران میتواند سیاست‌های تجاری حمایت کننده از اقدامات اقلیمی را اعمال کند. این اقدامات شامل اجتناب از موانع تجاری است که ورود کالاها و خدمات سازگار با آب و هوا را به کشور دشوار می کند. از سوی دیگر هرچند اهمیت تغییرات آب و هوایی و تاثیرات آن بر سیاست‌های تجاری و صنعتی در دنیا مسلم شده است، اما در ایران هنوز سیاست‌گذاری صنعتی و تجاری عمدتا بدون توجه به تغییرات آب و هوایی و تاثیرات آن صورت می‌گیرد.
تازه‌ترین نماد این نوع سیاست‌گذاری لایحه برنامه هفتم توسعه است که آثار تغییرات آب و هوایی حتی در حاشیه آن هم مطرح نشده است. این در حالی است که در طیف فزایندهای از کشورها، سازگاری با تغییرات اقلیمی به مولف های کلیدی در سیاستگذاری‌های اقتصادی بدل شده است.
این بی‌توجهی در حالی است که سهم تجارت جهانی در تغییرات آب‌و هوایی جهانی بین 20 تا 30 درصد تخمین زده می شود. این بدان معنی است که تجارت مسوول حدود یک پنجم تا یک سوم کل انتشار گازهای گلخانه‌ای در سراسر جهان است و این امر موجب شده تا کشورهای مطرح در بخش تجارت فرای رقابت در این زمینه در یک مسیر گام بردارند.