ظرفیت های انسانی: مولفه ای برای توسعه نظام اسلامی

یکی از مولفه های رشد و تعالی در کشورمان، استفاده از شخصیتها و افراد شاخصی میباشد که دارای ظرفیتهای بسیار بالایی برای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است. از جمله این افراد شاخص، جناب آقای دکتر علی لاریجانی می باشند. ایشان ضمن ایفای نقشهای مدیریتی و داشتن سابقه طولانی که در متن و بطن ساختار اجرایی کشور، از اقدامات پوپولیستی و عوامفریبانه (که فشارهای بسیاری بر بودجه کشور و نیز توقعات غیرعقلانی برای توده های مردم بوجود می آورد، که خود عاملی مهم در عدم دستیابی به توسعه کشور می باشد) خودداری نموده و خواهان پیشرفت کشور از طریق نحوه درست هزینه کردهای کشور در راستای زیرساختها و توسعه واقعی کشور (داخلی و خارجی) هستند؛ که سابقه نامزدی ایشان در انتخابات ریاست جمهوری هم شاهدی بر این مدعاست.

لاریجانی با توجه به ظرفیتی عظیمی که دارند، میتوانند حتی "دیپلماسی مستقیم" را با مقامات عالیه کشورهای منطقه و فرامنطقه ای را اجرا نموده و خیلی از مسائل سیاست داخلی و خارجی را با کمک این ظرفیت ایشان برطرف نمود.

اما سوالی که مطرح میشود این است که چرا ایشان به رغم داشتن چنین ظرفیتی، دست به اقدامات پوپولیستی و جنجال سیاسی نزده اند (که خود را بیش از پیش مطرح کنند) و همواره از اصول و مبانی حکومتی نظام جمهوری اسلامی ایران پیروی نموده و مسائل را در جلسات تخصصی پیگیری مینمایند؟

به نظر نویسنده، میتوان به چند علل اشاره نمود که در ذیل بدانها اشاره میکنم:

1. ایشان خواهان حل و فصل واقعی معضلات کشور میباشد در نتیجه هیاهو به پا کردن، به دور از برنامه های و اهدافشان میباشد.

2. آقای دکتر لاریجانی همواره منافع کشور و مصالح عمومی را بر خود ترجیح داده و همانطور که در نوشته های گذشته ام اشاره کردم، "تمکین از قانون"، سرلوحه خود در هر شرایطی میدانند.

3. ایشان راه حل مشکلات و مسائل نظام را در جلسات و کارگروههای تخصصی میدانند و مطرح نمودن و جنجال به پا کردن مسائل در بین مردم صرفا کارها را سختتر کرده و بار و فشار مضاعفی را به سیستم سیاسی تحمیل خواهد کرد، که به دور از اهدافشان میباشد.