عابدینی: نمی‌دانید چه فشاری روی من بود / ناراحتی فخری به حق است
کاپیتان تیم ملی شمشیربازی سابر ایران گفت: ورزشکاری که دنبال مدال المپیک است همه نوع فشاری را تحمل می کند و توکیو 2020 سنگین ترین المپیک برایم بود.
به گزارش ایسنا، سابر ایران در سال‌های اخیر موفقیت‌هایی به دست آورده که باعث شده مسیر خود را از دیگر اسلحه های شمشیربازی (اپه و فلوره) جدا کند. مسیر حرکت تیم سابر به بهترین اتفاقات از کسب اولین مدال جهانی گرفته تا سهمیه تیمی المپیک ختم شد و در نهایت این تیم را مدعی کسب مدال در المپیک توکیو کرد.
تیم ایران در المپیک توکیو مجتبی عابدینی را نیز در ترکیب داشت که شرایطش با دیگر سابریست‌ها کمی متفاوت بود. با توجه به اینکه در المپیک لندن خیلی زود کنار رفت و در المپیک ریو در یک قدمی مدال متوقف شد، به دنبال این بود در توکیو کار را تمام کند و بتواند مدال المپیک را بگیرد. عابدینی در فاصله ریو تا توکیو موفقیت‌هایی نیز به دست آورد که مهترین آن گرفتن مدال برنز قهرمانی جهان بود و این اتفاق، نوید این را می‌داد که کاپیتان، در المپیک توکیو تاریخ سازی کند که متاسفانه این اتفاق رخ نداد.
کاپیتان تیم ملی سابر ایران در گفت‌وگو با ایسنا از شرایط خود در المپیک توکیو و عملکردی که تیم سابر داشت، صحبت کرد که در ادامه این گفت‌وگو را می‌خوانید:
* در این مدتی که از پایان رقابت شمشیربازی سابر در المپیک می گذرد، به عملکرد خودتان فکر کردید؟ فکر که کردم اما دیگر فایده‌ای ندارد.
* فکر می‌کنید در توکیو شبیه مجتبی عابدینی که چهار سال پیش در المپیک ریو شرکت کرد، بودید؟ باید دید از چه لحاظ می‌خواهید به این مسئله نگاه کنید. من شبیه چهار سال پیشم بودم ولی المپیک توکیو برایم سنگین تر بود چون استرسم بیشتر بود. همه مدال می خواستند و فشار روی من زیاد بود.
* اما زمانی که رقابت‌های تیمی به پایان رسید، خیلی‌ها انتظار عملکرد متفاوت‌تری از شما داشتند؟ نمی‌دانم چه کسانی این را گفتند اما قطعا حق داشتند اما از طرفی جای مجتبی عابدینی روی آن پیست نبودند و فشارهایی که روی من بود را تجربه نکردند. در برنامه تلویزیونی از من سوال شد اگر زمان به اول مرداد برگردد، چه کار می‌کنم و پاسخ دادم شب مسابقه قرص خواب ی خورم که زود خوابم ببرد تا از شدت استرس در شرایطی قرار نگیرم که نتوانم بخوابم. من یک سال و نیم تلاش کردم، زحمت کشیدم و هر کاری لازم بود را انجام دادم اما نشد.
*با توجه به سابقه شما در شمشیربازی و تجربه ای که از حضور در المپیک دارید، این انتظار می رفت بهتر بتوانید استرس خود را کنترل کنید، چرا این اتفاق رخ نداد؟ الان که دارم با شما حرف می زنم این را قبول ندارم چون من در دو المپیک به مدال نرسیدم و در المپیک سوم برای کسب مدال آمده بودم. من مدال آسیایی، بازی های آسیایی، جام جهانی و قهرمانی جهان را دارم و به دنبال اولین مدال المپیک هم بودم. بازیکنی که به فکر مدال است همه نوع فشار بر رویش است.
*در رقابت تیمی، سابر ایران توانست عملکرد واقعی خود را نشان دهد؟ تیم سابر ایران خودش را نشان داد، دنیا آن را دیدند و آن بازی فوق العاده علی پاکدامن بود. تیم ایتالیا در المپیک نقره گرفت و تیم کمی نبود و وقتی مقابل این تیم با ناداوری می بازیم نشان می دهد که خیلی سر بودیم.
*فکر نمی کنید اگر اختلاف امتیاز زیاد نمی شد شاید دیگر حساسیت بازی به امتیازهای پایانی کشیده نمی شد؟ من نمی‌توانم از عملکرد خودم و بقیه بچه ها بگویم. اما می‌توانم بگویم علی پاکدامن خیلی خوب بود اگر شرایط مساوی بود ما می بردیم اما نشد.
*پس از اینکه المپیک برای سابر ایران تمام شد، شرایط روحی تمام اعضا مناسب نبود و فکر می کنید این تیم بتواند دوباره منسجم دوره هم جمع شود؟ بچه ها تمام تلاش‌شان را برای کسب مدال کردند و وقتی نشد، این ناراحتی ها طبیعی است. قطعا پرقدرت بر می‌گردند. بازی‌های آسیایی و قهرمانی جهان را پیش رو دارند و قطعا عملکرد بهتر می شود.
*خود شما چقدر به مسیر زندگی ورزشی خود بعد از المپیک فکر کردید؟ ما ماشین نیستیم و نیاز داریم که استراحت کنیم. دو سال علاوه بر فشار تمرین، تمام ذهن من فقط معطوف به المپیک بود بنابراین فعلا می خواهم استراحت کنم.
*آقای فخری بعد از اینکه ایران مقابل ایتالیا شکست خورد خیلی ناراحت بود، در این مدت با او صحبتی داشتید؟ از زمانی که برگشتیم، متاسفانه خیر. آقای فخری خیلی خیلی حق دارد ناراحت باشد و هیچ جمله‌ای نمی‌تواند او را آرام کند. من از او، آقای باقرزاده رییس فدراسیون و آقای صالحی امیری رییس کمیته ملی المپیک و وزیر ورزش برای همه زحماتشان تشکر می‌کنم.
انتهای پیام
