عادل فردوسی‌پور: من و علی دایی؟ از گل‌هایم بگویم ریا می‌شود!
«مهم‌ترین نکته درباره علی دایی «کانسیستنسی» بود که داشت؛ به خاطر دارم، همیشه وسط هفته هم در آلمان اگر بازی داشتند، بلند می‌شد به اردوی تیم ملی می‌آمد و خستگی راه و پرواز را به جان می‌خرید و با تمام وجود و انگیزه برای تیم ملی بازی می‌کرد. مهم تداومی است که علی دایی در این همه سال داشته است.
فرارو: این روز‌ها علی دایی دوباره به صدر اخبار برگشته است. اسطوره فوتبال ایران با وجود آنکه مدت هاست به اجبار بیرون از گود مانده، ولی نه تنها در ایران بلکه رسانه‌های سراسر دنیا درباره اش مطللب می‌نویسند. دلیلش هم مشخص است: شکسته شدن رکوردش توسط کریستیانو رونالدو.
به گزارش فرارو، حالا علی دایی و کریستیانو رونالدو هرکدام با 109 گل زده در صدر برترین‌های دنیا قرار دارند و به نظر می‌رسد این صدرنشینی مشترک دست کم تا دوماه دیگر که رونالدو با پرتغال بازی کند تداوم داشته باشد. شکسته شدن رکورد علی دایی باعث شد بسیاری از بزرگی کاری حرف بزنند که علی دایی انجام داده است. چهره‌های مختلف در حرفه‌های مختلف با گذاشتن پیام‌های ریزودرشت از اینکه علی دایی را دارند ابراز خوشحالی کردند.
یکی از این چهره‌ها عادل فردوسی پور بود؛ مجری محبوب و سابق برنامه 90 است که علی دایی را یکی از برجسته‌ترین چهره‌های کشور دانست. به گزارش فرارو، به این حال، چندماه قبل از اینکه رکورد علی دایی توسط رونالدو بشکند، عادل فردوسی پور گفت و گویی متفاوت با ویژه نامه نوروزی روزنامه شرق انجام داد و درباره علی دایی صحبت کرد. خواندن دوباره بخشی از این گفتگو خالی از لطف نیست. این گفتگو برای زمانی است که رونالدو به هفت گل دیگر نیاز داشت تا به رکورد دایی برسد. بخشی از این گفتگو را بخوانید.
- به نظر من علی دایی یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌هایی است که در کشور ما رشد کرده و به جایگاهی که استحقاقش را داشته، رسیده است. البته این توصیف، فقط شخصیت ورزشی علی دایی را دربرنمی‌گیرد؛ ورزشی و غیرورزشی، او شخصیت برجسته‌ای در ایران است.
- من سال 71 که وارد دانشگاه شدم، علی دایی سال آخر رشته متالورژی دانشگاه شریف بود. با علی دایی از همان زمان آشنا شدم. آن وقت‌ها می‌رفتم و بازی‌هایش را می‌دیدم؛ فکر می‌کنم مربوط به زمانی بود که تازه به تیم تاکسیرانی رفته بود. نکته جالبی که درباره‌اش وجود داشت، این بود که همان موقع هم با شور، اشتیاق و علاقه عجیبی فوتبال بازی می‌کرد. این ویژگی‌هایش زبانزد خاص و عام بچه‌های دانشگاه بود. دایی بعد از تاکسیرانی هم راهی بانک تجارت شد و فوتبال حرفه‌ای‌اش را جدی‌تر دنبال کرد.
- این واقعیت دارد که دایی خیلی دیر در فوتبال به سطح ملی رسید؛ فکر می‌کنم تازه 22 یا 23 ساله بود که اولین بازی ملی‌اش را تجربه کرد. البته با وجود آن که دیر به سطح ملی رسید، ولی رکورد‌هایی به جا گذاشت که کمتر بازیکنی توانایی خلق‌کردن آن‌ها را دارد.
- دایی استعداد داشت، ولی رکورد‌هایی که خلق کرد، نه به خاطر استعداد بلکه به خاطر فعل خواستن بود که او واقعا صرفش کرد. اجازه بدهید این طور بگویم که هیچ‌کس به اندازه علی دایی تلاش نکرد؛ هیچ‌کس به اندازه علی دایی اراده نداشت و هیچ‌کس به اندازه او میل بردن در دوران ورزشی‌اش را نداشت. به نظرم علی دایی نماد کسی است که با تلاش، غیرت و انگیزه‌ای که داشت، به چیزی که خواست رسید.
- خب ببینید، او درست زندگی کرد؛ به طوری که همین الان هم آدم موفقی است و همه جهانیان فوتبال ما را به اسم علی دایی می‌شناسند. او باعث افتخار کشور ماست و خیلی خوشحالم که به هر حال با علی دایی یک مدتی هم‌دوره بودیم.
- ما خاطرات تلخ و شیرین زیادی با هم داریم، ولی به نظرم علی دایی یکی از الهام‌بخش‌ترین شخصیت‌هایی است که ورزش ما، حتی فراتر از ورزش، به نظرم کشور ما به خودش دیده است. کسی که این قدر نام ایران را در سراسر دنیا بلندآوازه کند، واقعا شایسته تقدیر و تمجید است.
- فکر می‌کنم چهار یا پنج سالی از زمان شروع فوتبالش گذشته بود که به خودم گفتم این بازیکن توانایی انجام کار مهمی در دنیای فوتبال را دارد. واقعیت این است، زمانی که آدم سخت‌کوشی، اراده و انگیزه علی دایی را می‌دید، امیدوار می‌شد او بتواند رکورد جاودانه‌ای خلق کند.
- این که علی دایی فقط به تیم‌های ضعیف گل زده باشد را اصلا قبول ندارم؛ کمااینکه همان رونالدو هم به تیم‌های ضعیف، زیاد گل زده است؛ آنجا هم لیختن‌اشتاین و مالت و جزایر فارو و چندین تیم ضعیف دیگر هستند. علی دایی تقریبا به همه تیم‌های بزرگ آسیا و تیم‌های خوبی که مقابلشان بازی کرده، گل زده است. مهم‌ترین نکته درباره علی دایی «کانسیستنسی» بود که داشت؛ به خاطر دارم، همیشه وسط هفته هم در آلمان اگر بازی داشتند، بلند می‌شد به اردوی تیم ملی می‌آمد و خستگی راه و پرواز را به جان می‌خرید و با تمام وجود و انگیزه برای تیم ملی بازی می‌کرد. شما اگر به آمار گل‌هایش در تیم ملی نگاه کنید، به کره، عربستان، ژاپن، مکزیک و تقریبا به هر تیم بزرگی که مقابلش بازی کرده، کم گل نزده است. پس، این فرضیه را قبول ندارم و همان طور که گفتم، مهم، تداومی است که علی دایی در این همه سال داشته است.
- خودم؟ خودم را که بی‌خیال؛ چه قیاسی است؟ من که دیگر از گل‌هایم بگویم ریا می‌شود (می‌خندد)!
- می‌توانم بگویم حیف و صدحیف که علی دایی دیر در عرصه ملی مطرح شد. یعنی اگر علی دایی 16 یا 17 سالگی کشف می‌شد، مطمئنا رکوردش تا سال‌های سال دست‌نخورده باقی می‌ماند.