عربستان به ما نمی‌رسد یا ما به عربستان؟
فوتبال ایران از کشور‌های منطقه عقب افتاده است. چه در بعد زیرساخت و چه در بعد باشگاهی. سال‌هاست ایران قهرمان آسیا نشده و عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا را به دست نیاورده. مطمئنا با این وضعیت سال‌های دوری فوتبال ایران از موفقیت تمدید خواهد شد مگر اینکه دیدگاه‌ها عوض شود.
در روز‌های گذشته که بحث هم‌گروهی ایران با تیم‌های عربستانی مطرح شده، اظهارنظر‌های متفاوتی شکل گرفته است. یکی از گزاره‌هایی که برخی کارشناسان و مدیران فوتبال مطرح کرده‌اند این مساله بوده که صرفا پول داشتن و خرید‌های گران‌قیمت کمکی به پیشرفت فوتبال این کشور نمی‌کند. به عنوان مثال روز گذشته علی کفاشیان رییس سابق فدراسیون فوتبال در جمع خبرنگاران گفت: «عربستانی‌ها هر کاری کنند به ایران نمی‌رسند زیرا ما استعداد‌های خیلی خوبی داریم. ممکن است آوردن بازیکنان خوب، مسکنی برای دوره کوتاه آن‌ها باشد، اما دلیل نمی‌شود فوتبال‌شان هم رشد کند.»
همچنین علی پروین اسطوره فوتبال ایران چند روز قبل در مورد آینده فوتبال عربستان پیش‌بینی کرده بود: «با حضور این ستاره‌ها تکلیف بازیکنان خود عربستان چه می‌شود؟! با این شرایطی که فوتبال عربستان پیدا کرده تیم عربستان ضعیف‌ترین تیم جام ملت‌های آسیا خواهد بود و شک نکنید.»
چند کارشناس دیگر هم اظهارنظر‌هایی شبیه به این که فوتبال فقط خرج کردن نیست و ستاره‌هایی که فله‌ای خریداری می‌شوند، نمی‌توانند مثمر باشند مطرح کرده بودند.
بحث کردن در مورد تاثیری که ستاره‌های بزرگ و مربیان باکیفیت و زیرساخت‌های مناسب بر کیفیت فوتبال یک کشور می‌گذارند آن‌قدر واضح است که نیاز به بحث ندارد. اما به هر حال، چون بحثی مربوط به آینده است، می‌توان آن را به همان زمان موکول کرد. مثلا چهار سال آینده نشست و در مورد تاثیری که رونالدو و بنزما و نیمار و سایرین روی فوتبال عربستان گذاشتند، بحث کرد.
اما برای دست‌گرمی هم که شده امروز با اشاره به برخی نمود‌های واضح می‌توان دیدگاهی نسبتا مشخص نسبت به حضور ستاره‌های بزرگ در لیگ عربستان پیدا کرد. به عنوان مثال بازی النصر با شباب الاهلی امارات را در نظر بگیرید. در این بازی شباب الاهلی که خودش جزو تیم‌های متمول عربی است و بازیکنان خوبی در اختیار دارد تا دقیقه 87 دو بر یک از النصر پیش بود، اما به فاصله 10 دقیقه با درخشش رونالدو، بروزوویج، تالیسکا و دیگران تیم عربستان سه بار دروازه حریف را گشود و به لیگ قهرمانان آسیا رسید. النصر درنهایت در مرحله گروهی با پرسپولیس در یک گروه قرار گرفت.
این کاری است که ستاره‌های فوتبال می‌کنند. این همان چیزی است که فوتبالی‌ها به آن می‌گویند بازی درآوردن. همان چیزی که امروز پرسپولیس ندارد، چون نمی‌تواند یک مهاجم ششدانگ بخرد، آن‌هم نه با رقمی در حد رونالدو و مانه و... بلکه مهاجمی با رقم نهایتا یک میلیون دلار! مشکلی که استقلال هم دارد و در بازی با سپاهان کاملا به چشم آمد. در آن بازی آبی‌ها با وجود برتری نتوانستند برنده شوند، چون ستاره‌ای که بتواند روند بازی را عوض کند نداشتند.
این یک تاثیر بسیار ساده و ابتدایی است. در این شرایط و در حالی که بسیاری از شرکت‌های پخش مسابقات ورزشی برای پخش بازی‌های لیگ عربستان صف کشیدند ما بگوییم عربستان به ما نمی‌رسد و بازیکنان بزرگ به درد نمی‌خورند و عربستان به قهقرا خواهد رفت. یعنی به جای پذیرفتن این مساله که کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس در حال پیشرفت در فوتبال هستند و ما در حال پسرفت سرمان را مثل کبک بکنیم توی برف و پز قهرمانی‌های نیم قرن قبل را بدهیم.
علی پروین می‌گوید با وجود ستاره‌های بزرگ جایی برای پیشرفت بازیکنان عربستانی نمی‌ماند، اما نمی‌گوید چرا در فوتبال ما که حتی یک بازیکن تاپ خارجی وجود ندارد به اندازه انگشتان یک دست مهاجم گلزن پیدا نمی‌شود؟ چرا پرسپولیس برای خرید دروازه‌بان دوم باید به مشکل بخورد و یافتن چهار تا دفاع چپ تخصصی چپ پا از پیدا کردن گنج سخت‌تر شده است؟
فوتبال ایران از کشور‌های منطقه عقب افتاده است. چه در بعد زیرساخت و چه در بعد باشگاهی. سال‌هاست ایران قهرمان آسیا نشده و عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا را به دست نیاورده. مطمئنا با این وضعیت سال‌های دوری فوتبال ایران از موفقیت تمدید خواهد شد مگر اینکه دیدگاه‌ها عوض شود.
منبع: روزنامه اعتماد از میان اخبار