عرب‌سرخی: کاترین شکدم در ایران نفوذی بود
فیض‌الله عرب‌سرخی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، با اشاره به نمونه‌هایی از نفوذ در تاریخ انقلاب، از جمله کاترین شکدم و معاون پیشین وزارت دفاع، هشدار داد که نفوذی‌ها با ظاهری کاملاً همسو با نظام وارد می‌شوند و نه به‌عنوان منتقدان شناخته‌شده. او معتقد است که این افراد با بهره‌گیری از پوشش‌های فریبنده، مانند تظاهر به مذهب یا نزدیکی به ساختار قدرت، به دنبال تأثیرگذاری بر سیستم هستند.
- فهرست محتوا
- نمونه‌های تاریخی و معاصر نفوذ
- فریب با ظاهر و جایگاه‌سازی
- خطای تشخیص در شناسایی نفوذی‌ها
- ضرورت هوشیاری در برابر نفوذ
فیض‌الله عرب‌سرخی در گفت‌وگویی درباره پدیده نفوذ در ساختار سیاسی کشور اظهار داشت که افراد نفوذی امروزی، برخلاف تصور رایج، خود را به‌عنوان منتقدان سرشناس نظام معرفی نمی‌کنند. او تأکید کرد: «نفوذی‌ها خود را شبیه افراد کاملاً همسو با نظام و درونی آن جلوه می‌دهند تا بتوانند اعتماد سیستم را جلب کنند.»
نمونه‌های تاریخی و معاصر نفوذ
عرب‌سرخی با اشاره به نمونه‌هایی از نفوذ در ابتدای انقلاب، مانند مسعود کشمیری و محمدرضا کلاهی، به موارد معاصر نیز پرداخت. او به ماجرای معاون سابق وزارت دفاع اشاره کرد که به اتهام جاسوسی برای انگلیس محکوم شد و اطلاعات حساسی را منتقل کرده بود. همچنین، وی به مورد کاترین شکدم پرداخت که به گفته او، با ظاهری محجبه و تظاهر به پذیرش اسلام، به‌عنوان یک فعال رسانه‌ای در ایران جایگاه یافت، اما بعدها مشخص شد که نفوذی بوده است.
فریب با ظاهر و جایگاه‌سازی
به گفته عرب‌سرخی، نفوذی‌ها از روش‌های پیچیده‌ای مانند تظاهر به اعتقادات مذهبی یا نزدیکی به مراکز قدرت استفاده می‌کنند. او توضیح داد: «این افراد ممکن است با نوشتن مقاله در سایت‌های معتبر یا ارائه رهنمودهای به‌ظاهر خیرخواهانه، اعتماد سیستم را جلب کنند، درحالی‌که اهداف دیگری را دنبال می‌کنند.»
خطای تشخیص در شناسایی نفوذی‌ها
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب هشدار داد که شناسایی نفوذی‌ها به دلیل ظاهر فریبنده‌شان دشوار است. او افزود: «نفوذی‌ها شبیه افرادی مثل مصطفی تاج‌زاده، ابوالفضل قدیانی یا حتی بختیار که در جنگ و انقلاب نقش داشته‌اند، عمل نمی‌کنند. هدف‌گذاری‌های اشتباه در این زمینه می‌تواند به خطا در تشخیص منجر شود.»
ضرورت هوشیاری در برابر نفوذ
عرب‌سرخی تأکید کرد که برای مقابله با نفوذ، باید هوشیاری بیشتری در شناسایی افرادی که با ظاهر موجه وارد سیستم می‌شوند، به کار گرفته شود. او معتقد است که این پدیده همچنان در ساختار سیاسی کشور وجود دارد و نیازمند بازنگری در روش‌های تشخیص و برخورد است.