عصر ما عصر نابودی واژگان" آدمیت و انسانیت" در تاریکی خودساخته است
به گزارش مشرق، ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در توئیتی بمناسبت سالروز امام زمان (عج) نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم
آن هنگام که طوفان عذاب الهی، ارض به نافرمانی آلوده شده را در خود گرفت و امواج، همه هستی زمین را بسان پَر کاهی به بازی گرفته بودند، نوح نبی تو را واسطه رهایی زمین و زمان قرار داد که أینَ المُضطَرُ الذِی یُجَابُ اذا دعی / کجاست آن مضطری که چون دعا کند، خواست او به اجابت می رسد...
آن دم که هرکس به تمنای دریافت درهمی و یا عرض ارادتی، به سهم خویش بر خروار کینه ظلم می‌افزود، تا آتشی برافروخته شود که داعیه وحدانیت و طرد بت‌پرستی به خاکستر تبدیل شود، به گمانم در میان هُرم زبانه‌های آتش، خلیل الله نام تو را زمزمه میکرد که؛ أَینَ قاصِمُ شَوکَهِ المُعتَدینَ/ کجاست درهم شکننده شوکت و قدرت ستمکاران و متعدیان
أَینَ مُبیدُ أَهلِ الفُسُوقِ وَالعِصیانِ وَالطُغیانِ / کجاست آن که نابود کننده اهل فسق و عصیان و ظلم و طغیان است...
در زیر تیغ آفتاب احد، آن هنگام که صدف دهان خاتم پیامبران و سرش را به سنتِ جاهلیت با سنگ کینه شکستند و سینه "شیر شکار" عرب را شکافتند و پیکرش را مثله کردند، درست همان موقع که جان رحمه للعالمین آماج شمشیرهای کین قرار گرفته بود، اُم اَبیها که مرهم بر زخمِ سر پدر می‌گذاشت و دل مهربانش را تسلی میداد، زیر لب نام تو را می‌خواند که أَینَ صاحِبُ یَومِ الفَتحِ وَ ناشِرُرایَهِ الهُدی / کجاست صاحب روز فتح و ظفرِ اهل ایمان و روز پیروزی آنان و برافرازنده علم هدایت...
در غروب سیاهترین روز عالم هستی، آنگاه که سرها بر نیزه ها بود و دستها اسیر در زنجیر، آن دمی که پاها بر خار بود و دیدگان خونبار در غم فراق، آن روز که مثل آن نیامده و تاریخ نمونه آن را به خود ندیده بود و نخواهد دید، عقیله بنی هاشم، در میان اشکهای وداع خود نام تو را زمزمه میکرد و تو را به یاری می‌طلبید که أَینَ الطالِبُ بِذُحُولِ الأَنبِیاءِ وَ أَبناءِ الأَنبِیاءِ/ کجاست آن منتقمی که خون پیغمبران و اولاد پیغمبران را مطالبه نماید...
در کجای این عالم، غمی، محنتی، مصیبتی و یا درد و رنجی بوده که ستم دیدگان نام تو را به مدد نطلبیده باشند؟
و کجای این هستی نعمتی به زمینیان و عرشیان عطا شده، که وجود مبارک شما واسطه فیض آن نبوده باشد؟
از آدم ابوالبشر تا خاتم النبیین، آمدن تو را وعده دادند و انسان رانده شده از بهشت، برای جبران همه آنچه در زمین متحمل و مرتکب شده است، منتظر ظهور تو مانده است...
عصر ما، عصر جاهلیت و بت پرستی مدرن، عصر کودک‌کُشی و فخر فروشی جانیان انسان نما، عصر قتل عام زنان و غریو شادی سردادن راهزنان انسانیت، عصر بردگی خلیفه الله در برابر زر و زور و ریا، عصر خاموشی و خمودی و عصر نابودی واژگان" آدمیت و انسانیت" در تاریکی خودساخته، بیش از همیشه نیازمند رؤیت خورشید است...
ما چشم به راه شما نشسته ایم...
بیا که وقتِ آمدنت دیر شد مسیحِ جهان
به لب رسید نفس ها به جانِ منتظران
زمین ز جورِ طواغیت، پُر ز عُصیانست
بیا و داد ستان و به دَهر مِهر فَشان
اَللهُمَ‌عَجِل‌لِوَلیِکَ‌الفَرَج