علل بدحجابی و فلسفه الزام یا اجبار / عوامل روحی و روانی بد حجابی

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ کبری خزعلی در گفتگو با راه آرمان؛ در خصوص سیاست های عفاف و حجاب و خانواده گفت: به منظور ارتقا جایگاه زن، سیاست هایی در شورای عالی انقلاب فرهنگی با همت و تلاش شورای فرهنگی و اجتماعی زنان و خانواده این شورا تدوین شد.

رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان در شورای عالی انقلاب ادامه داد: در مسئله ارتقا جایگاه زن به عنوان سیاست های حقوقی و مسئولیت های زنان به نام منشور معروف شد که برای آموزش عالی، تحقیقات، ورزش، اشتغال و برای همه اموری که زنان نیاز دارند این سیاست ها تصویب شد و یکی از این سیاست ها، سیاست های عفاف و حجاب است که این سیاست ها چهار نوبت در صحن شورای عالی با عالی ترین سطوح متخصصین و مسئولان فرهنگی نظام و روسای سه قوه رأی گرفته شده است.

وی بیان کرد: در ابتدا در سال 76 اصول و مبانی سیاست ها، سپس راهبردهای گسترش فرهنگ عفاف و حجاب در سال 84 و بعد از آن مسئله راهبردها و راهکارهای سیاست ها در پایان سال 84 انجام و از سال 85 به نام مصوبه 427 ابلاغ شده است و پس از سال 85 تا 98 باید این مصوبه اجرایی و گزارش مربوطه ارائه می شد؛ در سال 98 یک مصوبه تکمیلی بر اساس مصوبه 427 با اصلاح و تکمیل و در شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح و بار دیگر رأی به رأی گذاشته شد؛ بنابراین این مصوبه چهار بار از صحن شورای عالی انقلاب فرهنگی رأی گرفته است.

تشریح سیاست های عفاف و حجاب

خزعلی عنوان کرد: این مصوبه اولین موضوعی که مطرح می کند توسعه فرهنگ عفاف و حجاب است و این مقوله فرهنگی باید بر اساس کنکاش و تفکر در مفاهیم دینی به صورت آموزش و برنامه ریزی باشد به این صورت که زمینه پذیرش قلبی آن و سپس علمی را فراهم کند تا هم نگرش و بینش را تغییر دهد و هم بتواند روش ها و منش های آن را رقم بزند.

رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان در شورای عالی انقلاب افزود: مبحث دیگر در این مصوبه تبیین جایگاه والا و پر اعتبار زن در اسلام و مقایسه این مسئله با سایر مکاتب است؛ در جایی مانند دنیای غرب که تنها زن را مظهر زیبایی و با نگاه ابزاری و جذابیت جنسی برای پیشرفت خود قلمداد می کنند؛ نگاه اسلام می گوید که زن شخصیتی والاست و همه برنامه ریزی های جامعه در تمامی عرصه ها با نگاه مصلحت خانواده باید باشد تا جایگاه زن به عنوان محور عنصری خانواده و فردی که به خانواد کمال می بخشد، مشخص شود تا محور تربیت و عاطفه در خانواده شکل گیرد.

وی در نظر گرفتن تدابیری به منظور تربیت و به کارگیری نیروی شایسته در محیط های آموزشی را از دیگر محورها دانست و ابراز کرد: مدیران، معلمین و مشاورینی که معتقد باشند می توانند به خوبی هدایت کنند؛ چرا که دو بال علم و دین می تواند به خانواده ها کمک کنند و به نوعی خانواده ها را تکمیل کنند.

علل بدحجابی و فلسفه الزام یا اجبار

خزعلی ادامه داد: تبیین آموزه های دینی در خصوص اصول عفاف و حیا باید متناسب با قابلیت های ویژه زن و مرد و ایجاد تعادل در روابط اجتماعی باید حاکی از این مقوله باشد و پیام های ابزاری نسبت به زن در آن نباید لحاظ شود و حرکت بانوان در جامعه باید حاکی از فن، علم و مهارت باشد و ارزش های انسانی زن باید سنجیده شود.

رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان در شورای عالی انقلاب در خصوص پیامدهای مثبت فرهنگی و اجتماعی، روانی و اخلاقی عفاف و حجاب اظهار کرد: در سیاست های مطرح شده، توجه دادن احکام پوشش نه به عنوان یک اجبار اجتماعی، بلکه به عنوان ارزش دینی، انسانی و باور قلبی به منظور مصونیت بخشیدن برای آسیب ها در جامعه و خانواده باید جا بیافتد.

وی تصریح کرد: همواره این سوال مطرح می شود که اجبار برای چیست؛ در پاسخ به این سوال می توان گفت تمام مسائل دینی بر اساس منطق و عقل است و این منطق نیز قرار دادی را دارد.

عوامل روحی و روانی بد حجابی

خزعلی با بیان اینکه الزامات قراردادی و طبیعی در زندگی داریم که برای ما بایدها و نبایدهایی را می سازند، گفت: به عنوان مثال الزمات قراردادی مانند راهنمایی و رانندگی به منظور حل مشکلات اجتماعی و سلامت مردم وجود دارد که همگان آن را پذیرفته اند، عقل نیز این موضوع را پذیرفته است و همه جوامع آن را اجرا می کنند.

رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان در شورای عالی انقلاب ادامه داد: برخی از الزامات طبیعی منطبق بر عقل است؛ به عنوان مثال زمانی که هوا سرد است، باید لباس گرم بپوشیم و این بایدها بر خواسته از طبیعت، فطرت، منطق و عقل است.

وی با بیان اینکه در موضوع عفاف و حجاب نیز به دلیل آنکه سلامت عمیقی برای فرد، خانواده و جامعه به ارمغان می آورد؛ روابط بر اساس معیارهای انسانی و منطق پیش می رود در خصوص عوامل روحی و روانی بد حجابی عنوان کرد: بر اساس ماده 16 راهبردها زمینه سازی اجتماعی برای دختران و پسران جهت کشف، هدایت و بروز قابلیت ها و توانمندی ها و تأمین مطالبات جوانان به منظور جلوگیری از بروز جلوه گری های نامناسب در حیطه فرهنگ عفاف و حجاب باید صورت گیرد.

لزوم ارتقا مهارت ها و فناوری جوانان

خزعلی افزود: این مسئله به این معنی است که اگر زمینه رشد استعدادها و جلوه گری در جامعه با فکر، فرهنگ، قابلیت ها و ارزش ها فراهم باشد، دیگر نیازی وجود ندارد که با ظواهر و بروز چهره های رنگین و جلب توجه از طریق جسم بخواهند محیط خوشایند مطلوب در جامعه به وجود بیاورد.

رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان در شورای عالی انقلاب بیان کرد: در این زمینه عنوان شده است که مهارت های فنی ماده 21، مهارت های فنی و حرفه ای جوانان در حدی ارتقا یابند تا آنها بتوانند در عرصه های مختلف اشتغال، آشنایی با بازار کار، اختراع و غیره زمینه ساز آینده برای ازدواج و تشکیل خانواده ورود پیدا کنند؛ بنابراین ارتقا مهارت ها، فناوری و بروز خلاقیت جوانان باید فراهم شود و البته در این راستا عنوان می شود که خانواده ها باید به جوانان کمک کنند و پس از خانواده، اجتماع نیز باید در این خصوص زمینه سازی کند.

وی با بیان اینکه عوامل روانی در موضوع بدحجابی به احساس خام گرایی، اختلال شخصیت نمایشی و بحران های هویتی تقسیم می شود، اظهار کرد: در خصوص عوامل روانی بد حجابی می توان به تمایل به خودنمایی، تروج و خودآرایی افراطی اشاره کرد که در این زمینه به تمایل شدید به توجه دیگران به ویژه در دوران جوانی را مشاهده می کنیم که این مسئله گاهی از دوران کودکی و نوجوانی با تربیت غلط خانواده ایجاد می شود.

دلیل ایجاد بحران هویت چیست؟

خزعلی با اشاره به مطلب فوق ابراز کرد: افراد به شدت وسواس دارند که آنچه که می پوشند مورد تأیید جامعه باشد و بر همین اساس مدام از خانواده می پرسند که آیا لباسی که آنها می پوسند مناسب است یا نه؛ نکند مطلوب جامعه نباشد.

رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان در شورای عالی انقلاب ادامه داد: در موضوع احساس گرایی خام می توان گفت در برخی از مواقع بی حجابی ناشی از هوا خواهی، خودخواهی، خودنمایی و لذت جویی است که مربوط به ابعاد روانی است و در زمینه اختلال شخصیت نمایشی، افراد به شدت خواهان نمایش خود نسبت به دیگران هستند و این افراد به انجام کارهای غیر عادی همچون پوشیدن لباس های عجیب و غریب، غیر متعارف، آرایش های تند و ژست های نمایشی خاص دست می زنند و این نشان از مشکل اختلال شخصیتی است.

وی خاطر نشان کرد: بحران هویت به دلیل تداخل فرهنگ های مختلف و خود کم بینی که به بچه ها در مدرسه و خانواده تلقین می شود، ایجاد می شود، این امر تخریب، تحقیر و توهین را در نسل در عرصه های مختلف نهادینه می کند و فرد از فرهنگ و هویت خود احساس رضایت نمی کند و کم کم این فرد نسبت به فرهنگ بومی و دینی خود تمایل پیدا نمی کند.

انتهای پیام /