علی مرادی، مدیری که حاشیه را دوست دارد / آتش اختلافات به جان وزنه‌برداری
رییس فدراسیون وزنه‌برداری بجای اینکه تلاش کند آرامش به این رشته هم از گسیخته بازگردد، آتش اختلافات را شعله‌ور و حواشی را بیشتر می‌کند.
به گزارش ایسنا، سال 1394 که علی مرادی به فدراسیون وزنه برداری برگشت، تنها برای مدت زمان کوتاهی آرامش به وزنه‌برداری بازگشت و خیلی زودتر از آنچه فکر کنیم، شاهد ایجاد اختلاف بین او و اطرافیانش بودیم. تمام کسانی که در آن زمان در فدراسیون سمت داشتند، یکی، یکی کنار رفتند به گونه‌ای که در اواخر مدیریت چهار ساله او فقط چند نفر خاص کنارش بودند. تمام افرادی که عطای همکاری با مرادی را به لقایش بخشیدند، معتقد بودند نظرشان برای مرادی مهم نیست و او در نهایت کاری را انجام می دهد که خودش می‌خواهد. حاصل این اختلاف‌ها این بود که وزنه‌برداری کم کم وارد حاشیه شد که البته در دوره دوم مدیریتی علی مرادی حاشیه ها بیشتر و اختلاف ها ریشه دارتر شد.
نقش تصمیماتی که علی مرادی گرفته در ایجاد این حواشی پر رنگ بوده است. جنجالی‌ترین آن در مورد کیانوش رستمی بود. مرادی در شرایطی که عالم و آدم معتقد بودند کیانوش رستمی نباید به تنهایی تمرین کند پشت رستمی ایستاد که این تصمیم به قیمت استعفای سجاد انوشیروانی سرمربی تیم ملی تمام شد اما در میانه راه، زمانی که رستمی چند شکست متوالی را تجربه کرد، مرادی خودش را از این قضیه کنار کشید.
آشفته بازاری که وزنه‌برداری تا دقیقه 90 برای حضور در المپیک درگیر آن بود، از دیگر اتفاقاتی است که در فدراسیون علی مرادی رخ داد در حالی که ایران هم می توانست مانند کشورهای دیگر با برنامه تر عمل کند.
مرادی در این سال‌ها چنان فضا را بسته که فقط چند نفر خاص در فدراسیون سمت دارند و حتی برای حضور در انتخابات فدراسیون جهانی هم فقط نام یاران خود را ثبت نام کرد و خط قرمزی روی نام چهره های شاخص وزنه‌برداری کشید.
مرادی هیچ گاه برای برداشتن فاصله ای که بین او و دیگر اهالی وزنه برداری ایجاد شده است، قدم مثبتی برنداشت و برعکس بارها با صحبت های جنجالی خود به آتش اختلافات دامن زده است. نمونه آخر آن پس از المپیک توکیو بود که در یک برنامه تلویزیونی اظهار نظر جنجالی را در مورد المپیک لندن داشت و عنوان کرد که نمی داند سعید محمد پور تست دوپینگ داده است یا نه.
قطعا تعداد تست های زیادی که از المپیک لندن مثبت شد حاصل بارها آزمایش هستند و نمونه تست‌های ایرانی‌ها مورد آزمایش قرار گرفته است اما مسئله ای که جای تعجب دارد، این است که علی مرادی اکنون مسئول پاسخگویی برای عملکرد وزنه برداری در المپیک توکیو است بنابراین چه دلیلی دارد که اصلا بخواهد عملکرد تیم المپیک لندن را زیر سوال ببرد. مرادی خوشش بیاید یا نه سه طلا و دو نقره برای وزنه برداری ایران در المپیک لندن ثبت شده است و این اظهار نظر او تنها چیزی که برای وزنه برداری داشت، افزایش هر چه بیشتر تنش ها بود و بیشتر از قبل این رشته را درگیر حواشی کرد. مرادی شاید بهتر باشد در مورد خیلی از اتفاقاتی که زمان مدیریت او در وزنه برداری رخ داده است، صحبت کند و محرومیت گسترده‌ای که در زمان ریاست او شامل حال 8-9 نفر از وزنه برداران شد.
چرا تمام قهرمانان و پیشکسوتان وزنه برداری هیچ جایی در فدراسیون ندارند و چه چیزی باعث شده تا جای ممکن از فدراسیون فاصله بگیرند؟
چه بر سر استان های دیگر آمده است که فقط یک استان خاص که با رییس هیات آن رفاقت نزدیک دارد هر سال به عنوان بهترین هیات استانی انتخاب می شود؟
چرا در انتخابات کمیسیون ورزشکاران بجای معرفی قهرمانان المپیک، فرد دیگری را معرفی کرد که از ابتدا هم مشخص بود، رای نمی آورد؟
چرا شورای مشورتی فدراسیون فقط جنبه نمایشی دارد و مهمتر از آن چرا امتیاز "حق وتو" برای خودش قائل است و در نهایت کاری را انجام می دهد که خودش می خواهد؟
چرا برای فردی که یک شاگرد هم در تیم ملی جوانان نداشت، حکم مربیگری تیم ملی صادر کرد آن هم دقیقا وقتی که آن فرد کاندیدای انتخابات شورای شهر در یکی از شهرستان های جنوب ایران شده بود؟
چرا در این سال ها در مورد اینکه اجاره سالن مسابقات برای برگزاری کنسرت ها کجا هزینه شده است، شفاف سازی انجام نشد؟
در این میان وزنه برداران هم درد دل زیادی از بی توجهی به آنها گرفته تا پاداش اهدایی کمیته ملی المپیک که آب رفت، دارند اما از ترس حذف از تیم ملی سکوت کرده اند که مبادا دوبنده تیم ملی را هم از دست بدهند.
خیلی از مسائل دیگر هم هست که مرادی باید به آنها پاسخ بدهد و اگر تمایلی به تعامل ندارد، می تواند حداقل به حواشی دامن نزند اما اکنون نشان می دهد به حاشیه نیز علاقه مند است. یک روز با رییس فدراسیون کشتی دچار مشکل می شود و از زیاد پول داشتن کشتی شاکی است و یک روز دیگر گل به خودی می زند و عملکرد وزنه برداری را در المپیک لندن زیر سوال می‌برد. در حال حاضر حال و روز وزنه برداری چندان تعریفی ندارد و حواشی بیشتر، فقط اوضاع را بدتر می کند.
انتهای پیام