بسیار بازیگرانی بودند که دوست داشتند نقش امیرکبیر را بازی کنند اما نشد؛ حمید مظفری این‌طور می‌گفت دلم می‌خواست این نقش را بازی کنم و این فرصت به هر طریقی داده نشد.

جواد انصافی را بسیاری از مخاطبان به نام "عَبدُلی" می‌شناسند؛ عبدلی نام شخصیتی است که وی از اواخر دهه 1360، در نمایش‌های تلویزیونی بازی کرده است. البته این بازیگر پیشکسوت کارهایی مثلِ "میوه ممنوعه" را نیز در کارنامه‌اش دارد که با علی نصیریان و امیرجعفری همبازی بود.

جواد انصافی این روزها مثل خیلی از پیشکسوتان خاطرانگیز، کم‌پیدا شده اما به گفته خودش دوباره جلوی دوربین «خانه آبنباتی» شبکه کودک قرار گرفته است.

بیوگرافی جذاب و خواندنی ترانه علیدوستی، بازیگر موفق سینما به همراه عکسهای شخصی او و همسر و دخترش را به همراه فیلمشناسی او را در این بخش ببینید.

رقصیدن در این فیلم‌ها گاهی حتی در حد چند ثانیه کوتاه بوده، اما در ذهن مخاطب سینما ماندگار شده است.

سریال «در چشم باد» اثری تاریخی بود که این روزها دوباره از تلویزیون پخش می‌شود؛ مسعود جعفری‌جوزانی کارگردانِ‌آن، به نسبت به دیگر فیلمسازان کم‌کار اما با صرفِ زمان کارهایی می‌سازد که در تاریخ ماندگار بماند.

ما برای تحول در سینما با اصلاح مبادی علوم انسانی که مطالبه رهبر انقلاب است، بیشتر چک لیست پر کرده‌ایم تا کار راهبردی مانند نظریه‌پردازی در سینما. جایزه پژوهش سینما به تنهایی نمی‌تواند این مطالبه رهبری را برآورده کند اما تلاشش را به این سمت خواهد برد.

تلویزیون امروز فیلم‌های سینمایی مانند «استشهادی برای خدا»، «گرانبهای من» و «کمال الملک» را روانه آنتن شبکه‌های سیما می‌کند‌.

شبکه‌های تلویزیونی برای آخر هفته خود در کنار چند نوستالژی و فیلم جدید، همگام با جام‌جهانی فیلمی از بازیکن افسانه‌ای فوتبالِ جهان، «پله» روی آنتن می‌برد.

دیالوگ های شعرگونه حاتمی در فیلم هایش، وزن و امضای خاصی به آثار او داده است به طوری که بسیاری او را سعدی سینمای ایران می دانند.

امروز سالروز درگذشت علی حاتمی است و ایرج راد باور دارد شهرک سینمایی غزالی بزرگ‌ترین میراثی است که این هنرمند از خود بر جای گذاشته.

مهرداد خدیر نوشت: می‌توان پرسید قطار مورد اشاره آقای رییسی به سوی کدام ایستگاه در سفر است و مقصد بعدی کجاست؟ به خود قطار بیندیشیم یا به مقصد یا به ایستگاه؟

این که آقای رییسی و نواصول‌گرایان اصرار دارند به جای واژه توسعه از "پیشرفت" استفاده کنند احتمالا به این خاطر است که هم ادبیات متفاوتی به نسبت هاشمی و خاتمی و روحانی به کار برده باشند و هم ناشی از آن است که توسعه را غربی و وارداتی و مشکوک ولی پیشرفت را بومی اسلامی و ایرانی و مقبول می‌دانند.

می‌توان پرسید قطار مورد اشاره آقای رییسی به سوی کدام ایستگاه در سفر است و مقصد بعدی کجاست؟ به خود قطار بیندیشیم یا به مقصد یا به ایستگاه؟ جدای اینها روی زمین حرکت می‌کند و می توان دید یا زیر زمین است؟ یعنی دستاوردها قابل احساس و احصا هستند یا نه؟