غوغای سازها برای روایت «سوگ شفق»
شامگاه دیروز اولین اجرای «سوگ شفق» با همراهی ارکستر بزرگ به رهبری عرفان وکیلی در 5 پرده، پرده اول: تقابل خیر و شر، پرده دوم: صبح عاشورا، پرده سوم: بازگشت جناب حُر، پرده چهارم: شهادت حضرت عباس (ع) و پرده پنجم: شهادت امام حسین (ع) روی صحنه رفت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، «سوگ شفق» روایتی از حماسه کربلا در 5 پرده با همراهی ارکستر بزرگ متشکل از نوازندگان به رهبری عرفان وکیلی و خوانندگان کر به رهبری سرژیک میرزائیان با خوانندگی مجتبی عسگری (امام حسین (ع))، هادی فیض‌آبادی حضرت عباس (ع))، سید محسن حسینی (جناب حُر)، امیرحسین سمیعی (عمر بن سعد)، محمدرضا صفی (شمر) و ستار روزبه (ابلیس) و آهنگسازی میلاد آقایی به روی صحنه رفت.
این در حالی است که تمام پرده‌های اجرای «سوگ شفق» با نقاشی امیرمحمد سرمدی و با نظارت استاد حسن روح‌الامین همراه است که به صورت موشن‌گرافی و با توجه به مضمون هر پرده به نمایش درمی‌آیند.
«منتهی»| روایت کوروش زارعی از لائیک‌هایی که با پیام علی سلیمانی به کربلا آمدند / تعزیه‌هایی که در پیاده‌روی اربعین پا گرفتند + فیلمدر پرده اول «سوگ شفق» به گونه‌ای تقابل خیر و شر است. روایتی موسیقایی که ابتدا توسط گروه کر و با اشعاری از حافظ شیرازی مرور می‌شود و در نهایت ابلیس وارد صحنه می‌شود و ستار روزبه اشعاری از فردوسی را می‌خواند.
پرده دوم اما راوی صبح عاشورا است و با رجز خوانی عمر سعد (امیرحسین سمیعی) آغاز می‌شود: آمده‌ام امروز پیکاری کنم، خون ز قلب تیغ‌ها جاری کنم... سپس امام حسین (ع) (مجتبی عسگری) وارد صحنه می‌شود و به رجزخوانی عمر سعد پاسخ می‌دهد: مرد جنگی را هراس از جنگ نیست، زیستن با ظلم غیر از ننگ نیست... این گفتگو با همراهی گروه و سازهای ارکستر ادامه می‌یابد و در نهایت وارد پرده سوم می‌شود.
پرده سوم اجرای خواننده بازگشت جناب حر نزد لشگر امام حسین (ع) است؛ جایی که سازها راوی یک جنون می‌شوند و اینجا گفتگویی آهنگین و چالش‌برانگیز میان حُر، شمر و عمربن سعد در می‌گیرد و در نهایت با آواز مجتبی عسگری در اوج پایان می‌گیرد: روز ازل که عهد خلایق ستانده‌اند، نام تو را به جرعه پاکان نشانده‌اند تو حر عاشقی و چه زیباست نام تو حقا تو را چه خوش که به این نام خوانده‌اند...
پرده چهارم یک سوگ عمیق است. سازها و نواها برای روایت شهادت حضرت عباس (ع) همصدا می‌شوند و گروه کر آغازکننده است: باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین، بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است...
دهه شصتی‌ها، نودی‌ها و هشتادی‌ها در کنسرت "چهارپایه عشق" / تجربه‌ای خاص در کنسرتی آیینیسپس یک عاشقانه آرام میان هادی فیض‌آبادی (حضرت عباس (ع)) و مجتبی عسگری (امام حسین (ع)) شکل می‌گیرد و در نهایت گروه کر خبر می‌دهد که: ای اهل حرم میر و علمدار نیامد...
پرده پنجم اجرا همان پایان کار یعنی شهادت امام حسین (ع) است. گروه کر شعری از مولانا «کجایید ای شهیدان خدایی» را می‌خواند و شمر همچنان رجز می‌خواند. همنوازی بی‌نظیری در ارکستر شکل می‌گیرد و مجتبی عسگری (امام حسین (ع)) می‌خواند: وقت سفر رسیده و هنگام دوری است بر من، بلاست قسمت و بر تو صبوری است.