غیرقابل دفاع، مثل سیاوش یزدانی
پرسشهای بسیار زیادی در مورد سیاوش یزدانی وجود دارد؛ سؤالاتی که طرح و مرور هر یک از آنها فقط به ضرر خود این بازیکن تمام میشود.
به گزارش مشرق، این احتمالا یکی از جنجالیترین داستانهای خدمت سربازی در فوتبال ایران است؛ قصه بازیکنی که از لحظه مشمول شدن تا همین حالا سعی کرده به شکلی از زیر بار این قانون همگانی فرار کند، اما تنها نتیجه کوششهای او، آسیب رساندن بهخودش بوده است. یزدانی اواسط فصل گذشته مشمول شد و با وجود تلاشهای باشگاه استقلال راهی برای ادامه حضور در این تیم پیدا نکرد. او به ملوان که آن زمان در لیگ یک بود پیوست، اما به بهانه عدمتمرکز و ناآمادگی روحی در هیچیک از مسابقات تیم شرکت داده نشد.
ملوان بدون یزدانی و البته محمدحسین مرادمند به لیگ برتر صعود کرد. پس از آن مشکل مرادمند حل شد و به استقلال برگشت، داستان سیاوش اما ادامه پیدا کرد. او باید همچنان دوران خدمت سربازی را پشت سر بگذارد؛ در نتیجه شنبهها با حضور در پادگان انزلی برای خودش «حاضری» میزند و خلاص.
اواسط هفته گذشته خبر حضور یزدانی در تمرینات ملوان منتشر شد. در آن زمان تصور میشد مشکل او حل شده و حتی بعضا از تقابل این بازیکن با استقلال در هفته دوم سخن گفته میشد، اما همه اینها خیالات باطل بود. گویا نحوه رفتار یزدانی در تمرینات طوری بوده که مازیار زارع متقاعد شده نامه عدمنیاز به این بازیکن را بزند. به این ترتیب آینده یزدانی در ابهام قرار گرفته و بعضا حتی از الزام او به حضور در پادگان نظامی برای گذراندن باقی دوران خدمتش سخن گفته میشود.
بیشتر بخوانید:
یزدانی جایی در ملوان ندارد / باید با استقلال در انزلی بازی کنیم
سؤالات بیپاسخ
پرسشهای بسیار زیادی در مورد سیاوش یزدانی وجود دارد؛ سؤالاتی که طرح و مرور هر یک از آنها فقط به ضرر خود این بازیکن تمام میشود. آیا یزدانی تنها سرباز فوتبال ایران است؟ آیا بقیه فوتبالیستهای ایرانی برای گذراندن خدمت سربازی راهی تیمهای نظامی نشدند؟ به هر حال این «قانون» است و باید رعایت شود. به علاوه همه میدانیم که امکان خدمت در تیمهای نظامی یکی از بزرگترین امتیازاتی است که به فوتبالیستها داده شده، وگرنه بسیاری از پسران ایرانی در شرایطی نظام وظیفه را پاس میکنند که اصلا قابل مقایسه با شرایط و امکانات رفاهی آقایان فوتبالیست نیست. پس این همه ناز و ادا بابت چیست؟ استوری «روزهای بیرویا» چه معنایی میتواند داشته باشد؟
اصلا فرض کنیم از هر جهت حق با یزدانی است؛ رفتارهای او چه کمکی میتواند به حل مشکلش کند؟ آیا بهتر نبود به جای رویه فعلی، از ابتدا او تن به قبول قانون میداد و با حضور مؤثر و بیحاشیه در ملوان، حتی بخت خودش برای حضور در تیم ملی را هم پابرجا نگه میداشت؟
غیرقابل دفاع
رفتارهای سیاوش یزدانی نهتنها در ملوان، بلکه حتی در استقلال هم قابلقبول نبوده است. او سر ماجرای خدمتش با فرهاد مجیدی و مصطفی آجورلو اصطکاک پیدا کرد، اما اوج شگفتی زمانی بود که این بازیکن در مصاحبهای عجیب از کمکاریاش در دوران محمود فکری به بهانه مشکل با مربی و نیز تأخیر در دریافت دستمزدش پرده برداشت. مجموعه این شرایط باعث شده حتی تیفوسیترین هواداران استقلال هم دیگر پشت سیاوش نایستند و برای دفاع از او هزینه ندهند. این داستان تلخ بازیکنی است که زمانی فرهاد مجیدی در موردش میگفت یک انگشت او به کل مدافعان تیم ملی میارزد!
منبع: همشهری