فاصله گرفتن طنزپردازان از نثر و تمرکز بر کار رسانه‌ای آسیب است

امین میمندیان می‌گوید: روی آوردن طنزنویسان به برنامه‌های تلویزیونی و فاصله گرفتن‌شان از طنز مطبوعاتی یک آسیب است و آنها نباید نثر مطبوعاتی را کنار بگذارند.

امین میمندیان نویسنده و طنزپرداز در گفتگو با خبرنگار مهر درباره فعالیت‌های اخیرش، گفت: من مدتی است درگیر کارهای تلویزیونی شدم و همین باعث شده از فضای نوشتن و نثر مطبوعاتی کمی فاصله بگیرم و نتوانم روی نویسندگی وقت بگذارم. البته نویسندگی برنامه پاورقی هم به نوعی مطبوعاتی است و ما مدام با اخبار و مطبوعات درگیر هستیم، ولی در نهایت خروجی کارها در قالب کار تلویزیونی است، نه نثر.

تمرکز طنزپردازان به جای نوشتن بر کار رسانه‌ای اشتباه است

میمندیان ادامه داد: الآن بیشتر مشغول کارهای رسانه‌ای هستم؛ هم برنامه «پاروقی» و هم برنامه «کشیده». برنامه پاورقی را که خیلی‌ها می‌شناسند و دیده‌اند. در این برنامه من در بخش نویسندگی به دوستان کمک می‌کنم. در برنامه کشیده هم، در مقام سردبیر و مجری فعالیت می‌کنم. کشیده یک برنامه طنز با محوریت کاریکاتور است و ما در آن، اتفاقات و اخبار روز کشور را با زبان طنز مورد بررسی قرار می‌دهیم.

نویسنده کتاب «به عقب برنمی‌گردیم»، با اشاره به فعالیت نویسندگان طنزپرداز در کارهای تلویزیونی و رسانه‌ای و فاصله گرفتن آنها از نثر طنز مطبوعاتی، گفت: روی آوردن نویسندگان طنز به برنامه‌های رسانه‌ای یک آسیب است و خوب نیست. کسانی که روزنامه‌نگار حرفه‌ای هستند و از قدیم در حال نوشتن هستند، با اینکه سرشان خیلی شلوغ است، نوشتن و طنز مطبوعاتی را رها نمی‌کنند. البته کار رسانه‌ای برای خود فرد از جهتی رشد حساب می‌شود و کمک می‌کند که دیده شود ولی اینکه ما طنزپردازان کلا نوشتن را کنار می‌گذاریم، خوب نیست. به ویژه اینکه معمولا نویسنده‌ها را با نوشتن جدی می‌گیرند و اگر نثر را کنار بگذاری، کم کم وجهه نویسندگی‌ات فراموش می‌شود.

میمندیان کشف استعدادهای طنز و پرورش آنها را مهم دانست و ادامه داد: برای اینکه فضای طنز انقلاب همواره از رویش خالی نباشد، باید آموزش طنز را جدی‌تر گرفت. به عنوان مثال جلسات نطنز در حسینیه هنر که به صورت ماهانه برگزار می‌شد و دوره‌های خیلی خوبی برگزار می‌کرد، به شاعران و نویسندگان زیادی کمک کرد که طنز را جدی بگیرند و در آن مطرح شوند. این دوره‌ها برای کسانی که می‌خواستند طنزنویسی را شروع کنند، یک زمین خاکی خوب محسوب می‌شد. در جلسات نطنز هم استنداپ داشتیم، هم نثرخوانی داشتیم و هم شعر طنز داشتیم، اما متأسفانه این جلسات هم عمدتا به دلیل مالی، متوقف و کم‌رمق شد. در این دوره شاعران و نویسندگان زیادی تربیت شدند و جای چنین دوره‌هایی برای تربیت شاعر و نویسنده طنز، خالی است. البته خود من در حال حاضر سعی می‌کنم با شب شعرهای طنز و «استندآخ» در کتابفروشی حافظه تاریخی، بعضی از آن کارها را ادامه دهم.

ایده‌های خوبی برای رمان دارم و دوست دارم رمان طنز را تجربه کنم

وی با بیان اینکه در حوزه رمان طنز کارهای مهرداد صدقی را می‌پسندد، از علاقه‌اش به نوشتن داستان طنز گفت و ادامه داد: خیلی دوست دارم در حوزه داستان طنز کار کنم و ایده‌های خوبی هم دارم ولی نوشتن داستان طنز وقت زیادی می‌خواهد. باید وقتت را حداقل به مدت دو سه ماه خالی کنی و با یک آسودگی خیال، این ایده‌ها را روی کاغذ بیاوری. امیدوارم با مشغله‌هایی که در حوزه رسانه دارم، چنین زمانی را پیدا کنم و به حوزه داستان طنز هم رو بیاورم.