فرزین‌فرد: بازگشت به دانشگاه را جدی بگیریم / دیدار‌های دانشجویی صرفا جلسه نقادی و بیان مشکلات نیست + فیلم

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، دیدار‌های رمضانی دانشجویان با مقام معظم رهبری فرصتی است تا صدای دانشجو شنیده شود. موذن جامعه باید اذان‌گو باشد. اذان یعنی آن حقیقت آگاهی‌بخش با مضامینی پیش‌برنده. اینکه پشت این تریبون‌ها چه‌ها گفته شده و چه‌ها باید گفته شود مسئله ایست که وضع گذشته و حال و آینده جامعه را به تصویر می‌کشد. اهمیت آنچه در این محفل بیان می‌شود ما را بر آن داشت تا پای صحبت‌های آقای یونس فرزین‌فرد، عضو شورای مرکزی نظارت بر نشریات بنشینیم و آنچه در دیدار با رهبری گفته شده و آنچه باید بگوییم را مورد بررسی قرار دهیم.

*ابتدا با این پرسش آغاز می‌کنیم از نظر شما دیدار‌های دانشجویی تا چه اندازه می‌تواند مطالبات دانشجویی را به گوش مقام معظم رهبری برساند و در پیشبرد اهداف موثر باشد؟

فرزین‌فرد گفت: ناظر به سوال اولی که مطرح کردید لازم است که چند نکته را ابتدائا درباره خود ذات دیدار دانشجویی با مقام معظم رهبری بیان کنم. دیداردانشجویی مقام معظم رهبری جایی است که نمایندگان دانشجویی باید یک تحلیل رو به جلو همگام با آقا مطرح کنند، یعنی من به عنوان یک عضو جریان دانشجویی، جنبش دانشجویی باید نسبت به حوادث اطراف خودم به خصوص کف دانشگاه و جامعه، طوری تحلیل داشته باشم که وقتی که یک فرصتی در اختیار بنده گذاشته می‌شود در تخاطب با آقا که قرار می‌گیرم آقا فرمان رو به جلوی خود را را نسبت به من صادر کنند.

خب این اواخر شاید سه چهار سال اخیر، اگر ملاحظه کرده باشید، ما فرمان رو به جلویی از حضرت آقا دریافت نمی‌کنیم و این نشان می‌دهد که طبق گزارش‌هایی که حالا هم به دست ایشون می‌رسد و هم رویکرد مجموعه‌های دانشجویی، به ویژه، تشکل‌های دانشجویی - چون تشکل‌های دانشجویی سخنران ثابت دیدار رهبری در ماه رمضان هستند - می‌بینیم که کنششان و رویکردشان در داخل دانشگاه و اون جریان‌سازی که باید انجام می‌دادند به نحوی بوده که ما عملاً می‌بینیم که تخاطبی با دانشجو ندارند یعنی انگار فضای دانشجویی به خصوص مجموعه سیاسی دانشگاه و مجموعه فرهنگی دانشگاه تبدیل شده است به محافلی که خودشان هستند و خودشان، یعنی به قول معروف نه می‌توانند روی مخاطبی تاثیرگذار باشند نه می‌توانند آن را همگام کنند.

سیاست زدایی که در داخل دانشگاه در حال رخ دادن است چند عامل دارد، یکی می‌تواند سیاست گذاری مسئولین باشد، اما تنها این نیست، من این سیاست زدایی را به عدم ناکارآمدی یک سری از مجموعه‌ها حالا می‌شود گفت نشریات، انجمن‌های علمی یا حتی تشکل‌های دانشجویی ربط می‌دهم.