فصل پرواز یحیی گل محمدی در پرسپولیس

یحیی گل‌محمدی در سال‌های مربیگری‌اش در مجموع عملکرد خوبی داشته است. از او فراز‌هایی مثل قهرمانی با ذوب آهن در جام حذفی و فرود‌هایی همچون ناکامی در تراکتور و حضور عجیبش در تیم لیگ یکی اکسین به جا مانده است، اما برآیند همه بالا و پایین‌های یحیی در این حرفه مثبت بوده است. او از زمان حضور در پرسپولیس هم به عملکرد موفقش ادامه داده و توانسته نتایج خوبی را با این تیم کسب کند. یحیی در لیگ نوزدهم بار در میانه‌راه مانده گابریل کالدرون را به سرمنزل مقصود رساند و پرسپولیس را قهرمان کرد. او که در لیگ بیستم از صفر تا صد کار را در اختیار داشت، باز هم موفق به تکرار این عنوان شد و سرخ‌پوشان را بر قله فوتبال ایران نشاند. مهم‌تر این که یحیی فصل گذشته با پرسپولیس تا فینال لیگ قهرمانان آسیا هم پیش رفت و اگر نبود دو پنالتی کمک‌داور ویدئویی برای اولسان هیوندای، شاید امروز کلکسیون افتخارات پرسپولیس با قهرمانی آسیا کامل کامل می‌شد.

حالا، اما یحیی بار دیگر با پرسپولیس در حال پیشروی در لیگ قهرمانان آسیا است. قرمز‌ها بعد از پیروزی دشوار برابر استقلال تاجیکستان در یک‌هشتم نهایی، در یک‌چهارم به الهلال عربستان خورده‌اند و کمتر از 20 روز دیگر مصافی بسیار دشوار با پرافتخارترین تیم آسیا خواهند داشت. الهلال در مرحله قبلی استقلال را حذف کرد. اگرچه این تیم ضعف‌هایی دارد که برخی از آن‌ها در همان بازی نمایان شد، اما بالاخره الهلال، الهلال است و بردن آن تحت هیچ شرایطی کار آسانی به نظر نمی‌رسد. با این همه اگر یحیی گل‌محمدی قصد دارد در مربیگری تغییر ژانر بدهد و سطحش را از دیگر مربیان ایرانی جدا کند، باید جلو برود. او برای این کار یک قهرمانی آسیا لازم دارد. این همان دستاوردی است که باعث پرواز یحیی به موقعیتی دست‌نیافتنی می‌شود. او در مرور رویاهایش گفته به سرمربیگری در تیم ملی ایران و نیز حضور در باشگاه‌های خارجی فکر می‌کند. البته که گل‌محمدی همین امروز هم وجاهت قابل قبولی دارد، اما میان‌بر او برای رسیدن به اهدافش، قهرمانی آسیا است.

حتی صعود دوباره به فینال هم ژانر گل‌محمدی را از دیگران جدا نمی‌کند؛ چه این که یکی مثل منصور ابراهیم‌زاده هم دو بار حضور در فینال لیگ قهرمانان را تجربه کرده؛ یک بار به عنوان دستیار لوکا بوناچیچ در سپاهان و مرتبه بعدی به عنوان سرمربی ذوب آهن. لمس آن جام، اما حکایتی دیگر است؛ دستاوردی که نزدیک به سه دهه برای همه باشگاه‌های ایرانی غیر ممکن بوده و حالا اگر یحیی به عنوان یک مربی بومی موفق به ثبت آن شود، جایگاهی ممتاز برای خودش فراهم کرده است. الهلال و النصر را در مراحل قبلی دیده‌ایم و پرسپولیس را هم خوب می‌شناسیم. به جرات می‌توان گفت موفقیت با این تیم دور از دسترس نیست.