فضانورد اروپا در ایستگاه فضایی بین‌المللی چه می‌کند؟
آژانس فضایی اروپا به تازگی تصاویری از فضانورد خود در ایستگاه فضایی منتشر کرده است.
به گزارش ایسنا، آژانس فضایی اروپا در توضیح این تصاویر در صفحه اینستاگرام خود نوشت: گذراندن هفته‌های اول در ایستگاه فضایی بین‌المللی
"ماتیاس ماورر"(matthiasmaurer) که اولین باری است که به فضا می‌رود، حدود سه هفته را در ایستگاه فضایی گذرانده و در این سه هفته بازوی رباتیک را کنترل کرده، رسیدن یک ماژول جدید را مشاهده کرده، در تختی کاملا جدید خوابیده و حتی چندین بار برنامه‌هایش را به دلیل خطر نزدیک شدن زباله‌های فضایی تغییر داده است. علم هم برای او مثل همیشه نبوده و این فضانورد چندین آزمایش را برای اولین بار در مدار به انجام رسانده است.
فضانورد ما در تاریخ 12 نوامبر (21 آبان) سوار بر کپسول کرو - دراگون به ایستگاه فضایی بین‌المللی رسید تا شش ماه اقامت خود را آغاز کند.
ماتیاس که ششصدمین فردی است که به فضا پرواز می‌کند اکنون به خوبی به "پاهای فضایی" خود عادت کرده است.
"پاهای فضایی" (space legs) اصطلاحی رایج در میان فضانوردان است. فضانوردانی که تازه در گرانش صفر قرار گرفته‌اند مدتی طول می‌کشد تا بتوانند در محیط بدون جاذبه جابه‌جا شوند و "پای فضایی" خود را پیدا کنند.
در ماه نوامبر او کنترل بازوی رباتیک 17 متری ایستگاه فضایی به نام "کانادارم 2" را برعهده گرفت تا فضاپیمای سیگنوس (Cygnus) را آزاد کند و آماده شود تا این کار را مجددا در تاریخ دوم دسامبر برای کمک به پیاده‌روی فضایی از درون ایستگاه تکرار کند. هدایت بازوی رباتیک نیازمند درک نحوه حرکت اجسام در بی‌وزنی است.
زندگی در فضا نیازمند خواب مناسب است. تخت ماتیاس را توماس پسکه، مسافر پیشین ایستگاه فضایی آماده کرده بود و اطمینان حاصل کرد که تهویه هوا و سطح صداها در آزمایشگاه فضایی کلمبوس در ایستگاه فضایی برای او دلپذیر است.
این مکان جدید که ماتیاس در آن استراحت می‌کند CASA نام دارد که خلاصه شده‌ی کلمه Crew Alternate Sleep Accommodation به معنای "محل خواب جایگزین خدمه" است.
مکان آرام دیگری در ایستگاه فضایی وجود دارد و آن ماژول پریچال است. این ماژول که متعلق به آژانس فضایی روسکاسموس روسیه است شش درگاه دیگر به ایستگاه فضایی اضافه کرده و از آنجا که هنوز هیچ بخش فعالی ندارد درون آن آرام و دلپذیر است.
بدن ماتیاس نیز مورد چندین آزمایش علمی قرار گرفته است. یک حسگر حرارتی بر روی پیشانی او قرار گرفته که دمای مرکزی و ریتم شبانه‌روزی را برای آزمایشی موسوم به Thermo-Mini اندازه می‌گیرد همچنین در مطالعه Retinal Diagnostics تصویری از چشمان او ثبت شد تا هرگونه آسیب بینایی رایج در بین فضانوردان شناسایی شود.
انتهای پیام
