فضیلت و اعمال روز دحوالارض

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، فردا بیست‌وپنجم ذی القعده، مصادف با روز دَحوُالاَرض است؛ یکی از چهار روزی که در تمام سال به برتری و مزیت روزه گرفتن ممتاز است.

مرحوم مجتهدی تهرانی در یکی از سخرانی‌های خود در وصف عظمت این روز در روایتی از امیرالمومنین (ع) گفتند: «نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.»

بنابر منابع حدیثی و فقهی، دحوالارض روز 25 ذی‌القعده است. به گزارش برخی منابع کهن وقوع دحو الارض بنابر سالشمار شمسی، در مهر روی داده است. مطابق برخی روایات، در این روز اتفاقاتی در رابطه با برخی پیامبران واقع شده است که عبارتند از:

نزول نخستین رحمت آسمانی بر آدم (ع) نشستن کشتی نوح بر کوه جودی تولد حضرت ابراهیم (ع) و عیسی بن مریم در شب 25 ذی‌القعده. براساس برخی روایات، امام مهدی (عج) در این روز قیام خواهد کرد.

این روزی است که رحمت خدا در آن پخش می‌شود و برای عبادت و اجتماع برای ذکر خدا در این روز پاداش بسیاری است و برای این روز جز روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل دو عمل دیگر وارد است:

اول

نمازی که در کتاب‌های علمای شیعه از اهل قم روایت شده و آن دو رکعت است در وقت بالا آمدن آفتاب تا پیش از گذشتن از وقت ظهر، در هر رکعت پس از سوره «حمد» «پنج مرتبه» سوره «وَ الشَمس» خوانده شود و پس از سلام بگوید:

لَا حَولَ وَلَا قُوَهَ اِلا بِاللهِ العَلِیِ العَظِیمِ.

هیچ نیرو و توانی نیست جز به خدای بلندمرتبه بزرگ.

آنگاه دعا کند و بخواند:

یَا مُقِیلَ العَثَراتِ أَقِلنِی عَثرَتِی، یَا مُجِیبَ الدَعَوَاتِ أَجِب دَعوَتِی، یَا سامِعَ الأَصواتِ اسمَع صَوتِی وَارحَمنِی وَتَجاوَز عَن سَیِئاتِی وَمَا عِندِی یَا ذَا الجَلالِ وَالاِکرامِ.

ای نادیده‌گیرنده لغزش‌ها، لغزشم را نادیده‌گیر، ای اجابت کننده دعاها، دعایم را اجابت کن، ای شنوای صداها، صدایم را بشنو به من رحم کن و از بدی‌هایم و آنچه نزد من است درگذر، ای صاحب بزرگی و رافت و محبت.

دوم

خواندن دعایی که شیخ در کتاب «مصباح» فرموده: خواندن آن مستحب است:

اللهُمَ داحِیَ الکَعبَهِ، وَفالِقَ الحَبَهِ، وَصارِفَ اللَزبَهِ، وَکاشِفَ کُلِ کُربَه، أَسأَلُکَ فِی هذَا الیَومِ مِن أَیَامِکَ الَتِی أَعظَمتَ حَقَها، وَأَقدَمتَ سَبقَها، وَجَعَلتَها عِندَ المُؤمِنِینَ وَدِیعَهً، وَ اِلَیکَ ذَرِیعَهً، وَبِرَحمَتِکَ الوَسِیعَهِ، أَن تُصَلِیَ عَلَی مُحَمَد عَبدِکَ المُنتَجَبِ فِی المِیثاقِ القَرِیبِ یَومَ التَلاقِ فاتِقِ کُلِ رَتق، وَداع اِلی کُلِ حَق، وَعَلَی أَهلِ بَیتِهِ الأَطهارِ، الهُداهِ المَنارِ، دَعائِمِ الجَبَارِ، وَ وُلاهِ الجَنَهِ وَالنَارِ، وَأَعطِنا فِی یَومِنا هذَا مِن عَطائِکَ المَخزُونِ غَیرَ مَقطُوع وَلَا مَمنُوع، تَجمَعُ لَنا بِهِ التَوبَهَ، وَحُسنَ الأَوبَهِ؛

خدایا؛ ای گستراننده کعبه و شکافنده دانه و برگرداننده سختی و برطرف کننده هر گرفتاری، از تو می‌خواهم در این روز از روزهایت که حقش را بزرگ گرداندی و سبقتش را پیش انداختی و آن را نزد اهل ایمان امانت و به‌سوی خود وسیله قرار دادی و به رحمت گسترده‌ات که بر محمد درود فرستی آن بنده برگزیده‌ات در پیمان نزدیک، روز دیدار، شکافنده هر امر بسته و دعوت کننده به‌حق و بر اهل‌بیت پاکش، آن راهنمایان و روشن‌کنندگان راه حق، ستون‌های قدرت و متولیان بهشت و دوزخ و عطا کن به ما از عطای در خزانه‌ات که نه بریده شود و نه منع گردد تا به وسیله آن رجوع و بازگشت خوبی برای ما فراهم نمایی؛

یَا خَیرَ مَدعُو، وَأَکرَمَ مَرجُو، یَا کَفِیُ یَا وَفِیُ، یَا مَن لُطفُهُ خَفِی، الطُف لِی بِلُطفِکَ، وَأَسعِدنِی بِعَفوِکَ، وَأَیِدنِی بِنَصرِکَ، وَلَا تُنسِنِی کَرِیمَ ذِکرِکَ، بِوُلاهِ أَمرِکَ، وَحَفَظَهِ سِرِکَ، وَ احفَظنِی مِن شَوائِبِ الدَهرِ اِلی یَومِ الحَشرِ وَالنَشرِ، وَأَشهِدنِی أَولِیاءَکَ عِندَ خُرُوجِ نَفسِی، وَحُلُولِ رَمسِی، وَانقِطاعِ عَمَلِی، وَانقِضاءِ أَجَلِی. اللهُمَ وَاذکُرنِی عَلَی طُولِ البِلی اِذا حَلَلتُ بَینَ أَطباقِ الثَری، وَنَسِیَنِی النَاسُونَ مِنَ الوَری، وَأَحلِلنِی دارَ المُقامَهِ، وَبَوِئنِی مَنزِلَ الکَرامَهِ؛

ای بهترین خوانده شده و کریم‌ترین امید شده، ای کفایت کننده، ای بخشنده کامل، ای آن‌که مهربانی‌اش پنهانی است، به مهربانی‌ات به من مهربانی کن و به گذشتت خوشبختم نما و به یاری‌ات حمایتم کن و از یاد کریمانه‌ات فراموشم مکن به‌حق متولیان امرت و نگهبانان رازت و از گرفتاری‌های روزگار تا روز قیامت و برانگیخته شدن حفظم کن هنگام بیرون آمدن جانم و فرو رفتن در قبرم و تمام شدن کارم و سپری شدن عمرم، اولیایت را به بالینم حاضر کن، خدایا یادم کن، بر طول پوسیدگی، زمانی‌که در میان توده‌های خاک فرود آیم و فراموش‌کنندگان از مردم فراموشم کنند و در خانه اقامت فرودم آر و در منزل کرامت جایم ده؛

وَاجعَلنِی مِن مُرافِقِی أَولِیائِکَ وَأَهلِ اجتِبائِکَ وَاصطِفائِکَ، وَبارِک لِی فِی لِقائِکَ، وَارزُقنِی حُسنَ العَمَلِ قَبلَ حُلُولِ الأَجَلِ بَرِیئاً مِنَ الزَلَلِ وَسُوءِ الخَطَلِ. اللهُمَ وَأَورِدنِی حَوضَ نَبِیِکَ مُحَمَد صَلَی اللهُ عَلَیهِ وَآلِهِ وَاسقِنِی مِنهُ مَشرَباً رَوِیاً سائِغاً هَنِیئاً لَاأَظمَأُ بَعدَهُ، وَلَا أُحَلَأُ وِردَهُ، وَلَا عَنهُ أُذادُ، وَاجعَلهُ لِی خَیرَ زاد، وَأَوفی مِیعاد یَومَ یَقُومُ الأَشهادُ. اللهُمَ وَالعَن جَبابِرَهَ الأَوَلِینَ وَالآخِرِینَ وَبِحُقُوقِ أَولِیائِکَ المُستَأثِرِینَ. اللهُمَ وَاقصِم دَعائِمَهُم، وَأَهلِک أَشیاعَهُم وَعامِلَهُم، وَعَجِل مَهالِکَهُم، وَاسلُبهُم مَمالِکَهُم، وَضَیِق عَلَیهِم مَسالِکَهُم، وَالعَن مُساهِمَهُم وَمُشارِکَهُم؛

و از دوستان اولیایت و برگزیدگان و خاصان درگاهت قرارم ده و ملاقاتت را بر من مبارک گردان و پیش از فرا رسیدن پایان عمرم حُسن عمل روزی‌ام فرما، درحالی‌که پاک از لغزش‌ها و گفتار بی‌پایه و منطق باشم. خدایا مرا به حوض پیامبرت محمد (درود خدا بر او و خاندانش) وارد کن و از آن به من بنوشان، نوشاندنی سیراب کننده، روان و گوارا که پس از آن هرگز تشنه نشوم و از ورود به آن طرد نگردم و از آن منع نشوم و آن را قرار ده برایم بهترین توشه و کامل‌ترین وعده‌گاه، روزی که گواهان بپا می‌خیزند. خدایا لعنت کن گردنکشان گذشته و آینده را، هم آنان‌که حقوق اولیایت را به ناحق به خود اختصاص دادند. خدایا پایه‌هایشان را بشکن و پیروان و عُمالشان را نابود ساز، زمینه‌های هلاکتشان را به زودی فراهم کن و کشورهایشان را از دستشان بگیر و راه‌هایشان را بر آنان تنگ کن و بر آنان‌که با آنان سهیم و شریک‌اند لعنت فرست؛

اللهُمَ وَعَجِل فَرَجَ أَولِیائِکَ، وَاردُد عَلَیهِم مَظالِمَهُم، وَأَظهِر بِالحَقِ قائِمَهُم، وَاجعَلهُ لِدِینِکَ مُنتَصِراً، وَبِأَمرِکَ فِی أَعدائِکَ مُؤتَمِراً. اللهُمَ احفُفهُ بِمَلائِکَهِ النَصرِ، وَبِما أَلقَیتَ اِلَیهِ مِنَ الأَمرِ فِی لَیلَهِ القَدرِ، مُنتَقِماً لَکَ حَتی تَرضی، وَیَعُودَ دِینُکَ بِهِ وَعَلَی یَدَیهِ جَدِیداً غَضاً، وَیَمحَضَ الحَقَ مَحضاً، وَیَرفُضَ الباطِلَ رَفضاً. اللهُمَ صَلِ عَلَیهِ وَعَلَی جَمِیعِ آبائِهِ، وَاجعَلنا مِن صَحبِهِ وَأُسرَتِهِ، وَابعَثنا فِی کَرَتِهِ، حَتی نَکُونَ فِی زَمانِه مِن أَعوانِهِ. اللهُمَ أَدرِک بِنا قِیامَهُ، وَأَشهِدنا أَیَامَهُ وَصَلِ عَلَیهِ، وَاردُد اِلَینا سَلامَهُ، وَالسَلامُ عَلَیهِ وَرَحمَهُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ.

خدایا در گشایش کار دوستانت شتاب کن و حقوق تاراج‌رفته آنان را به آنان بازگردان و قائم آنان را بر پایه حق آشکار کن و او را یاری‌کننده دینت بدار و درباره دشمنانت اطاعت‌کننده به فرمانت قرار ده. خدایا فرشتگان پیروزی را گرداگرد او بدار و به آن دستوری که در شب قدر به او القا کردی او را انتقام‌گیرنده خویش قرار ده تا جایی که خشنود شوی و دینت به وسیله او و به دست او به‌گونه‌ای نو تازه بازگردد و حق به‌طور کامل ناب شود و باطل به صورت همه جانبه به دور افکنده گردد. خدایا بر او و همه پدرانش درود فرست و ما را از هم‌نشینان و خاندانش قرار بده و در زمان بازگشتش ما را برانگیز تا در دوران او در شمار یارانش باشیم. خدایا رسیدن به قیامش را روزی ما کن و در روزگارش ما را حاضر کن و بر او درود فرست و سلام او را به ما برگردان، درود و رحمت خدا و برکاتش بر او باد.

میرداماد (ره) در رساله «اَربعه اَیام» خود، در بیان اعمال روز «دَحوُالاَرض» فرموده است: زیارت امام رضا (علیه‌السلام) در این روز برترین کارهای مستحب و مؤکدترین آداب می‌باشد و همچنین زیارت آن حضرت در روز اول ماه رجب الفرد، در نهایت تأکید بوده و نسبت به آن ترغیب بسیار شده است.