قهرمان پرتاب چکش جهان: برای مدال به المپیک می‌روم و خوشحال به خانه برمی‌گردم / به مردم ایران ادای احترام می‌کنم
پاول فادچک، قهرمان پرتاب چکش جهان گفت: حدادی دوست بسیار خوب من است و فکر می‌کنم او بهترین دوومیدانی‌کار ایران است.
خبرگزاری میزان - پاول فادچک عضو تیم ملی لهستان که از سال 2008 به صورت رسمی وارد این رشته شده است در طول این سال‌ها توانسته در مسابقات مختلفی از جمله قهرمانی جهان، قهرمانی اروپا و... به عناوین متعددی از جمله چهار مدال طلای قهرمانی جهان و سه طلای قهرمانی اروپا برسد.
فادچک تعویق المپیک توکیو را یک شانس بزرگ برای ورزشکاران دوومیدانی می‌داند و امیدوار است بهترین اتفاقات برای او و سایر ورزشکاران لهستانی و همچنین احسان حدادی رقم بخورد.
فادچک در گفت‌وگو با میزان از شرایط تمرینات در خانه، کسب بهترین نتیجه در المپیک توکیو و احسان حدادی سخن گفت که در ادامه می‌خوانید.
*ابتدا در خصوص شرایط آمادگی خودتان توضیح دهید.
در قرنطینه من بیشتر حواسم به خانواده‌ام است و بیشتر از قبل مواظب آنها هستم. بعد از 3 ماه استراحت، تصمیم دارم از 15 ژوئن تمریناتم را آغاز کنم تا رفته رفته به شرایط آمادگی لازم برای حضور در مسابقات برسم. البته فعلا چون تقویمی مشخص نشده طبیعتا تنها باید به تمرین بپردازیم.
*پس از ناکامی در المپیک ریو اکنون شانس‌تان را برای رسیدن به مدال طلای این مسابقات چقدر می‌دانید؟
درباره المپیک فقط یک جواب دارم؛ می‌روم تا مدال بگیرم و خوشحال به خانه بازگردم. پس از عملکرد نه چندان مطلوب در ریو تمام هدفم را روی این موضوع گذاشته‌ام تا بتوانم در این المپیک نخستین مدال طلای خودم را در بازی‌های المپیک به دست بیاورم.
*کدام ورزشکاران می‌توانند در المپیک برای شما حریفانی جدی باشند؟
قبل از آن ما در مسابقات قهرمانی جهانی در دوحه در سطح بالایی به رقابت پرداختیم، بنابراین فکر می‌کنم همه چیز به خوبی در المپیک پیش برود. امیدوارم وویسچک یک مدال دیگر از حضورش در المپیک بگیرد و برای کسب جایگاه سوم هم جنگ و رقابت سختی بین سایر پرتابگران در خواهد گرفت.
*نظرتان درباره احسان حدادی چیست؟
حدادی دوست بسیار خوب من است و فکر می‌کنم او بهترین دوومیدانی‌کار ایران است. من علاقه زیادی به او دارم و وقتی به لهستان آمد طبق معمول در وضع خوبی قرار داشت. حتی در المپیک پیش‌رو هم یکی از شانس‌های رسیدن به مدال است. امیدوارم بهترین اتفاقات مانند المپیک 2012 لندن در توکیو هم برای این ورزشکار که اکنون در بهترین دوران اوج خود قرار دارد رقم بخورد.*آیا نسبت به سایر ورزشکاران ایرانی شناختی دارید؟
برای من سخت است که درباره ورزشکاران ایرانی صحبت کنم، چون آمار آنها را ندیده‌ام. من اغلب سرم به کار خودم است (روی کار خودم تمرکز می‌کنم).
*در این سال‌ها تنها معدود ورزشکارانی از ایران برای تمرین به لهستان آمده‌اند، چقدر امیدوارید تا ورزشکاران دوباره برای پیگیری تمرینات زیر نظر مربیان شما به آنجا بیایند؟
بله، من آن زمان را به یاد دارم که علی ثمری برای پیگیری تمریناتش زیر نظر بوکویوفسکی به کشور ما آمده بود. اکنون هم برای ملاقات با او و حتی تمرین مشترک با سایر ورزشکاران ایرانی، مشکلی ندارم. شاید در درون زمین ما با هم رقیب باشیم، اما در موقع تمرینات با هم رفیق و دوست هستیم.
*شما با وجود داشتن مصدومیت به مدال طلای جهانی دوحه رسیدید، مهم‌ترین راز موفقیت شما در این سال‌ها چه بوده است؟
در سال 2019 من آسیب‌دیدگی شدیدی داشتم و با وجودی که تمریناتم را از ماه مارس آغاز کردم، اما کسب طلای دوحه موضوع مهمی برایم بود و دوباره توانستم به آن برسم، اما پیروزی در مسابقات جهانی کار ساده‌ای نبود. مهم‌ترین دلیل موفقیت‌هایم در مسابقات مربوط به این است که هم حرفه‌ای زندگی می‌کنم و هم توجهی به حواشی ندارم و سرم به کار خودم است.
*بزرگترین رویای شما در ورزش چیست؟
من آرزویی در ورزش ندارم و فقط یک هدف دارم. شما می‌دانید این چه معنایی دارد؟
*مهم‌ترین تفاوت بین دوومیدانی ایران و لهستان چیست؟
من نمی‌دانم سیستم ورزشکاران ایرانی چگونه است و حرف زدن بیشتر درباره این موضوع هم سخت است. گاهی این موضوع درباره مردم است، گاهی مربوط به پول می‌شود و گاهی هم شادی، اما با این حال من دستم را برای شما بسته نگه می‌دارم و به مردم و ورزشکاران ایران ادای احترام می‌کنم و برای آنها آرزوی موفقیت دارم.