قول پژمان جمشیدی: هرجا باشم برمی‌گردم

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ حدود یک هفته قبل بود که خبر بازداشت موقت پژمان جمشیدی، فوتبالیست سابق و بازیگر شناخته‌شده، در رسانه‌ها بازتاب گسترده‌ای داشت؛ قراری که البته چند روز بعد لغو شد. تنها دو روز پس از لغو قرار بازداشت، خبر سفر جمشیدی به ترکیه موج تازه‌ای از گمانه‌زنی‌ها را در فضای مجازی ایجاد کرد و در نهایت منجر به واکنش پژمان جمشیدی شد؛ او با انتشار یک استوری تاکید کرد برای دیدار با خانواده‌اش از کشور خارج شده و به زودی به وطن خود بازمی‌گردد.

در گزارش ورزش سه آمده است: با توجه به اینکه خانواده پژمان جمشیدی در کانادا زندگی می‌کنتد، طبیعی بود که استانبول مقصد نهایی او نباشد و راهی کانادا شود اما با این حال، روز گذشته که تصاویری از این بازیگر سینمای ایران در این کشور منتشر شد، با توجه به سابقه فرار برخی متهمان از کشور، ظن خروج دائم او در شبکه‌های اجتماعی تقویت گردید و بار دیگر واکنش‌های گسترده‌ای در فضای مجازی به دنبال داشت.

این موضوع واکنش پژمان را به دنبال داشت و او در یک فایل صوتی که برای یکی از نزدیکانش در این باره توضیح داده است. او تأکید می‌کند که به زودی به ایران بازمی‌گردد تا بی گناهی خود را در سیستم قضایی ایران اثبات کند و حقش را بگیرد.

صحبت‌های پژمان جمشیدی را در این باره را در ادامه می‌خوانید:

انقدر شایعه منتشر شده که سِر شده‌ام. جانی برای خواندن و شنیدن ندارم. فقط یک چیز از خدا می‌خواهم؛ اینکه واقعیت مشخص شود و دست تک تک آدم‌هایی که به راحتی من را قضاوت می‌کنند، رو شود. شاید اگر این واقعیت رو شود، واقعیت‌های زیادی هم درباره آدم‌هایی که درباره من حرف می‌زنند، رو شود و مشخص شود اینها به هیچ چیزی معتقد نیستند و به راحتی می‌توانند با شرف و تمام چیزی که یک انسان در طول 25 سال شهرت جمع کرده، بازی کنند، چون برایشان اهمیتی ندارد.

خیلی از اینها داعیه دموکراسی و نجات ایران را دارند و این خیلی برای من جالب است. خدا را شکر این اتفاق افتاد و دست تک تک اینها برای من حداقل رو شد. من هم همکاران خودم و هم هر کسی را که راجع به من قضاوت بد می‌کند، به خدا واگذار می‌کنم. هیچ دفاعی از خودم ندارم، چون می‌دانم بالاخره حق به حق‌دار می‌رسد. هم به انسانیت خودم و هم به حضور خداوند ایمان دارم و تردید ندارم که مثل همیشه حق به حق‌دار می‌رسد.

من بدترین گناه دنیا را هم بکنم، دوست دارم در سیستم قضایی کشور خودم و در پیشگاه مردم خودم قضاوت شوم. من اصلا کشوری غیر از ایران در دنیا نمی‌شناسم. من هر جا باشم، برمی‌گردم، به خصوص الان که خیلی کار دارم. من باید حق خودم را بگیرم. مگر کاری کرده‌ام که ترسیده باشم و فرار کنم؟ کاری هم کرده باشم، نمی‌روم. وای به حال الان که هیچ کاری و هیچ گناهی انجام نداده‌ام. خدا بالای سر شاهد است و خدا نگذرد از آدم‌هایی که غیر از این برای مردم رو می‌کنند.

من بدون تردید برمی‌گردم. کشورم است، کجا بروم؟ بعد از اینکه خانواده‌ام را دیدم برمی‌گردم و تازه شروع به گرفتن حق‌مان می‌کنیم.

257 251