ملوان، خطرناک‌تر از دست‌های پشت پرده:/ خبر بد به امید نورافکن: ممکن است خودتان قهرمان شوید!

به گزارش "ورزش سه"، دو بازیکن در لیگ ایران وجود دارند که تقریبا در هر پستی که قرار می گیرند کیفیت فوق العاده ای از خود ارائه داده و حتی به ستاره لیگ در آن منطقه تبدیل می شوند: یکی وحید امیری و دیگری امید نورافکن. مدافع - هافبک خوش فکر و خلاق سپاهان از اغلب خصوصیات لازم برای تبدیل شدن به یک بازیکن ماندگار در تاریخ فوتبال ایران برخوردار است: امید نورافکن شوت زن فوق العاده ای بوده، ارسال های دقیقی دارد، تکنیکی است و به وقتش بسیار درگیر، فیزیکی و تکل زن. در واقع او از معدود بازیکنان کامل لیگ ایران به شمار می آید که هیچ منطقی نمی تواند غیبت او در جام جهانی را توجیه کند.

امید نورافکن امروز و در بازی مهم سپاهان مقابل پیکان نیز یک بار دیگر درخشان ظاهر شده و در بین گلزنان این تیم نیز دوباره جای گرفت. تماشای ضربات سهمگین و محکم این بازیکن تبدیل به یکی از عادات هواداران فوتبال شده و او در این فصل بارها از فواصل دور و نزدیک شوت هایی زده که به ندرت در لیگ برتر ایران دیده می شود. در نهایت قطعا نام امید نورافکن در تیم منتخب فصل دیده خواهد شد و او از همین حالا یکی از نامزدهای دریافت بهترین بازیکن لیگ برتر نیز می باشد.

اما امید نورافکن در پایان دیدار مقابل پیکان به عنوان تنها سپاهانی در مقابل دوربین تلویزیون حاضر شده و مصاحبه ای جنجالی و تند علیه تنها رقیب تیمش در راه قهرمانی در لیگ برتر داشت. هافبک تکنیکی سپاهان مدعی شد آنهایی که از پشت پرده فوتبال خبر دارند این تیم را قهرمان واقعی لیگ برتر می دانند و مواردی از این دست. اصلا بهتر است واو به واو مصاحبه امید نورافکن را مرور کنیم تا برداشت سوء در این میان صورت نگیرد: اما با توجه به همه مسائلی که بیرون از فوتبال وجود دارد، من فکر می‌کنم سپاهان اگر هفته آخر جایگاه اول را هم به دست نیاورد، به زعم همه اهالی فوتبال و تماشاگرانی که فوتبال را می‌فهمند و متوجه می‌شوند پشت پرده چه اتفاقاتی وجود دارد، قهرمان این فصل شد.

در حقیقت و اگر بخواهیم بدون تعارف ادعای امید نورافکن را بررسی کنیم، متوجه می شویم این بازیکن مدعی شده پرسپولیس (در صورت فتح لیگ برتر) از حمایت نیرویی پنهانی و حتی به زعم برخی آشکارا برخوردار بوده و این موهبت و نعمت نصیب سپاهان یا دیگر مدعیان لیگ برتر نشده است. البته ستاره خوش تیپ سپاهان در مصاحبه خود به مهم ترین لغزش این تیم در دور برگشت یعنی بازی با ملوان نیز اشاره کرد. دیداری تقریبا یک طرفه در نقش جهان که سپاهان رکورد ضربه به سمت دروازه حریف را زد، اما در کسب سه امتیاز ناکام ماند و نتوانست در مقابل تک موقعیت مهم حریف ایستادگی کند.

سپاهان در این فصل تیمی فوق العاده و هجومی بوده که تحسین اغلب کارشناسان و حتی هواداران رقیب (به جز عده معدود بیش از اندازه متعصب) را برانگیخته و تیمی احترام برانگیز و جذاب در طول فصل بوده است. سبک بازی هجومی و تماشایی تیم تحت هدایت ژوزه مورایس، حملات پردامنه و تمام نشدنی در طول 90 دقیقه برابر هر رقیبی و در هر ورزشگاهی و البته گل های فراوان، باعث شده بسیاری سپاهان را لایق فتح عنوان قهرمانی بدانند.

البته این تیم در طول هفته هایی نزدیک به انگشتان دو دست هم صدرنشین بوده و اگر مثلا 4 امتیاز مقابل ملوان یا سه امتیاز برابر پیکان از دست نمی داد، با کسب 21 امتیاز از 10 بازی برابر شش تیم بالای جدول، همین امشب قهرمانی خود در نقش جهان را قطعی کرده بود. همین حالا نیز به هیچ عنوان رقابت برای کسب عنوان قهرمانی تمام نشده و یک تساوی در ورزشگاه دشوار وطنی در قائمشهر و برتری احتمالی سپاهان، زردپوشان را فاتح این فصل تماشایی در لیگ برتر خواهد کرد.

البته این روند در هفته های اخیر از سوی برخی دیگر از ارکان مهم باشگاه سپاهان از جمله سرمربی این تیم نیز عنوان شده و حتی ژوزه مورایس اغلب آرام و منطقی، سابقه همکاری مجتبی حسینی با یحیی یا بازی کردن مازیار در پرسپولیس را نیز دستمایه طعنه زدن به رقیب مستقیم خود قرار داده است.

سوال از امید نورافکن یا مورایس، ارکان باشگاه استقلال یا دیگر مدعیان معترض فصول اخیر این است که اگر مثلا برخی اتفاقات برعکس رقم می خورد، فرشید اسماعیلی پنالتی خود را چیپ نمی زد یا سپاهان از 29 ضربه خود به سمت دروازه ملوان باز هم به گل می رسید (یا بدون اغراق هزار مثال دیگر)، تکلیف این ادعاهای بزرگ چه می شد؟

اینکه یک بازیکن قدیمی احتمالا برای دیده شدن نام تیم رقیب را اشتباه خطاب کرده یا طعنه هایی از این دست بزند اینقدرها هم مهم نیست و خیلی زود هم فراموش می شود، اما جاری شدن چنین مواردی از سوی بازیکنان بزرگ و سرمربیان مطرح شاغل در لیگ برتر، تبعاتی به مرتب بزرگ تر به همراه داشته و می تواند نقش مهمی در رقم خوردن ادبیات حاکم بر فوتبال ایران ایفا کند. از این دست موارد چیزی نزدیک به سه دهه است در فوتبال ایران وجود دارد و امید نورافکن اولین ستاره ای نبوده که طعنه آمیز در مقابل دوربین موفقیت های احتمالی رقبا را زیر سوال می برد (مطلقا این رویه هیچ ربطه به رنگ لباس ندارد).

ادعاهای بزرگ و ثابت نشده که انگار نوعی تلاش برای زیر سوال بردن شایستگی و زحمات تیم های رقیب بوده و خواسته یا ناخواسته در تقابل مستقیم با لذت بردن از فوتبال قرار دارد. اما قطعا این سوال به ذهن امید نورافکن و مدعیان پیشین رسیده که اگر به هر دلیلی ورق برگشت و اوضاع تغییر پیدا کرد، چگونه پاسخ در مورد این تناقض در کلام را توجیه کرده و موفقیت خود را ورای چنین ادعایی بدانیم. یعنی اگر پرسپولیس هفته بعد دچار لغزش شد (با فرض اینکه قهرمان در ایران پشت پرده و خارج از زمین تعیین می شود) چگونه این نسبت را در مورد تیم خود توجیه کرده و ادعا کنیم که موفقیت ما تنها بر اساس شایستگی بوده است.

یک نکته بسیار مهم در این میان وجود دارد - این اخلاق و رویه مختص به هیچ باشگاهی نیست و همین یحیی گل محمدی در موقعیت برنده قرار دارد که از داوری تمجید می کند. وگرنه سرمربی پرسپولیس نیز همین چند ماه قبل تاکید داشت نمی گذارند تا او هست پرسپولیس قهرمان شود و مواردی از این دست. همچنین طغیان شدید او در مقابل داور دربی فصل قبل و یا تکرار این موارد از سوی افشین پیروانی و ارکان باشگاه فراموش نشده و هیچ تفاوتی از این حیث بین سرمربیان و در مجموع افراد فعال در فوتبال ایران وجود ندارد.