مهربانانی که کرونا از ما گرفت
خرم‌آباد - ایرنا - صدای مادر را به سختی می توانستم بشنوم، لحن خسته اش از پشت تلفن با نفس نفس های مداوم روانم را آشفته‌تر کرد، تمام سعیم را می‌کنم مادر بغض صدایم را متوجه نشود و جالب اینکه او نیز می‌کوشید صدای خود را قدری صافتر جلوه دهد مبادا من ناراحت شوم.
اشک امانم را بریده بود و تمامی ناراحتی ام از این بود که کاری از دستم برای مادر ساخته نیست، علائمی که می گفت مشکوک به کرونا بود و اکنون تمامی خانواده فقط به این می اندیشیدیم که چه کنیم مادرمان، تنها بزرگ خانواده و تنها کسی که دلمان به او قرص است آسیب نبیند.
از روزی که ویروس نحس کرونا آرام و بی صدا در خانه ها خزید و چون ماری به دور سلامت مردم چنبره زد تاکنون از ترس ابتلای مادر به این بیماری فقط تلفنی با او در ارتباط بودیم و گاهی که خیلی دلمان تنگ می شد، هرچند دلمان برای چپیدن در آغوش مادرانه اش و آرامش هایی که حضورش در این روزهای سخت به ما می داد لک زده بود اما به ملاقاتی کوتاه در فضای حیاط کوچک خانه اش بسنده می کردیم،
اکنون که مادر مشکوک به کرونا شده همه ذهنمان درگیر این قضیه بود که چگونه به این ویروس مبتلا شد، او که پای رفتن به جایی را نداشت و تنها مونسش در این روزها تلویزیون خانه و تماشای فیلم هایش بود، البته آبجی مریم که این روزها بواسطه تعطیلی مهد کودک مجبور بود محمدیزدان کوچکش را چند روز در هفته نزد مادر بگذارد و سر کار برود گاهی بیشتر درخانه مادر می ماند، یزدان کوچولو هم در این روزها علائمی از بیماری نداشت فقط گهگاهی سرفه های خشک می کرد که خواهرم معتقد بود حساسیت فصلی است.
مادر علاوه بر قندخون و فشارخون، پوکی استخوان شدید داشت و نمی دانستیم اکنون جسم نحیفش توان مقابله با این ویروس ناخوانده و شوم را خواهد داشت یا نه؟ تا پیش از ابتلای مادر، پرپر شدن بزرگترهای خانواده ها را بر اثر ابتلای به این بیماری چندان درک نمی کردم و حال که خانواده ما هم نگران از سرنوشت مادر شده بود با تک تک سلولهایم عمق ناراحتی خانواده های داغداری که خصوصا بزرگان خود را در این 9 ماه از دست داده بودند می فهمیدم.
بزرگان و موسپیدان خانواده ستون عشق و محبت هستند، تکیه گاههایی که دورهمی و الفت میان فرزندان بر محور آنان شکل می گیرد و نبودشان چنان زخمی عمیق بر جان آدم می زند که تا بودن در این دارفانی همچنان دردناک و جانکاه است.
با شیوع کووید 19 در کشور، هرچند تمامی گروه های سنی درگیر این بیماری شده اند اما بیشترین قربانیان آن براساس آمار منتشره سالخوردگان و افراد دارای بیماری زمینه ای بوده اند و اگر وضع به همین منوال ادامه داشته باشد شاهد مرگ و میرهای بیشتری از این گروه سنی خواهیم بود، باید بپذیریم که جوانان و میانسالان با بی خیالی های خود، بی توجهی به مصوبات ستاد کرونا و نقض پروتکل های بهداشتی زمینه آسیب به این گروه سنی را فراهم کرده اند.
سالمندان از حساسترین گروه های سنی در معرض بیشترین آسیب و مرگ و میر ناشی از ویروس منحوس کرونا هستند که شاید در مواقعی بی‌توجهی فرزندان موجب ابتلا و مرگ این گوهرهای زندگی می‌شود.
در این روزها به واسطه تعطیلی مدارس، مهدها و کودکستان ها بسیاری از والدین مجبور هستند برای حضور بدون دغدغه در محل کار، فرزندانشان را نزد پدر و مادر کهنسال خود بگذارند که همین امر بیشترین آسیب را به این گروه سنی حساس وارد کرده است چرا که بسیاری از شاغلین به واسطه حضور در جمع های شلوغ اداری، ناقل بیماری می شوند، فرزندان آنها هم به ناقلانی بی علامت یا کم علامت تبدیل می شوند و وقتی آنها را هر صبح به خانه پدری می برند در اصل بمبی از ویروس را در دامان پرمهر پدر و ماد پیر خود قرار می دهند.
سالخوردگانی که باید کانون خانواده را برای سال ها گرم و پرحرارت نگه دارند، دلیل جمع شدن فرزندان و نوه ها دور هم باشند و با حضورشان سبب دلگرمی خانواده و فامیل شوند، این روزها جسم نحیفشان درگیر جنگی نابرابر با ویروسی کشنده است که حتی اگر از این پیکار جان سالم به در ببرند عوارض ناخواسته آن همراهشان خواهد بود و سلامتشان را هرلحظه در معرض خطر قرار خواهد داد.
آنگونه که پیداست خانواده های بسیاری این روزها بزرگان خود را به واسطه ابتلا به ویروس کرونا از دست داده اند و اگر وضع به همین منوال ادامه داشته باشد خانواده های بیشتری از سایه مهر این بزرگان، دستان پرچین و چروک و مهربان، لبخندهای دلنشین و صدای آرامش بخش آنها محروم خواهند شد.
برخی همچنان بی خیال سلامت سایرین، خودخواهانه سور و بساط عروسی برپا می کنیم و از مهمانی ها و دورهمی های خانوادگی خود پرهیز نمی کنیم بدون شک سبب انتقال کرونا به عصا به دستان مهربانی می شویم که پس از دهه ها زندگی و خستگی، رمقی برای مبارزه ای سخت ندارند، ما که طاقت یک دوری به اندازه هفته ای قرنطینه را نداریم و مدام دلمان برای پدر و مادر پیرمان تنگ می شود چگونه می توانیم غم دوری یک عمر فراق را تحمل کنیم؟ پس نباید ناخواسته موجب ابتلا و مرگشان شویم تا سالهای بیشتری را سر بر دامان گل گلی مادران و دستان گرم وستبر پدران سالخورده مان بگذاریم.
سالخوردگان چراغ امیدبخش خانه های پدری هستند که نباید حق حیات آنها را با بی توجهی به بهداشت کرونا نادیده گرفت و نفس های خسته آنان را خسته تر از قبل کرد، دورهمی را می توان دوباره داشت اما اگر پدر و مادر پیری را از دست بدهیم هیچگاه جای خالی دستان مهرشان پر نخواهد شد.
از ابتدای شیوع کرونا تا 24 آبان ابتلای قطعی 50 هزار و 471 شهروند لرستانی به ویروس کرونا تایید شده است که از این تعداد 996 نفر جان باخته اند.
استان لرستان هم اکنون در وضعیت فوق قرمز شیوع کرونا قرار دارد، تنها شهرستان چگنی وضعیت زرد دارد و مابقی شهرستانها در حالت فوق حاد یا بحرانی هستند.
زهرا جمشیدی نسب خبرنگار ایرنا سلسله
*س_برچسب‌ها_س* *س_پرونده خبری_س*