میدری: ارتباط اندیشکدهها با نظام حکمرانی نیازمند تحول بنیادین است / به عنوان یک وزیر وقت پردازش و فهمیدن حرفهای پژوهشگران را ندارم
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، احمد میدری، وزیر اقتصاد، در سخنرانی اخیر در اختتامیه دومین جایزه ملی سیاستگذاری به بررسی چالشهای موجود در ارتباط میان اندیشکدهها، دانشگاهها و نظام حکمرانی پرداخت و تأکید کرد که این ارتباط نیازمند بازنگری جدی و ایجاد سازوکارهای جدید است. وی با اشاره به تجربیات شخصی خود در همکاری با مرکز پژوهشهای مجلس، بیان کرد: «یکی از چالشهای اصلی، عدم پذیرش...
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، احمد میدری، وزیر اقتصاد، در سخنرانی اخیر در اختتامیه دومین جایزه ملی سیاستگذاری به بررسی چالشهای موجود در ارتباط میان اندیشکدهها، دانشگاهها و نظام حکمرانی پرداخت و تأکید کرد که این ارتباط نیازمند بازنگری جدی و ایجاد سازوکارهای جدید است.
وی با اشاره به تجربیات شخصی خود در همکاری با مرکز پژوهشهای مجلس، بیان کرد: «یکی از چالشهای اصلی، عدم پذیرش جایگاه پژوهشگران در فرآیندهای تصمیمگیری است. در برخی دورهها، پژوهشگران موظف بودند سیاستهایی را که از سوی نمایندگان یا وزرا ارائه شده بود، بدون نقد جدی تأیید کنند. این رویکرد، به خروج برخی از پژوهشگران و کاهش اثربخشی این مرکز منجر شد.»
ضعف ساختاری در دولت و مجریه وزیر اقتصاد با اشاره به ضعف ساختار دولت در استفاده از ظرفیتهای پژوهشی گفت: «در حالی که در مرکز پژوهشهای مجلس، پژوهشگران مستقیماً در کمیسیونها حضور داشتند و انتقال دانش و تجربه بهشکل مؤثری انجام میشد، در دولت چنین ارتباطی بهندرت برقرار است. وزرا و دستگاههای اجرایی غالباً فرصت و ظرفیت لازم برای پردازش و استفاده از نتایج پژوهشهای دانشگاهی را ندارند.»
پژوهشگران دانشگاهی آماده برخورد با مسائل واقعی نیستند. معمولا اندیشکدههایی که ارتباط داریم از دانشگاهها بیشتر با مسائل واقعی نزدیک هستند. برای رسیدن به راه حل جدید با کار سختی انجام شود که این فرصت معمولا برخوردار نمیشود.او افزود: «ما نیاز داریم پژوهشگران مستقیماً در فرآیندهای تصمیمگیری شرکت کنند. اینکه انتظار داشته باشیم تنها گزارشهای پژوهشی تهیه شود و بعداً توسط کسی در دولت از آن دفاع شود، رویکردی ناکارآمد و نادرست است.»
چالشهای دانشگاهها در ارائه راهحلهای عملی دکتر میدری در بخش دیگری از سخنان خود، به ضعف دانشگاهها در مواجهه با مسائل واقعی پرداخت و گفت: «دانشگاهها و اندیشکدهها عموماً راهحلهای از پیش تعیینشده و کلی ارائه میکنند، بدون آنکه بهطور عمیق به جزئیات مسائل پرداخته یا آنها را تحلیل کنند. این نوع راهحلها اغلب در عمل پاسخگوی نیازهای اجرایی نیستند.»