نظاره‌گر سقوط امپراتوری ابراموویچ از آسمان هفتم / بچه‌های کلوپ؛ هیولاهای قدرت ذهنی و روحیه

امیرحسین صدر به بهانه برگزاری 150امین فینال جام حذفی انگلیس که با برتری قرمزهای بندر لیورپول در ضربات پنالتی مقابل شاگردان توماس توخل همراه شد؛ در یادداشتی جدید چنین نوشته است: دیروز؛  در سال 1870 ایده‌ای ذهن چارلز دبلیو. آلکاک، Charles W. Alcock دبیر اتحادیه فوتبال انگلیس را مشغول کرد بازتابی از مسابقات تیم‌های محله دوران کودکی و مدرسه در هارو Harrow، و کپی کردن قالب و فرم مسابقات محلی. کم شدن دائمی تعداد تیم‌ها بعد از شکست، حذف تیم بعد از هر باخت. با این زمینه قدیمی‌ترین جام تاریخ فوتبال جان گرفت و امکان برگزاری مسابقات سراسری برای تیم‌هایی که قادر به سفر بودند، قوت گرفت. در 20 ژوئیه 1871، در دفتر روزنامه The Sportsman کمیته FA دعوتنامه‌ایی برای تمامی تیم‌های متعلق به انجمن‌های کوچکتر فوتبال برای افتتاحیه مسابقات جام حذفی با نام Challenge Cup در نوامبر 1871 ارسال کرد. در مجموع، پس از سیزده بازی، واندررز در فینال در 16 مارس 1872 جام را از آن خود کرد و در سال بعد نیز دوباره بدست آورد. جام مدرن حذفی در فصل 89-1888 تأسیس شد. بقیه حکایت‌های جام حذفی در رگ‌های تاریخ فوتبال انگلیس و جهان تنیده شده است. فکر نمی کنم چارلز الکاک حتی در خوشبیانه‌ترین شرایط هم، به مخیله‌اش خطور می کرد 150 سال بعد، جام حذفی انگلستان همچنان پابرجا است و زنده‌تر از همیشه ادامه دارد.

تا قبل از آغاز لیگ برتر و لیگ قهرمانان، پیروزی در جام حذفی حقیقتا آرزوی تمامی مربیان و بازیکنان بود. برایان کلاف کبیر با دو قهرمانی اروپا، رسما ادعا کرد، آرزوی کسب جام حذفی را به گور خواهد برد. فردا؛  در طول فصل99-1998 منچستریونایتد برنده سه گانه شد. گاهی در طول راه به نظر می رسید مسیر آنها به سوی این دستاورد پر عظمت از پیش تعیین شده است. گاهی پیروزی به امری عادی و طبیعی تبدیل می شود، انگار نیرویی غیبی و جادویی دائما از آن ها حمایت می کرد. در عین ناباوری همه چیز دست به دست هم می داد تا شکست ناپذیر ادامه دهند. مثلا وقتی پیتر اشمایکل پنالتی دیرهنگام دنیس برگکمپ را در بازی بی همتای تکراری نیمه نهایی جام حذفی بین یونایتد و آرسنال مهار کرد، اینطور به نظر می رسید. یا زمانی که یونایتد در پایان فینال لیگ قهرمانان اروپا در بارسلونا در وقت اضافه بلافاصله چند دقیقه در بدترین بازی فصل یونایتد در آن فصل، بایرن مونیخ را شکست داد، این احساس حراست و محافظت تقدیر یا دست سرنوشت در باورهایم برای تیم های بزرگ تاریخ ساز، بیشتر جان گرفت. دیروز هنگامی که آخرین تابش آفتاب بهاری روز شنبه پشت سکوهای ومبلی در شمال غربی لندن غرق می شد، دقیقا همان حس را داشتم. حتی وقتی سادیو مانه ضربه پنالتی خود را از دست داد هر تیم دیگری که به دنبال 3 یا 4 گانه بود تعظیم می کرد و سرنوشت را می پذیرفت. ولی نه این تیم لیورپول، بسان یونایتد، گویی سرنوشت و تقدیر حامی این تیم بی نظیر است. به نوعی، هر طور که شده، حتی در سخت ترین شرایط آنها راهی برای پیروزی پیدا می کنند. دقیقا مانند آن تیم بزرگ یونایتد. تحت تأثیر ناملایمات قرار نمی گیرند. هر آنچه سخت و دشوار و صعب العبور، به نظر می رسد به آنها انگیزه می دهد تا جان سخت‌تر ادامه دهند. بنابراین تلاش حماسی آنها برای به دست آوردن چهارگانه بی‌سابقه، سفری غیرمحتمل که سایه آن تمامی این فصل فوتبال انگلیس را در بر گرفته است، قابل تحسین است. هر چه بیشتر به خط پایان نزدیک می شوند، بیشتر رشد می کنند و این آنها را به سمت چالش‌های کم اما دشوار باقیمانده پیش می‌برد. تنها 3 گام دیگر مانده است. لیورپول اکنون دو جام در این فصل به دست آورده، جام کارابائو / اتحادیه و جام حذفی، هر دو مقابل چلسی، هر دو بازی تا پایان 120 دقیقه صفر - صفر، هر دو در ضربات پنالتی. تا پایان، و به سختی رویای تکرار ناشدنی را زنده نگاه داشتند. در عین حقانیت و کسب پیروزی در 90 دقیقه عادی، لیورپول کتک خورده و زخمی، فرسوده و خسته، و آش و لاش با از دست دادن ستارگان خود، مو صلاح و ویرجیل فان دایک به دلیل مصدومیت در طول یک مسابقه بی‌امان‌، آویزان میان زمین و هوا به روحیه جنگندگی و مبارزه تا سر حد مرگ معنایی واقعی بخشید.

هنوز دو جام دیگر باقی مانده است. کنترل لیگ برتر با مساوی برابر تاتنهام از دست آنان خارج شده است. معجزه‌ای بعید خواهد بود اگر منچسترسیتی در 2 دیدار باقیمانده شکست بخورد. برای کلوپ و شاگردانش اهمیتی ندارد، مطمئنم برای دیدار ساوتهمپتون هدف مشخص است. مبارزه می کنیم و امیدوار می مانیم. سپس آخرین قدم و موضوع کوچک! فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل رئال مادرید در پاریس می ماند. دار و دسته مادریدی ها حتما با تماشای خستگی بازیکنان لیورپول در گرما، لبخندی بر لبان داشتند. اما یادمان خواهد ماند، این گروه، «هیولاهای قدرت ذهنی و روحیه» یورگن کلوپ هستند و تا به اینجای کار به شدت از پذیرش شکست و غلاف کردن شمشیرهای خود خودداری کرده‌اند. حقیقتا چه کسی می‌داند، چه جادو و سحر دیگری برای ما عاشقان فوتبال در پایان فصل باقی مانده است تا بار دیگر همه ما را تمام و کمال میخکوب کند و بر سر جایمان بنشاند. امروز: صدوپنجاهمین فینال جام حذفی  فینال کلاسیکی نبود حتی اگر مناسبت آن 150 سال پس از بازی واندررز با Royal Engineers در کنینگتون اووال بود. فینال اسب سفید نبود، یا گل تاریخی ریکی ویلیا آرژانتینی را نداشت. یا گل سریع و‌30 متری دی ماتیو برای چلسی در ثانیه 45 در فینال 97. یا گل های یان راش در فینال های مرسی ساید در 86 و 89. حضور یان راش و کنی دالگلیش جاودانی در کنار یکدیگر بر روی سکوها که با چشمان ذوق زده و خیس به پیروزی تیم خود نگاه می کردند از لحظات شیرین دیدار فینال برای مین ترهای فوتبالی بود. ولی ضربات پنالتی همیشه هیجان خود را دارد. سادیو مانه در غیاب صلاح می توانست قهرمان بازی باشد اما پنالتی او مانند جام افریقا با موفقیت همراه نبود. آلیسون، ستاره این دیدار پنالتی حساس مانت را مهار کرد و این فرصتی بود برای تسیمیکاس Tsimikas که جای رابرتسون خسته را گرفته بود. او در جواب کلاپ که گفته بود پنالتی چندم را می خواهی؟ پاسخ داده بود؛ هفتمین پنالتی!؟! با هفتمین پنالتی لیورپول و تسیمیکاس در «آسمان هفتم» جای گرفت. آسوده بال و فارغ از همه چیز.

در پایان جشن و سرور بود. بازیکنان لیورپول تا انتهای سمت دیگر ومبلی که هوادارانشان ایستاده بودند، دویدند. از میان دود قرمز ناشی از بمب و شراره‌های آن که به زمین پرتاب شده بود به طرفداران خود نگاه کردند و مشت های پیروزی را به یکدیگر نشان دادند. وقتی دودها فروکش کرد، طرفداران و بازیکنان با یکدیگر همچنان به سایه کم رنگ «قله لیگ برتر» در دوردست ها خیره شدند. و سپس در چشم‌انداز روشن و صاف و براق روبروی خود، ورزشگاه پارک دو فرانس پاریس را دیدند. 13 روز دیگر‌، در 28 می، تاریخ در انتظار قرمزهای اسثنایی است. رکورد های دیدار صدوپنجاهمین فینال:  برای کلوپ که پیش از این در مجموعه سرمربیان بزرگ لیورپول جای گرفته است، این پیروزی ارمغانی داشت، نقطه عطفی بود. هیچ کس دیگری از مربیان بزرگ تاریخ لیورپول، نه بیل شنکلی، نه باب پیزلی، نه کنی دالگلیش و نه رافا بنیتز موفق به کسب هر چهار جام ممکن در دوران خود نشده بودند. حداقل «چهارگانه شخصی کلاپ» در این فصل فتح شده است. هندرسون اولین کاپیتان در تاریخ لیورپول است که نائل به کسب 6 مدال مختلف شده است. بازیکنان و کاپیتان‌های احتمالا بهتری مانند ران یتس Ron Yeats، امیلین هیوز، الن هانسن، گراهام سونس و استیون جرارد، هیچیک چنین رکوردی ندارند. هندرسون 31 ساله که در سال 2011 از ساندرلند به لیورپول پیوست، بطور حتم در ته دل خود احساس غرور خواهد کرد. هندرسون پس از پایان بازی در مصاحبه با BBC Sport، پیروزی روز شنبه را "خاص" توصیف کرد: «ما اینجا هستیم تا جام ها را ببریم، کار سخت و مداوم جواب می دهد»

و چلسی اولین تیم انگلیسی بود که تحت تحریم دولت، فینال جام حذفی را انجام داد. و اولین تیمی که سه سال متوالی در فینال جام حذفی شکست خورد. میسون مانت با ضربه‌ای که از نقطه پنالتی از دست داد رکورد منفی بی همتایی برجای گذاشت؛ هافبک انگلیسی اکنون شش شکست متوالی در فینال های مختلف در ومبلی متحمل شده است. پایان تلخی بود برای یک فصل بسیار سخت. شاهد عینی سقوط امپراطوری رومن آبراموویچ بودیم. بعد از این همه سال، عدم وجود ظروف نقره و طلا در قفسه جوایز چلسی در این فصل، عادی بنظر نمی‌رسد. تاد بوهلی، مالک جدید چلسی، در ومبلی حضور داشت او احتمالا خوب می‌داند باید روح تازه‌ای به جان چلسی بدمد. دیدارهای لیورپول و چلسی در فینال جام های مختلف؛  لیورپول و چلسی برای دومین بار در کمتر از سه ماه، بار دیگر در ومبلی با یکدیگر ملاقات داشتند. شنبه 14 می، برای حق مالکیت جام حذفی 22-2021. دو تیم در فوریه فینال جذاب جام کارابائو را برگزار کردند که تیم یورگن کلوپ پس از ضربات حماسی پنالتی به پیروزی رسید. نگاهی نحوه عملکرد و نتایج این دو تیم در فینال های گذشته بیندازیم: فصل 05-2004  فینال جام لیگ، استادیوم میلنیوم  چلسی 3 لیورپول 2 (پس از وقت اضافه)  ژوزه مورینیو اولین جام خود را برای چلسی به دست آورد و آبی ها موفق شدند لیورپول رافا بنیتز را شکست دهند. استیون جرارد در وقت عادی دروازه تیم‌خودی را باز کرد و بازی به وقت اضافه کشیده شد. چلسی با گل های کزمان و دیدیه دروگبا به قهرمانی دست یافت. در پایان مورینیو برای خفه کردن تماشاگران لیورپول، با بد دلی انگشتان اشاره خود را روی لب هایش قرار داد. دشمنی و رقابت مورینیو و لیورپول در آن دوران مدتی بود که اغاز شده بود. فصل 07-2006  چریتی شیلدز، میلینیوم استادیوم در کاردیف  لیورپول 2 چلسی 1  در آگوست، چلسی و لیورپول دوباره در مقابل یکدیگر قرارگرفتند. تیم مورینیو پس از کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر در فصل 06-2005 و بازگشت لیورپول به کاردیف در آگوست پس از پیروزی در جام حذفی فصل قبل به شکلی دراماتیک مقابل وستهم، جرارد فینال. آندری شوچنکو قبل از نیمه بازی را بعد از گل ریسه به تساوی کشاند. با ورود به مراحل پایانی بازی، پاس زیبای ارسالی کریگ بلامی در دقیقه 80 با ضربه سر پیتر کراچ به تور نشست. انتقام بی اهمیت لیورپول از چلسی. فصل 12-2011  فینال جام حذفی  چلسی 2 لیورپول 1  گل های رامیرز و دروگبا چلسی را به برتری رساند، اندی کارول گلزن لیورپول بود. در پایان ضربه سر دیرهنگام و تعیین کننده کارول با تشخیص داور از خط عبور نکرده نبود. این اولین بار نبود. خاطره گل مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان لیورپول برابر چلسی مورینیو را زنده کرد. 2019  سوپر جام یوفا، استانبول  لیورپول 2 چلسی 2 (پیروزی لیورپول در ضربات پنالتی)  در استانبول، گل سادیو مانه، لیورپول را در وقت اضافه پس از گل اول اولیویه ژیرو جلو انداخت. بازی با گل جورجینیو از روی نقطه پنالتی به تساوی رسید، قبل از اینکه آدریان در ضربات پنالتی ضربه تامی آبراهام را کنترل کند. اینبار لیورپول سوپر کاپ را تصاحب کرد. فصل 20-2019  سوپر جام اروپا  لیورپول 2 چلسی 2 (لیورپول 5-4 در ضربات پنالتی)  لیورپول با پیروزی در ضربات پنالتی برای چهارمین بار عنوان قهرمانی در سوپرجام یوفا / اروپا و 4 میلیون پوند جایزه را دریافت کرد. بعد از 90 دقیقه نتیجه 1-1 به پایان رسید. اولیویه ژیرو و سادیو مانه دروازه حریف را گشودند. در وقت اضافه، مانه بار دیگر بلافاصله پس از شروع مجدد بازی را 2-1 کرد تا اینکه جورجینیو قبل از سوت پایان از روی نقطه پنالتی گل تساوی را به ثمر رساند. در حالی که لیورپول هر پنج پنالتی خود را در ضربات پنالتی به ثمر رساند، تامی آبراهام، پنجمین پنالتی چلسی را از دست داد. دومین جام یورگن کلوپ به عنوان سرمربی لیورپول. 2022 فینال جام اتحادیه، ومبلی  لیورپول 0 چلسی 0 (پیروزی لیورپول در ضربات پنالتی)  120 دقیقه و 22 تا قهرمان تعیین شود. کپا آریزابالاگا دروازه بان چلسی نقل محفل بود. او در چند دقیقه پایانی برای مهار ضربات پنالتی در درون دروازه قرار گرفت. اما نه تنها هیچ‌یک از ضربات را مهار نکرد بلکه بعد از پنالتی بیست و یکم دروازه بان لیورپول، کایومهین کلهر که به تور نشست، برای بیست و دومین پتالتی پشت توپ قرار گرفت و ضربه پنالنی او حوالی ردیف Z پایین آمد. 2022  فینال جام جذفی در ومبلی  لیورپول 0 چلسی 0 (پیروزی لیورپول در ضربات پنالتی 6-5)  این اولین باری بود که قرمزها از سال 2006 جام حذفی را بالای سر بردند. و آخرین باری بود که فینال به ضربات پنالتی کشید. در فینال کلاسیک استیون جرارد در مقابل وستهم. حالا هر دو تیم با کسب 8 جام حذفی در مکان مشابهی قرار دارند.