نقطه‌ضعف نسل Z در شرکت‌ها
نزدیک به دو سال است که می شنویم مدیران شرکت‌ها از سختی های کار با نسل زد شکایت می‌کنند. اما حالا دیگر صرفا در حد حرف و شکایت نیست. به گزارش فورچون، رهبران سازمان‌ها دست به کار شده اند و نیروی کار جوانی را که عملکرد خوبی ندارد یا به درستی با روال و مناسبت های اداری آشنا نیست، به سرعت و تنها چند ماه پس از استخدام اخراج می‌کند.
اما کارشناسان می گویند فقط جوان ها مقصر نیستند. سیستم آموزشی تئوریک دیگر در عصر جدید جواب نمی دهد و مراکز آموزشی باید کارکنان آینده را برای کار در دنیای واقعی و برقراری ارتباطات موثر آماده کنند.
چه اتفاقی افتاده؟
طبق یک گزارش جدید، از هر 10 کارفرما 6 نفر می گویند که به همین سرعت، بخشی از کارکنان نسل زدی را که اوایل همین امسال از دانشگاه فارغ التحصیل شده و جذب بازار کار شده بودند، اخراج کرده اند. پلتفرم Intelligent.com که مختص کمک به جوانان برای پیمایش آینده شغلی شان است در نظرسنجی که از نزدیک به 1000 مدیر آمریکایی به عمل آورده، دریافته که آسیب ناشی از ضعف های فارغ التحصیلان سال 2024 صرفا مختص خودشان هم نیست و بر آینده فارغ التحصیلان سال‌های بعد هم اثرگذار خواهد بود.
از هر 6 مدیر، یک نفر گفته که بعد از مواجهه با مشکلات متعددی که به خاطر استخدام های جدید نسل زدی ها گریبانشان را گرفته، دوباره نسبت به استخدام فارغ التحصیلان دانشگاهی نامطمئن شده اند و از هر 7 مدیر هم یک نفر اذعان کرده که ممکن است سال آینده اصلا حاضر به استخدام نسل زدی ها نباشد. سه‌چهارم شرکت‌های حاضر در این نظرسنجی اعلام کرده اند که عملکرد برخی یا تمام فارغ التحصیلانی که استخدام کرده اند در برخی جهات رضایت بخش نبوده است.
شکایت شرکت‌ها از چیست؟
نسل زدی های تازه نفس کجای راه را اشتباه رفته اند؟ بیشترین نارضایتی کارفرمایان از جوانان این نسل به خاطر بی انگیزگی و عدم‌ابتکار عمل آنهاست. 50درصد از مدیران حاضر در این نظرسنجی این مورد را دلیل اصلی شکست همکاری شان با نسل زدی ها می دانند. به گفته آنها کارکنان این نسل اغلب بی انگیزه هستند و به جای هرگونه ابتکار عملی، باید مرتب و واو‌به‌واو به آنها گفته شود که چه کاری انجام دهند. این بی انگیزگی کار با آنها را واقعا دشوار کرده است. علاوه بر آن، در میان دلایل اصلی اخراج فارغ التحصیلان نسل زدی، به حرفه ای نبودن، بی‌نظمی و ضعف در مهارت های ارتباطی اشاره شده است. مدیران می گویند پایبند نبودن نسبت به حضور به موقع در محل کار و جلسات، نپوشیدن لباس های مناسب محیط کار و استفاده از ادبیات نامناسب در محل کار تنها بخشی از چالش های ملموسی است که با آنها دست وپنجه نرم می‌کنند. اینها و چالش های موردی دیگری که سازمان به سازمان و فرد به فرد متفاوت است، بیش از نیمی از مدیران استخدامی را به این نتیجه رسانده که فارغ التحصیلان دانشگاهی هنوز آماده ورود به دنیای کار نیستند و بیش از 20 درصدشان معتقدند که این فارغ التحصیلان از پس این حجم کاری برنمی آیند.
وخامت اوضاع در حدی است که حتی دانشگاه ها هم به این مساله واقف هستند که دانشجویانشان آماده ورود به بازار کار نیستند و برخی از آنها به دنبال راه هایی برای پر کردن این شکاف برآمده اند. به عنوان نمونه دانشگاه ایالتی میشیگان دوره هایی را برای آموزش نحوه هدایت یک گفت وگوی شبکه سازی برای دانشجویانش برگزار می‌کند. از مواردی که در این دوره ها به آن پرداخته می‌شود این است که چگونه علائم خستگی طرف مقابل را تشخیص دهند و بدانند چه زمانی باید بحث را عوض کنند. دبیرستانی در لندن هم در حال آزمایش روز آموزشی 12 ساعته است تا دانش آموزانش را برای زندگی بزرگسالی آماده کند.
«هوی نگوین»، مشاور ارشد رشد حرفه ای و آموزشی پلتفرم اینتلیجنت که مسوول برگزاری این نظرسنجی بوده می گوید: «بسیاری از فارغ التحصیلان اخیر دانشگاه در ورود به بازار کار با مشکل مواجه می شوند، چون تجربه حضور در محیط حرفه ای، با آنچه در طول مسیر آموزشی خود آموخته و به آن عادت کرده اند تفاوت زیادی دارد. آنها برای محیطی با حجم کاری بسیار کمتر آماده شده اند و با دینامیک های فرهنگی محل کار آشنا نیستند.»
نگوین اذعان می‌کند که برخی از مشکلات محل کار، ناشی از کوتاهی دانشگاه ها در آماده سازی کافی دانشجویان است. او در گزارشش نوشته: «اگرچه ممکن است فارغ التحصیلان به دانش نظری حاصل از دانشگاه مجهز باشند، اما اغلب فاقد تجربه عملی و مهارت های نرم لازم برای موفقیت در محیط کار هستند.»
هنگامی که گزارش حاصل از این نظرسنجی در پلتفرم ردیت منتشر شد، موج گسترده ای از مخاطبان در تایید یافته های این گزارش تجربه شخصی خود را در برخورد با فارغ التحصیلان نسل زد به اشتراک گذاشتند که ماحصلش بسیار فراتر از چالش های مطرح شده در این گزارش بود. نکته جالب توجه، تجربیات مشابهی بود که کاربران ایرانی از سازمان‌هایشان عنوان کرده بودند. در ایران هم شاهد آغاز این روند هستیم. نسل زدی هایی که با دیدگاهی کاملا متفاوت و رفتاری مغایر با آنچه به عنوان رفتار مناسب محیط کار باب شده وارد فضای شرکتی می شوند و به سرعت به تعارض می رسند و کارفرمایانی که خیلی زود دست به اخراجشان می زنند.
با این حال، استدلال برایان دریستول، مشاور منابع انسانی این است که مشکل فقط از نیروی جوان نیست، بلکه سیستم آموزشی هم مقصر است که فارغ التحصیلانش را برای دنیای کار آماده نمی کند و کارفرماها هم بی تقصیر نیستند. دریستول در گفت وگو با نیوزویک گفته: «به عنوان کسی که سال‌ها آموزش دیده و حتی تجربه مدرسه حقوق را هم در کارنامه اش دارد، به جرات می‌توانم بگویم که دانشگاه ها دانشجویان را برای کار در دنیای واقعی آماده نمی کنند. تاکید فضای آموزشی بیشتر بر نظریه است تا عمل. مطمئنا خواندن و آموختن درباره اساطیر یونان جالب است، اما تنها کاربردش این است که بخواهی آن مطالب را تدریس کنی. وگرنه چنین سرفصل هایی چگونه می خواهند تو را برای برقراری ارتباطات موثر در جلسات شرکتی آماده کنند یا یاد دهند رفتار حرفه ای داشته باشی؟ مطمئنا ربطی به هم ندارند. از طرف دیگر کارفرمایان هم به جای اینکه چم و خم کار را به کارکنان جدید آموزش دهند و نشان دهند چه انتظاراتی از آنها دارند و به نسل زدی ها مهلت دهند تا خود را با این ساختار جدید وفق دهند، صرفا به خاطر آماده نبودن، اخراجشان می‌کنند. این مشکل چرخه ای است که شکست سیستماتیک در سطوح مختلف را نشان می‌دهد.»
دریستول نتیجه گرفت: «شرکت‌ها با نپذیرفتن مسوولیت آموزش کارکنان و امید به اینکه مدرک دانشگاهی بتواند جایگزین همه چیز شود، نه تنها به کارکنانشان، بلکه به کسب و کار خودشان هم آسیب می زنند. این رویکرد هرگز موفق نبوده و در سیستم فعلی هرگز جواب نخواهد داد.»
همه چیز به نگرش برمی گردد
وقتی از مدیران سوال شد که چه چیزی شانس استخدام شدن فارغ التحصیلان را افزایش می‌دهد، پاسخشان این بود: نگرش مثبت و ابتکار عمل بیشتر.
نگوین به نسل زدی ها پیشنهاد می‌کند به نحوه تعامل سایر کارکنان با یکدیگر توجه کنند تا به درک بهتری از فرهنگ سازمان برسند. با این کار راحت تر می‌توانند دریابند که چه نوع تعاملاتی مناسب محیط کارشان است. او می گوید: «ابتکار عمل به خرج دهید، سوالات عمیقی بپرسید، بازخورد بخواهید و آنها را اعمال کنید تا نشان دهید که مشتاق رشد و پیشرفت هستید. با حفظ نگرش مثبت، تحویل به موقع کار و داوطلب شدن برای حضور در پروژه هایی که حتی جزو وظایف مستقیم خودتان هم نیستند، ثابت کنید قابل اعتماد هستید و حسن شهرتی به دست بیاورید که در درازمدت برایتان معجزه خواهد کرد.»
اندی جیسی، مدیرعامل آمازون، اخیرا تاکید کرده که بخش بزرگی از موفقیت شما در دهه بیست سالگی زندگی به نگرشتان برمی گردد. دلیلش هم بسیار ساده است. مدیران ترجیح می‌دهند با افراد مثبت کار کنند. اهمیت این موضوع تا جایی است که حتی برخی از مدیران معتقدند نگرش مثبت در کار بیشتر از یک مدرک دانشگاهی می‌تواند باعث پیشرفت حرفه ای کارکنان جوان شود. ریچارد برانسون، میلیاردر بنیان‌گذار ویرجین بارها به جوانان توصیه کرده که دانشگاه را رها کنند و به جای آن وارد «مدرسه زندگی» شوند. مارک زاکربرگ، مدیرعامل متا هم اخیرا مدعی شده که استعداد خام و شخصیت مهم‌تر از مدرک تحصیلی است. اینها صرفا یک سری شعار زیبا نیست. دیوید میدز، مدیر ارشد سیسکو در بریتانیا که شانزده سالگی مدرسه را ترک کرده به فورچون گفته: «نگرش و استعداد بیشتر از هر عنوانی که قبل از اسمتان می نشیند یا هر مدرک کاغذی که در دست دارید اهمیت دارند.»
--> اخبار مرتبط