هر کس اندوهش زیاد شد، بسیار استغفار کند

مَن کَذَبَ ذَهَبَ جَمالُهُ، وَ مَن ساءَ خُلقُهُ عَذَبَ نَفسَهُ وَ کَثُرَت هُمُومُهُ وَتَظاهَرَ عَلَیهِ النِعمَهَ فَلیُکثِر مِنَ الشُکرِ. وَ مَن کَثُرَت هُمُومُهُ فَلیُکثِر مِن الاِستِغفارِ، وَ مَن اَلَحَ عَلَیهِ الفَقرُ، فَلیَقُل «لا حَولَ وَ لا قُوَهَ الا بِالله ِ العَلِی العَظیمِ

هر کس دروغ بگوید آراستگی او برود، هر کس اخلاقش بد شود خود را عذاب می دهد و اندوهش فراوان می شود. هر کس نعمت‌ها پیایی بر او فرود آید، باید زیاد شکر کند. هر کس اندوهش زیاد شود، بسیار استغفار کند؛ و هر کس فقر بر او فشار آورد، بگوید: «لا حَولَ وَ لا قُوَهَ الا بِالله ِ العَلِی العَظیمِ».

معدن الجواهر و ریاضه الخواطر، ص 34.