همراه با صحیفه سجادیه | امام سبب سیر مردم تا مقام بهشت رضوان است / دو موهبت مشترک قرآن و عترت

حجت الاسلام سیدعلی حسینی، کارشناس صحیفه سجادیه در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، درباره ضرورت وجود امام در کلام امام سجاد گفت: امام در دعای 47 صحیفه سجادیه می‌فرماید: «اللهم انک أیدت دینک فی کل أوان بامام أقمته علما لعبادک، و منارا فی بلادک بعد أن وصلت حبله بحبلک، و جعلته الذریع الی رضوانک، و افترضت طاعته، و حذرت معصیته، و أمرت بامتثال أوامره، و الانتهاء عند نهیه، و ألا یتقدمه متقدم، و لا یتأخر عنه متأخر فهو عصم اللائذین، و کهف المؤمنین و عرو المتمسکین، و بهاء العالمین»؛ یعنی بار خدایا، در هر زمان دین خویش به امامی یاری بخشیده‌ای که او را بر پای داشته‌ای تا علم راهنمای بندگانت شود و در بلاد تو چراغ فروزان هدایت شود و رشته پیمان او به رشته پیمان خود پیوسته‌ای و او را وسیله خشنودی خود و اطاعت او فریضه کرده‌ای و مردم را از سرکشی در برابرش بر حذر داشته‌ای و فرمان داده‌ای که به هر چه امر می‌کند اطاعت کنند و از هر چه نهی می‌کند باز ایستند و کسی بر او پیشی نگیرد و کسی از او عقب نماند و او نگهدار کسانی است که به او پناه می‌برند و کهف امان مؤمنان و حلقه اعتصام ایشان است و جلال و جلوه جهانیان است.

وی افزود: اگر امام در جامعه مسئولیت امامت دارد، یک سر حبل متین الهی به دست خود خداوند متعال است. بر اساس فراز «و جعلته الذریع الی رضوانک»، این امام سبب سیر مردم تا مقام بهشت رضوان الهی و مفترض‌الطاع است و آنها را از معصیت خداوند بر حذر می‌دارد؛  و ألا یتقدمه متقدم، و لا یتأخر عنه متأخر؛ یعنی «کسی بر امام پیشی نگیرد و کسی از او عقب نماند» و او دستگیره نجات امت و حصن مؤمنین است.

حسینی ادامه داد: امام سجاد (ع) در اینجا بحث را در حد امامت خاصه مطرح کردند، آنجا که فرمود خدایا تو در هر دوره‌ای امامی تعیین کردی، همان امامی که در هر دورانی واجب الطاع است. حضرت زهرا (س) در فرازی از خطبه فدکیه در شأن و جایگاه قرآن فرمود «... قائد الی الرضوان اتباعه»؛ یعنی کتابی که «عاملان خود را به بهشت فرا می‌خواند.» جالب است که کتاب الله و عترت هر دو یک کار انجام می‌دهند که همان رساندن به بهشت رضوان است. معلوم می‌شود. این دو متصل به یکدیگرند و یک مأموریت را دارند و بلکه مقام ولایت عترت تا حدی بالاست که اگر رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را ابلاغ نمی‌کرد، شریعت و احکام قرآن معطل می‌ماند و به تعبیر قرآن، گویی رسالتی انجام نداده است.

وی افزود: نظیر همین بیان را از امیر مؤمنان در خطبه 156 نهج البلاغه این‌طور می‌خوانیم «فان اطعتمونی فانی حاملکم ان شاء الله علی سبیل الجن»؛ یعنی اگر با من همراه باشید و مرا اطاعت و پیروی کنید، من به خواست خدا شما را به راه بهشت خواهم برد. امام نکته‌ای را اضافه کرده، فرمود «و ان کان ذا مشق شدید و مذاق مریر؛ اگر چه این راه بسیار سخت و تلخ مزه است.» به این معناست که مسیر اطاعت از امام برای رسیدن به بهشت، تلخی‌ها و مشکلاتی به همراه دارد و باید بابت آن از جان و مال هزینه کرد.

انتهای‌پیام /