هنرمند کردستانی: سوژه‌هایم خودشان به سراغم می‌آیند / از طبیعت بیشترین درس را آموختم
هنرمند کردستانی می‌گوید: اگر به دنبال زیبایی درونی باشیم، می‌توانیم نقص را به یک نوع زیبایی‌شناسی از درون طبیعت تبدیل کنیم. این‌گونه است که مجسمه‌ها از مرحله صورت آغاز می‌شوند و به زیبایی درونی می‌رسند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، شاید به جرأت بتوان گفت بعد از لذت بردن از صدای امواج دریا و قطرات باران و راه رفتن روی برف، یکی از لذت بخش‌ترین و آرامش‌بخش‌ترین کارها نقاشی کردن است.
کافی است یک قلم و کاغذ در مقابل‌تان قرار دهید و شروع به کشیدن کنید تا حس کنید چقدر می‌توان با یک قلم و کاغذ، به آرامش رسید، به خصوص اگر در پی این کار، یک اثر هنری زیبا خلق کنید.
تیمور ایوبی هنرمند 41 ساله ی سنندجی است که جلوه هایی از زیبایی های طبیعت را با استفاده از رنگ، اشکال و خطوط مورب، منحنی و تو در تو به تصویر کشیده است.
وی در گفتگو با خبرنگار کردتودی اظهار داشت: تیمور ایوبی متولد 1360 شهر سنندج و هنر طراحی و نقاشی و مجسمه سازی رو به صورت جدی از سال 1372 زیر نظر استاد احمد خلیلی فرد و استاد هادی و مهدی ضیاالدینی شروع کردم و رشته تحصیلی علوم انسانی و انصراف دانشگاه هنر ارمنستان بودم چون تا حدی فکر نمیکردم فضای دانشگاه مناسب باشد چون بیشتر برای نمره کار میکردند و بخاطر همین خودم تجربه بیرون از دانشگاه را انتخاب کردم.
وی گفت: همیشه حداقل وقت را برای کارهای دیگر می‌گذارم و همیشه و همه جا کار می‌کنم و دلیل کار هنری من هم فقط علاقه بوده و است. من همیشه از گذشتگان آموخته ام و این پشتوانه برام مهم بوده است چرا که به واسطه آن می توان اثری جدید را خلق کرد.
این هنرمند کردستانی اضافه کرد: نقش من مثل یک انسان مفید و موثر در بهبود سطح کیفی جامعه است چرا که فرهنگ همیشه آرزوم بوده و هست لذا مثل بچه ای گام بر میدارم که بارها می افتد و برمیخیزد و هرگز دست از تلاش بر نمیدارد.
وی با بیان اینکه هنرمند از جامعه تاثیر می‌گیرد و تاثیر می‌گذارد و همه اینها احساس فردی را بیشتر شکل میدهد یادآور شد: من از طبیعت بیشترین درس را آموختم و طراحی کردن همیشه به من توان بیشتری برای ارائه بهتر داده است لذا زندگی هنرمند باید به آن درجه و حرارت برسد که تسلط پیدا کند بر تمام چالشها و من درگیر هستم و این دوران برای همه هنرمندان بوده مثلا هنرمند ون گوگ نقاش وضع مالی خوبی نداشت و زیاد اعتنایی نمیکرد چون عاشقانه کار میکرد.
وی تاکید کرد: هنر به عنوان شخصی که سالها در تلاش بوده ام، راحت به دست نمی آید و اگر صبر و تحمل نداشته باشی و پشتکار، هرگز به آن نمیرسید.
ارتباط این نقاش و مجسمه‌ساز کردستانی با طبیعت به همین نقاشی ختم نمی‌شود. یکی از کار‌هایی که در انجام دادنش ممارست دارد ساخت مصنوعات چوبی با تنه درختان است و از آن لذت می‌برد.
وی می گوید: به دل طبیعت می‌روم و از مناظر آنجا نقاشی می‌کشم. آثارم بیشتر احساسی هستند. خیلی به تکنیک در نقاشی توجهی ندارم. سعی می‌کنم احساسم را از طبیعت بگیرم و به خاطر این نیز سختی‌هایی را تحمل کرده‌ام. بارها برای درک گرمای آفتاب و بازتاب دادن آن در آثارم زیر نور خورشید نقاشی کشیده‌ام. هر آنچه که از طبیعت درک می‌کنم را در نقاشی‌هایم می‌کشم.
به راستی میهن ما سرشار از الماس‌های با ارزش و گرانبهاست که یکی از این گوهرهای کم‌نظیر توانسته با دست‌های مهربان خود مجسمه هایی از انسان‌های دوست‌داشتنی بسازد و آنها را جاودانه کند. مردی که لحظه های گذرای زندگی را مثل یک شکارچی صید و در تابلوهای خود ماندگار کرده است.
انتهای پیام /
