وسواس ناسالم نسبت به بیماری از خود بیماری مرگبارتر است
هیپوکندریا یا خودبیمارانگاری ترس مداوم از ابتلا به یک بیماری جدی و صعب‌العلاج است؛ اختلالی مزمن که ممکن است در هر سنی رخ بدهد.
به‌تازگی و در مطالعه‌ای جدید، دو فرد سوئدی با سوابق مشابه بررسی شدند؛ آن‌ها هر دو در یک سال به دنیا آمده بودند و هر دو در یک شهر زندگی می‌کردند، اما در یکی از آن‌ها که مبتلا به هیپوکندریا تشخیص داده شد، احتمال مرگ در اثر یک بیماری جدی بسیار بیشتر بود.
به گزارش ایندیپندنت، پژوهشگران مبتلایان به هیپوکندریا را که به آن اختلال اضطراب بیماری نیز می‌گویند، بررسی کردند.
این مطالعه که همین ماه در نشریه روانپزشکی جاما منتشر شد، نشان داد احتمال مرگ افراد مبتلا به هیپوکندریا در اثر ده‌ها بیماری به‌ویژه بیماری‌های قلبی، خونی، ریوی و همچنین خودکشی 84 درصد بیشتر از افرادی است که به هیپوکندریا مبتلا نیستند.
هیپوکندریا یا خودبیمارانگاری ترس مداوم از ابتلا به یک بیماری جدی و صعب‌العلاج است. اختلالی مزمن که ممکن است در هر سنی رخ بدهد؛ هرچند بین سنین 20 تا 40 سال شایع‌تر است. فرد مبتلا به این بیماری به‌شکلی وسواس‌گونه درگیر افکار مربوط به بیماری می‌شود و برای از بین بردن ترسش در مورد آن تحقیق می‌کند و از یک پزشک به سراغ پزشکی دیگر می‌رود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که چهار تا پنج درصد مراجعان مطب پزشکان عمومی مبتلا به هیپوکندریا هستند.
به گفته متخصصان، بسیاری از افرادی مبتلا به این اختلال حتی اگر پزشک به آن‌ها اطمینان دهد که سالم‌اند، باز هم در توهم بیماری باقی می‌مانند. جست‌وجوی اطلاعات در مورد نشانه‌های بیماری در اینترنت نیز می‌تواند اضطراب بیمار را تشدید کند.
پژوهشگران داده‌های پایگاه‌های اطلاعاتی سرشماری و سلامت سوئد بین سال‌های 1997 و 2020 را جمع‌آوری و چهار هزار و 129 نفر را که به این بیماری مبتلا بودند، شناسایی کردند. سپس هر فرد مبتلا را با یک گروه 10 نفری که هیپوکندریا نداشتند، اما بیماری مشابهی داشتند، مقایسه کردند. در مدت تقریبا 9 ماه مشاهده مداوم، 268 فرد مبتلا به خودبیمارانگاری و یک هزار و 761 نفر بدون این بیماری جانشان را از دست دادند که افراد درگذشته مبتلا هیپوکندریا به طور متوسط حدود پنج سال جوان‌تر از افراد فوت‌شده بدون این اختلال بودند.
پژوهشگران دریافتند که این اختلال بر کیفیت زندگی هم تاثیر می‌گذارد؛ به طوری که افراد بدون هیپوکندریا بیش از افراد مبتلا تحصیل‌کرده و متاهل بودند و درآمد بیشتری هم داشتند.
از آنجا که این بیماری کمتر تشخیص داده می‌شود، بنابراین ممکن است زمانی که خطر مرگ برای موارد تشخیص داده نشده نیز مدنظر قرار بگیرد، آمار از این هم بالاتر باشد.
به گفته این پژوهشگران، زندگی مبتلایان به این بیماری به دلیل استرس مزمن ممکن است کوتاه‌تر باشد و باعث شود آن‌ها با الکل یا مواد مخدر خوددرمانی کنند. حتی برخی بیماران ممکن است از ترس تشخیص بیماری جدی از مراجعه به پزشک اجتناب کنند.
از دست ندهید