وقتی به عقلانیت می‌گویند تمامیت‌خواهی!/ تقلا برای وحدت‌گریزی در ثانیه‌های آخر
هر ذهن آگاهی می‌داند که "دو تابعیتی بودن" همیشه بد است و مثلا رجال سیاسی نمی‌توانند با یک بام و دو هوا در چند فهرست انتخاباتی حضور داشته باشند. برخی به این رویه عقلانی اما اعتراض دارد!
سرویس سیاست مشرق _ برخی رسانه‌های مدعی انقلابی بودن اما با روش‌های اختلاف‌افکن در آستانه شکل‌گیری وحدت بین نیروهای انقلابی و آغاز رقابت‌های انتخاباتی، با اتهاماتی نیروهای انقلاب حمله کرد.
یکی از این رسانه‌ها در یادداشتی با خطرناک نامیدن رویکرد عقلانی "تعهد به لیست ائتلاف"؛ به این بهانه مدعی قدرت‌طلبی و تمامیت‌خواهی در شورای ائتلاف نیروهای انقلاب شده است.
در یادداشت مذکور می‌خوانیم: این تمامیت‌خواهی شورای ائتلاف که روی دیگر سکه آن «دعوا بر سر قدرت» است، با منویات امامین انقلاب مبنی بر وحدت تعارض بنیادین داشت؛ چراکه باعث می‌شد در بلندمدت، انشقاق جدی در جبهه انقلاب به وجود بیاید. در تمام این سال‌ها، جبهه انقلاب علیرغم اختلاف در سلایق و روش‌ها در اصول کلی همچون التزام به ولایت فقیه، استکبارستیزی و توجه به محرومین اشتراک‌های قابل توجهی داشته است. این روش سیاست‌ورزی و خودمحوری «شورای ائتلاف» اما باعث می‌شد بخاطر اختلاف نظر بر سر چند شخص و چهره سیاسی، تمام اشتراک‌ها زیرپا گذاشته شود و توان رقابت به جای روبه‌رو شدن با جبهه مقابل، صرف رقابت درون جبهه‌ای شود.
این جریان سیاسی خاص و تفرقه‌افکن در ادامه از التزام شورای ائتلاف به این تئوری عقلانی در جریان انتخابات پیش رو ابراز خوف کرده است.[1]
تقلای مطلب مذکور برای بر هم زدن وحدت احتمالی و نیز علاقه آن به "چند فهرستی" کاملا هویداست.
چه اینکه ایده اشتراک صفر و الزام تعهد به فهرست ائتلاف اتفاقا یک ایده کاملا پیشرفته و عقلانی است که نبود آن مایه‌ی تعجب بود نه وجود آن!
پر واضح است که نیروهای سیاسی هم‌جبهه باید بتوانند با وحدت در هر انتخاباتی شرکت و نامزد معرفی کنند تا دچار انکسار آرا نشوند. در این میان نیز هرگز منطقی نیست که نامزدی متعلق به یک فهرست رویکرد وسط‌بازی پیشه سازد و در فهارس دیگر نیز حضور داشته باشد. زیرا در این صورت امر وحدت از حیز انتفاع ساقط می‌شود و معنی فلسفی خود را از دست می‌دهد.
دقت شود که مخالفان ایده منطقی اشتراک صفر به این عقلانیت می‌گویند تمامیت‌خواهی!
لکن تمامیت‌خواه کسی است که وحدت را نمی‌فهمد و آنرا برنمی‌تابد.
در واقع اینان سیاست را با "حرف، حرف من است" فهمیده‌اند نه با عقلانیت و از همین‌روست که یک مسئله بدیهی و عقلانی را متوجه نمی‌شوند.
امروز هر ذهن آگاهی هم می‌داند که "دو تابعیتی بودن و یک بام دو هوا داشتن" امری مذموم است و رجال سیاسی نمی‌توانند و نباید یک بام و دو هوا باشند. حال چه در امر سیاست، چه در امر پذیرش منصب و غیره.
در وجه دیگر یادداشت مذکور که در رسانه منتسب به یک جریان تندروی سیاسی است، احتمالا ایده "چند فهرستی" را دنبال می‌کند تا اگر نیروهای دلخواهش در فهرست وحدت حضور نداشتند؛ به بهانه تمامیت‌خواهی و غیره از فهرستی دیگر یا انشعابی که با شهوات خودش انطباق بیشتری دارد حمایت کند نه از فهرستی که بر مبنای عقلانیت نوشته می‌شود.
کما اینکه نگاهی به قضایای سیاسی این روزها و سربرآوردن قارچ‌گونه تشکل‌هایی مثل شریان و صبح ایران و امنا که همگی در پارادایم تندروانه ارزیابی می‌شوند نیز مؤید همین ادعاست.
دقت شود که از این حیث نیز مسئله "تعهد به فهرست" و لزوم آن بهتر فهمیده می‌شود زیرا اذهان سیاسی به وضوح درک می‌کنند که دو تابعیتی شدن نامزدهای انتخابات هنگامی که با عملگری خطرناک این جریان مواجه شود چه مضاری خواهد داشت و چه ضربه‌ای به وحدت نیروهای انقلابی خواهد زد.
* حسین سلیمانی
***
1_http://rajanews.com/node/375860
