وقتی جادوگر تنها می‌شود
تهران - ایرنا - گشتن و پیدا کردن عکسی از «لئو مسی» (ترجیحا تا جایی که جا دارد مستاصل) برای نشان دادن باخت بارسلونا، به پروسه‌ای استاندارد برای رسانه‌های تصویری بدل شده است؛ البته این تصاویر پر بیراه هم نیست زیرا مسی شب‌های زیادی را با احساس تنهایی و انزوا و عدم حمایت هم‌تیمی‌هایش صبح کرده است.
در مجموعه‌ای منتخب از تصاویر بعد از بازی‌های اخیر، مسی پس از شکست مقابل آ. ث رم با چهره‌ای گیج و پس از باخت تلخ در آنفیلد و نگاهی میخکوب شده روی هواداران مسافر از اسپانیا به بندر لیورپول در حال سر تکان دادن به نشانه ناباوری به چشم می‌خورد؛ هفته گذشته نیز پس از بازگشت حماسی اتلتیکو در نیمه نهایی سوپرجام اسپانیا در جده و شکست بارسا، تصویری مالامال از تعجب و بهت از مرد آرژانتینی منتشر شد.
مسی در بازی‌های بزرگ به عنوان رهبر بارسا همواره نقش خود را ایفا کرده است اما همین جمله را نمی‌توان در مورد سایر هم‌تیمی‌های وی به کار برد؛ هم تیمی‌هایی که بی وقفه اشتباهات غیرقابل جبران و هزینه‌بری را مرتکب می‌شوند؛ اشتباهاتی سخت که به قیمت از دست رفتن جام برای آبی اناری ها و مسی تمام می‌شود.
تمام‌کنندگی ضعیف «عثمان دمبله» باعث شد تا بارسا نتواند حتی یکی از گل‌های خورده را در دیدار مقابل لیورپول جبران کند. فقدان تمام و کمال تمرکز در خط دفاعی زمانی که «الکساندر ترنت آرنلود» کرنر مشهور خود را در دیدار برگشت در آنفیلد روی سر کاتالان‌ها آوار کرد، به وضوح دیده می‌شد.
بازیکن هم پست «جردی آلبا» در نبرد مقابل والنسیا در فینال کوپادل‌ری، به وضوح عملکرد بهتری داشت و گاف‌های اومتیتی، پیکه، بوسکتس و دی‌یونگ در برابر اتلتیکو را نیز به این فهرست اضافه کنید. تمام این شاهکارها در کنار هم به علاوه فقدان شخصیت کلی در تیمی که به سرعت و به سادگی از هم می‌پاشد و در زمان هایی که شرایط دشوار می‌شود، از لحاظ ذهنی به شدت شکننده است، مسی را منزوی کرده است.
مسوولیت‌های مسی به عنوان کاپیتان بارسا
سطح عملکرد مسی پس از بستن بازوبند کاپیتانی بارسا که یک سال و نیم پیش به وی اهدا شد، بی‌نقص بوده است. او همچون کاپیتان‌های پیش از خود یعنی «کارلوس پویول»، «ژاوی» و «آندرس اینیستا» همان درجه از مهارت رهبری و کاریزما را در اختیار دارد.
لئو می‌داند که بستن بازوبند کاپیتانی به چه معنا است و این مسوولیت در بارسا بزرگ‌تر است. علاوه بر این او می‌داند که باید با هم تیمی‌هایش همدل بوده و برای آنان نمونه و الگویی برای پیروی باشد نه اینکه تنها هدفش ستاره زمین شدن باشد.
او وظیفه انگیزه دادن و هدایت کردن هم تیمی‌هایش را برای جلوگیری از خروج از ریل نیز برعهده دارد؛ کاری که در مورد دمبله انجام داد.
و اگر تمام این مسوولیت‌ها کافی نیست، خود او نیز باید بهترین عملکردش را ارئه دهد؛ با این تفاسیر سخت نیست که به عمق دشوار بودن این مسوولیت پی ببریم.
آبی اناری‌ها تمام توان خود را به کار نمی‌گیرند
نمایش‌های فصل گذشته مسی، جام لالیگا، ششمین کفش و توپ طلا را برای وی به ارمغان آورد. اما مسی موفقیت تیمی را می‌خواهد؛ اینکه با هم تیمی‌هایش به موفقیت برسد. حالا این حس به وجود آمده است که بارسلونا از شکست می‌ترسد و این هراس تاثیرگذاری خود را روی مسی آغاز کرده است.
او ناتوان، مستاصل و آزرده به نظر می‌رسد. تنها کسی که از مرد آرژانتینی محافظت کرده، «ارنستو والورده» است و دوران حضور او روی نیمکت آبی اناری‌ها نیز به شماره افتاده است. مسی به مورچه آرام احترام می‌گذارد.
مسی نیاز به پیروزی دارد؛ او ژوئن سال جاری 33 ساله می‌شود و همانطور که در مراسم توپ طلای ماه گذشته تایید کرد، به روزهای پایانی فوتبالی خود نزدیک شده است.
مسی بدون حمایت هم تیمی‌هایش که حالا هر زمان که بازی‌های مهم و حساس پیش می‌آید، دلهره ملموس شکست وجود آنان را فرا می‌گیرد، شب‌های زیادی را با احساس تنهایی و انزوا به صبح رسانده است.
*س_برچسب‌ها_س*
