وقتی که آخرین درخت جان می دهد...

الهه الیاسی، حامی محیط زیست در یادداشتی مطرح کرده که شاید سال ها بعد هنگامی که آخرین درخت در این سرزمین جان می دهد، برای گذشته شیون سر دهیم که چرا قدر آن کهن درختان بید و بلوط را ندانستیم و هنگامی که در آتش خشم انسان ها شعله می‌کشیدند به فریادشان نرسیدیم و آبها را آلوده کردیم و زمین را به زباله‌دانی مبدل ساختیم!

کیست که وجود درختان را در چرخه تولید اکسیژن انکار کند؟ ما با ابزارها و فعالیت های مخربمان، هوا و آب پاک را از خود گرفتیم و اندک تلاشی برای نجات زمینمان نکردیم.

انسان امروزی باید بداند که فعالیت های مخربش و حذف موجودات زنده از جمله باکتری‌ها، حشرات و پستانداران و سایر موجودات همگی موجب می‌شوند دیر یا زود کل حیات بر روی این پهنه خاکی نابود شود و بی‌شک اکنون و در این روزها شاهد آن هستیم که بشر دست به هر جنایتی علیه محیط زیست خود می‌زند تا نفع کوتاه مدتی از آن ببرد.

- مسئولیت ما چیست؟ 

شاید در نگاه اول تغییر در رفتار یک فرد اهمیتی نداشته باشد، اما باشکوه ترین خانه‌ها از یک آجر شروع شده و قطعا ما با تغییر در نگرش و سبک زندگیمان آغازگر هر اتفاق زیبایی خواهیم بود تا بتوانیم با افتخار زمین را به نسل آینده و فرزندان خود تحویل دهیم.

نیازی نیست برای طرفدار محیط زیست بودن کار سختی انجام دهیم و یا به میان جمعیت ها برویم و کمپین و کارزار راه بیندازیم همین که در منزل خود تفکیک زباله را آغاز کنیم، بر اساس هرم خرید (در اینترنت هرم خرید را جست و جو کنید) رفتار کنیم، استفاده از ماشین را به حداقل برسانیم، چراغ اضافی خانه خود را خاموش کنیم، دور ریز یخچالمان را کنترل کنیم، در گردش‌هایمان آتش نیفروزیم و اگر آتش کوچکی را دیدیم مسئولیت پذیر باشیم و خاموشش کنیم، با افتخار می‌توانیم خود را یک فرد فعال محیط زیستی بنامیم و الگویی برای سایر خانواده‌ها باشیم.

_کیف یک محیط زیستی

یک فرد حامی محیط زیست همواره یک سری لوازم را باخود حمل می‌کند تا کمترین آسیب را در یک گردش ساده به محیط زیست وارد کند.

یک بطری پایدار آب برای جلوگیری از خرید آب معدنی، یک دستمال پارچه‌ای که نیاز به دستمال کاغذی را جبران کند، یک شیشه کوچک خوراکی خانگی تا مجبور نشود خوراکی‌هایی را خریداری کند هم صرفه اقتصادی ندارند هم زباله تولید می کند و یک کیسه پارچه‌ای که اگر خریدی داشت با افتخار بگوید کیسه پلاستیکی نمی‌خواهم.

- نقش ما در انتقال اطلاعات محیط زیستی

شاید دربرخورد نخست اگر کسی یک فرد دوست‌دار محیط زیست را ببیند که ازگرفتن کیسه پلاستیکی اجتناب می‌کند او را به سخره گیرد و نقش فرد را در کاهش فرایند تخریب محیط زیست نادیده قلمداد کند.

اما باید بدانیم که این دست از افراد بسیارند و شاید گناه از ما باشد که نتوانسته‌ایم به خوبی آگاهی رسانی کنیم و در بسیاری موارد سکوت کرده‌ایم! زیرا ابزارهای مطالعه، دانش و آگاهی به طور یکسان در اختیار همه قرار نگرفته و اگر شما در این باره اطلاعاتی دارید ضروری است تا در فضای مجازی، منزل و یا محل کارتان به اطرافیان خود اطلاعات جامع و علمی را منتقل کنید.

شاید اگر شخصی در جنگلهای بلوط کردستان آتش کوچکی را برای تهیه خوراک گردش خانوادگیشان بیفروزد و ما بی تفاوت از کنار آن بگذریم و آگاهی رسانی نکنیم، این آتش جان هزاران حیوان و درخت بی پناه و مظلوم را بگیرد و بی‌شک ما در این کشتار سهم خواهیم داشت و اینگونه‌است که اهمیت انتقال اطلاعات محیط زیستی روشن می‌شود.

- خجالت نکشیم

شاید در شروع هر کار جدیدی به خصوص در حوزه محیط زیست شرم بر انسان فایق آید، اما ممکن است با تمرین و تکرار و فکر به سرنوشت کارهایمان بتوانیم موضوع را به یک فعالیت عادی مبدل کنیم هرچند دیگران در مورد ما بد قضاوت کنند.

اگر برای خرید به مغازه میوه فروشی می‌رویم لازم نیست حتما چند کیلو موز و سیب و پرتقال بخریم زیرا همه ما می‌دانیم که دورریز میوه و سبزیجات در یخچالمان بیداد می‌کند و کافی است به برداشتن چند عدد سیب و پرتقال قناعت کنیم و از این رفتارمان شرمنده نشویم زیرا شرمندگی اصلی زمانی است که میوه‌ها می‌گندد و با شیرابه فراوان راهی محیط زیستمان خواهد شد.

شاید به این نکته دقت نکرده باشیم که بسته بندی محصولات هزینه زیادی برای محیط زیست دارند و در نهایت هم دور ریخته می‌شوند، مثلا اگر جعبه شکلاتی را برای یکی از دوستانمان می‌بریم بسته بندی مختلف از جمله قالب پلاستیک، ساک، نخ، روبان و کاغذ بسیاری را برای چند عدد شکلات در نظر گرفته‌اند که همگی آن هزینه خواهد داشت و برایشان درختی قطع شده و مواد شیمیایی تولید شده و در بهترین حالت هم بیشتر از 30 عدد شکلات در جعبه نخواهد بود و بقیه تشریفات هم به سطل زباله ریخته می‌شود.

اما در این موارد چه باید کرد؟ بهترین کار این است که خومان دست به کار شویم، شیشه خالی جای سس یا هرچیزی را پر از شکلات فله‌ای کنیم و روی آن یادداشت کوچکی برای یادگاری بنویسیم و از قضاوت نترسیم و برای دوستمان توضیح دهیم که هدفمان چه بوده است.

بی‌شک برخی کارهای کوچک که در منزل و فضای کار خوت انجام می‌دهیم بسیار پر ثمرتر از انتقادهای بی فایده از دیگران و دولت‌هاست و کافی است از همین امروز دیدگاهمان را نسبت به زندگی تغییر دهیم.

انتهای پیام