و اینک میقات فطر...

بهار ماه رمضان اینک به میقات فطر رسیده است... سحر اما هنوز پر از عطر قرآن است و سپیده دم لبریز شکوه نجوای دعای پیران روشن ضمیر. سجاده صبح رو به کعبه دلدار و نماز خشوع لبریز انابت گویی دستهایمان نمیخواهد از دامن تمنا کوتاه شود و دلهایمان مشتاق بیقراری در کوچه های دلدادگی است. درهای رحمت حق باز بود و نسیم روضه رضوان مرهمی می گذاشت بر زخمهای عمیق تیشه های تعلق که بر ریشه های رهایی مان میخورد و تاب بر کشیدن و به آسمان گرفتن را می گرفت. سحر که شبنم عشق بر گلبرگهای ایمانمان می تراوید و ساقه های وجودمان با دعای صبحگاهی جان می گرفت چه شوری داشت شوق شکوفایی در بهشت یاد خدا. بهار طبیعت با بهار قرآن همراه گویی زمین و ماه هر دو بر گرد پرگار خوان رحمت دوست و عشق در مرکز دایره جان... صفحه هستی چشم بر صحیفه مستی می نهاد تا جام جان از صهبای نور لبریز شود و میخانه وجود از فریاد نوشانوش در خروش... ساقی کوثر ، کام دوستان را با شراب معرفت تازه میداشت و آتش عشق بر تنور دلها شعله میزد باران اشک بود و نغمه دلهای بیقرار، زبان به تسبیح سبحان و جان بر آستان جانان. آسمان پر از شکوه رحمت بود و زمین لبریز شیفتگی انابت. چه شتابی داشت زمان برای عبور از ثانیه ها، گذشتن از مرز عقربه ها، شکستن فاصله جغرافیا و عبور از سپهر محدب. هلال ماه شتابان قرص شد و قرص ماه عجولانه تر هلال. و اینک مرزع سبز فلک ماه شوال بر دمیده و دستهای ما خالی و انبان گناه مان سنگین. از دشتهای خرم سحرگاه و خوشه های طلایی صبح و سایه های کوتاه ظهر و بلندای افق مغرب جز حسرت هیچ طرفی بر نبستیم و جز ندامت هیچ برنداشتیم. اینک هلال عید از افق طالع و صلاه فطر قامت خشوع ما را به قد قامت الصلوه نماز عید می خواند تا روی بر خاک خضوع بگذاریم. تکبیرهای بندگی از مناره های جان بر می خیزد. نماز عشق را به امامت ایمان اقامه باید کرد و قنوت ها را با مسیحای جان باید سرود... اللهم اهل الجود والجبروت اهل التقوی و المغفره. خدایا آخرین لحظه های اجابت است. خدایا ماه رحمت به آخر رسیده است اما رحمه واسعه تو افزون تر آن که ما را از خوان رحمت خویش برانی و دستهای انابت ما را بی اجابت بگذاری.. الهی چگونه باشد که درهای شکر بگشایی و باب نعمت بسته نمایی... چگونه درهای دعا باز بگذاری و امیدهای اجابت نا امید فرمایی و ماهکذالظن... ایمان داریم که تا درهای مغفرت نگشوده باشی درهای توبه باز نکرده ای... اینک آخرین متاع قلیل مان که اشک ندامت است و جوهر انابت به پیش تو آورده ایم و ترا سوگند می دهیم به اهل الکبریا و العظمه و از تو می خواهیم وَاَن تُدخِلَنی فی کُلِ خَیر وَاَن تُخرِجَنی مِن کُلِ سُوَء اَخرَجتَ مِنهُ مُحَمَداً وَ الَ مُحَمَد (ص) خدایا بر ما عطا کن آن خیری که بندگان صالح خویش را بدان فضل فرموده ای که جز آستان توام در جهان پناهی نیست

* مدیر کانون فرهنگی هنری صبا