پاداش دنیاپرستان در کلام پیامبر اکرم (ص) چیست؟
حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی یعقوبی گیلانی، مدیر موسسه آسمانی و کارشناس مذهبی بیان کرد: ابوسعید خُدری از اصحاب رسول خدا صل الله علیه وآله والسلم و راوی یوم الغدیر در حدیثی بسیار پندآموز می‌گوید: مردی به خدمت رسول خدا صل الله علیه وآله والسلم رسید و گفت: ای رسول خدا صل الله علیه وآله والسلم! مرا به عملی راهنمایی فرمای که وقتی آن عمل را انجام دهم، محبوب خدا و خلق گردم.
پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم فرمودند:«ارغَب فیما عِندَ اللهِ یحِبَک اللهُ» «آنچه را نزد خداست بطلب تا خدا تو را دوست بدارد و از آنچه نزد مردم است چشم بپوش تا مردم تو را دوست بدارند».
«انَ الزاهِدَ فی الدُنیا یریحُ وَ یریحُ» «زاهد و بی اعتنای به دنیا جسم و جانش در دنیا و آخرت در آسایش است و خواهان دنیا، در دنیا و آخرت روح و بدنش در سختی است».
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم به نکته‌ای اشاره نمودند که واقعاً بدن هر انسان مسلمان و نمازخوانی را می‌لرزاند. حضرت صل الله علیه وآله والسلم فرمودند: «لَیجیئَنَ اقوام یومَ القِیامَهِ لَهُم حَسَنات کامثالِ الجِبالِ فَیؤمَرُ بِهِم الَی النارِ» «روز قیامت اقوامی را می‌آورند که حسناتی بمانند کوه‌ها دارند، اما امر می‌شود که به جهنم درآیند».
گفته شد: «ای پیامبر خدا، آیا اینان نمازگزار بودند؟»
فرمودند: آری، نماز می‌گزاردند و روزه می‌گرفتند و پاسی از شب را بیدار می‌ماندند (و نماز شب می‌خواندند)، ولی (گرفتاریشان این بود که)، چون امری از امور دنیا پیش می‌آمد
اذا لاحَ لَهُم شَی ء مِن أمرِ الدُنیا وَثَبُوا عَلَیهِ
بر سر آن می‌پریدند و ملاحظه حلال و حرام آن را نمی‌کردند».
حجت‌الاسلام یعقوبی گیلانی گفت: مراد از عبارت «ما عِندالله»، ثواب‌های الهی، قرب خداوند و نعمت‌های اوست که اگر طالب آن باشی، خدا تو را دوست می‌دارد. اما مردم وقتی تو را دوست می‌دارند که نسبت به چیز‌هایی که مورد علاقه آنان است بی اعتنا باشی، زیرا در بشر «بُخل» حاکم است و این حاکمیت بخل در انسان موجب می‌شود که به «انسان بی طمع» علاقه‌مند باشند. واقعاً انسان برای حفظ موقعیت خودش هم که شده، به آنچه در دست مردم است باید بی اعتنا باشد.
او مطرح کرد: در طول تاریخ، چیز‌های عجیبی در این زمینه نوشته اند. برخی حاکمان، نزدیکان و برادران خود را برای حفظ حکومتشان کشته اند. نقل می‌کنند که سلطان محمد فاتح، پادشاه عثمانی، چون به سلطنت رسید دستور داد تمام برادرانش را کشتند، زیرا می‌ترسید آنها تهدیدی برای حکومتش باشند. بعد از سلطان محمد فاتح در میان عثمانی‌ها سنت شد که هر کس به سلطنت می‌رسید تمام برادرانش را می‌کشت.
در مورد یکی از پادشاهان اشکانی نوشته اند که وقتی به سلطنت رسید پدر و سی برادر خود را کشت، سپس با مادرش ازدواج کرد که ثمره این ازدواج هم پدر و مادر خود را کشت. دنیا در نزد دنیاپرستان چنین است.