پرواز در قابهای بیزمان / به یاد ناصر تقوایی
هر موجی که میآید، اسرارشان را با خود میبرد به عمق دریا. در قهوهخانه، سایهها بر دیوار خیس میرقصند، دود سیگار حرفهای ناگفته را در خود میپیچد. لیوان چای نیمهخوردهای روی میز، روایتی ناتمام از انتظار.