پروانه اعتمادی درگذشت

پروانه اعتمادی هنرمند نقاش تجربهگرا امروز اول فروردین ماه در 78 سالگی دار فانی را وداع گفت.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، بنیاد پروانه اعتمادی اعلام کرد که این هنرمند، امروز اول فروردین ماه 1404 از دنیا رفت.
به گزارش خبرگزاری مهر، پروانه اعتمادی همچین همسر رویین پاکباز تاریخنگار هنر، منتقد و نقاش نوگرای ایرانی است که نقش مهمی را در تبدیل رشته تاریخ هنر به یک زمینه علمی و دانشگاهی در ایران بر عهده داشتهاست.
آثار پروانه اعتمادی در موزههای معتبری چون موزه هنرهای معاصر تهران و مرکز ژرژ پمپیدو پاریس نگهداری میشوند.
اثر پروانه اعتمادی در موزه هنرهای معاصر تهران؛ تکنیک: سیمان روی تخته، 1354
پروانه اعتمادی متولد 1326 در بیرجند، هنرمندی تجربهگرا است که در طول بیش از پنجدهه فعالیت خود، دورههای کاری متفاوتی را تجربه کرده و به تکنیکهای مختلفی رو آورده است. اعتمادی بیشاز همه با نقاشیهایی که از طبیعت بیجان خلق کرده شناخته میشود. او نماهای خانگی یا اشیا آشنا و معمولی از زندگی روزمره را با زبانی ساده، خلاصه و گاه شاعرانه به تصویر میکشید. در این نقاشیها، فرم و شکل ظاهری اشیا بر روایت و بیانگری غلبه دارد. وی قدرت کشف زیبایی در چیزهایی را داشت که شاید در نگاه عموم زیبا به نظر نرسند مثل بطریها، پیتهای حلبی و گلدانها.
اعتمادی، نقاشی را نزد بهمن محصص آغاز کرد و تنها شاگرد مستقیم این هنرمند محسوب میشود. وی وارد دانشکده هنرهای زیبای تهران شد، اما 2 سال بعد تحصیل را نیمهکاره رها کرد. پروانه اعتمادی با نقاشیهای طبیعت بیجان و بهطور اخص نقاشیهای سیمانی در دهه 1350 شناخته میشود. اعتمادی از اواخر دهه چهل به تجربهگراییهای فرمی رو آورد. شاخصترین آثار او نقاشیهای طبیعت بیجان ساده، خلاصه و بدونجزییاتی است که روی بافت خشن سیمانی تصویر کرده است.
اعتمادی نخستین نمایشگاه خود را در سال 1348 در تالار قندریز برگزار کرد. در طول دهه 1360 و 1370 نیز آثار متنوعی با تکنیک مدادرنگی آفریدهاست. به صورت کلی چهار دوره کاری با تکنیک های رنگ روغن و سیمان، پاستل، مداد رنگی و کلاژ را می توان در آثار پروانه اعتمادی مشاهده کرد.
در سال 1398 بهمن کیارستمی مستندی از زندگی اعتمادی با نام «پروانه» ساخت که گوشههایی از زندگی، فعالیتها و نگاه ویژهی او نسبت به هنر و تاریخ معاصر ایران را نشان میداد. در این مستند از عکسها و فیلمهای آرشیوی دوران جوانی این هنرمند هم استفاده شده و نام پروانه اعتمادی، در انتهای فیلم در کنار نام کارگردان آمده است؛ نشانی از این واقعیت که این هنرمند جستوجوگر در برابر ساخت فیلم زندگینامهای معمولی مقاومت کرده و خودش در روند ساخت نقش داشته است.
245245
کد خبر 2040326