پشت پرده استفاده افراطی از ماشین شخصی در تهران

دنیای اقتصاد در یادداشتی به بررسی دلیل استفاد گسترده شهروندان از خودروی شخصی پرداخته است.
در این مطلب آمده است:
در مورد تهران، شهری که از سه طرف در میان کوهها احاطه شده، و امکان گسترده شدن و رفت و آمد شهری در آن محدود است، استفاده افراطی از اتومبیل شخصی دلایلی ریشه ای و اساسی دارد و با تشویق های سطحی به استفاده از وسایل نقلیه عمومی قابل حل نیست. بدون بررسی جامعه شناسانه دلایل استفاده از اتومبیل شخصی، نمیتوانیم مشکل را با زیاد کردن خطهای وسایل نقلیه عمومی حل کنیم. مسافر وسیله نقلیه عمومی در حال برنامهریزی برای به دست آوردن وسیله نقلیه شخصی خود است تا به میلیون ها اتومبیلی که در خیابان های شهر پشت سر هم در ترافیک گیر کرده اند بپیوندد.
استفاده از وسیله نقلیه عمومی انتخاب او نیست بلکه اجبار است. این مشکل حتی با اضافه کردن طبقات اتوبان ها هم حل نخواهد شد.
استفاده افراط گونه از اتومبیل شخصی در این شهر نشان میدهد که شهروند تهرانی در این شهر احساس امنیت نمی کند. در شهری که برای شهروندان امن نیست، اتومبیل شخصی، ادامه فضای خصوصی خانه است. او از در خانه به بیرون می آید، وارد آسانسور میشود و سریع وارد اتومبیل شخصی خود میشود و درها را قفل میکند. شهر نه تنها نا امن، بلکه غریبه است. او ترجیح میدهد امنیت را در ادامه خانه، در ماشین شخصی خود جستوجو کند. و در نتیجه نا امنی شهر یکی از دلایل ترافیک های بیپایان در سطح شهر است.
در واقع محیط ماشین های شخصی، محیطی امن برای جوانانی است که فضای مخصوص به خود را در جامعه و خانه پیدا نمی کنند: «به این دلیل که فضای داخلی خانه با خانواده و دوستان تقسیم شده است، ماشین شخصی محیط خصوصی راننده است. دیگران میتوانند به آن راه یابند اما نمیتوانند مالک آن باشند.»
در شهری که اغلب تفریحات مربوط به جوانان جرم انگاری میشود، اتومبیلرانی در سطح شهر نوعی تفریح جا افتاده جوان تهرانی است. در واقع تضاد و فضای دوگانه بیرونی / درونی که در جامعه وجود دارد، به صورت دوگانه بیرون و درون اتومبیل خود را نشان میدهد. همچنین به این نکته مهم اشاره شده است که برای سالمندانی که دیگر قادر به رانندگی نیستند، باطل شدن تصدیق رانندگی نوعی از بین رفتن حریم خصوصی به حساب می آید و برایشان اتفاقی ناراحتکننده است.
این مشکل در حالی ادامهدار خواهد شد که به دلیل شخصی بودن و احساس امنیت در اتومبیل شخصی، مشکل ترافیک هیچ گاه با به کار انداختن سیستم اتومبیل های اشتراکی و برقی حل نخواهد شد. علاوه بر این، رفت و آمدهای شهری در بسیاری از شهرهای دنیا با استفاده از خدمات اینترنتی و دورکاری حل شده است. اما متاسفانه دولت در ایران این امکان را از شهروندانش دریغ کرده است.
--> اخبار مرتبط